ฉันจำไม่ได้แล้วว่าฉันเคยหมกมุ่นกับเรื่อง Creepy Pasta ที่วันนี้ฉันแทบจะไม่ได้สนใจตั้งแต่เมื่อไหร่ Creepy Pasta ไม่ใช่ชื่อเมนูพาสต้าตามร้านอาหารตะวันตก แต่มันคือเรื่องเล่าสยองขวัญที่เล่าต่อๆกันมา เมื่อก่อนฉันเข้าไปอ่านเรื่องสยองพวกนี้ทุกวันวันละหลายเรื่องในเว็บที่รวบรวมเรื่อง Creepy Pasta โดยเฉพาะ ยิ...

ฉันจำไม่ได้แล้วว่าฉันลงเอยกับเธอได้ยังไงนะ เมื่อก่อนตอนที่เรายังอยู่ในวัยเรียนฉันออกจะเกลียดเธอซะด้วยซ้ำ เธอชอบมาสาย ลืมทำการบ้าน ไม่ตั้งใจเรียนในห้อง แต่ฉันเห็นเธอตั้งใจเรียนในโรงเรียนกวดวิชา เธอจึงได้คะแนนเยอะเวลาสอบเสมอๆ ผิดกับฉันที่ตั้งใจเรียนในห้อง ส่งการบ้านตรงเวลาและครบทุกอย่าง ตั้งใจเรียนในโ...

ฉันจำไม่ได้แล้วว่าฉันลงเอยกับสิ่งที่ทำอยู่ตอนนี้ได้อย่างไร เมื่อก่อนตอนที่ฉันพบจิตแพทย์ใหม่ๆ ฉันยังทำงานเป็นพนักงานบริษัทต๊อกต๋อยอยู่ และงานที่ทำก็เครียดมากจนต้องไปพบจิตแพทย์และสรุปว่าฉันเป็นโรคซึมเศร้า หมอ 1 : ทำไมไม่ลองเป็นนายตัวเองล่ะครับ ฉัน : (คิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยหรอ) หมอ 2 : มาลองเปิดร้...

ฉันจำไม่ได้แล้วว่าตอน 10 ขวบ ฉันจะชอบกินบล็อกโคลี่มากเหมือนตอนนี้ไหมนะ แต่ฉันจำได้ว่าฉันไม่ชอบกินผักเอสเสียเลย ยิ่งเป็นสลัดยิ่งแล้วใหญ่ มันเป็นอาหารที่ฉันเกลียดมาก ฉันเกลียดการกินผักถึงขนาดท้องผูกไปหลายวัน เวลาเข้าห้องน้ำแต่ละทีฉันมักจะใช้เวลานานและเหงื่อแตกซกๆเต็มใบหน้าและหลัง ฉันจะเข้าห้องน้ำเพื่อ...

ฉันจำไม่ได้แล้วว่าฉันเคยระเบิดลงแรงๆกับใครไปแล้วบ้าง เพราะฉันเป็นคนที่เก็บอารมณ์เก่ง และมีนิสัยด่าแบบนิ่มๆเนียนๆทุกครั้งไป ฉันจะไม่ประชดประชัน แต่การด่าของฉันมันมักจะเจ็บเข้าไส้เข้าพุงคนฟังก็เท่านั้นเอง แต่กับแฟนเก่าของฉันมันเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ฉันมักงอแง เอาแต่ใจ อยากได้อะไรก็ต้องได้ ส่วนเขาเป็นไอ้ง...

ฉันจำไม่ได้แล้วว่าวันที่หมอบอกว่าฉันเป็นคนน่ารัก มันเรื่องอะไรกันนะ เพราะเดิมทีฉันเป็นคนไม่ดี ฉันรู้เรื่องนี้อย่างถ่องแท้ ฉันเป็นคนปากหมา ทำก่อนคิด ขี้เกียจแม้แต่จะซักผ้าด้วยตัวเอง และกินจุ สิ่งที่พิสูจน์ความปากหมาและทำก่อนคิดของฉันนั้นมีอยู่วันหนึ่งที่ฉันไปหาหมอที่โรงพยาบาลแถวสีลม ฉันต้องนั่งรถไฟฟ้...

ฉันจำไม่ได้แล้วว่า ใครบ้างนะที่ช่วยดึงฉันขึ้นมาจากช่วงเวลาที่แย่ที่สุด ในชีวิตของฉันมักมีเรื่องแย่ๆเกิดขึ้นมากมาย เหมือนฉันเป็นแม่เหล็กดึงดูดความโชคร้ายเข้ามาในชีวิต พ่อของฉันเป็นอัมพาตตั้งแต่ฉันอายุ 10 ขวบ แม่ของฉันต้องออกไปหางานทำเพื่อจุนเจือครอบครัวจึงไม่มีเวลาดูแลพ่อ ส่วนพี่ชายของฉันเอาแต่เล่นเก...

ฉันจำไม่ได้แล้วว่าฉันเลิกนิสัยชอบออกกำลังกายไปตอนไหน เมื่อก่อนตอนที่ฉันเรียนอยู่ชั้นมหาวิทยาลัยฉันเดินออกจากหอพักหลังมหาวิทยาลัยระยะทางประมาณ 700 เมตรเพื่อไปที่สนามกีฬาของมหาวิทยาลัย และเดินวอร์มก่อนสองรอบสนาม จากนั้นจึงวิ่ง 5 รอบสนามติดกัน และเดินอีก 1 รอบ วิ่งอีก 5 ริบ เดินอีก 1 รอบ วิ่งอีก 5 รอบ ...

ฉันจำไม่ได้แล้วว่าฉันกลายเป็นคนที่ติดนิสัยเห็นอกเห็นใจคนอื่นตั้งแต่ตอนไหน เดิมทีฉันรู้จักตัวเองในแบบที่เฉยชา ใครจะเป็นจะตายยังไงฉันไม่ยุ่ง ช่างหัวมัน ถ้าเรื่องเหล่านั้นไม่เกี่ยวกับตัวฉันจริงๆฉันจะปล่อยผ่านมันไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่มีเหตุการณ์หนึ่งที่เกิดขึ้นกับฉันและมันทำให้รู้ว่าฉันก็เป็นคนเห...

ฉันจำไม่ได้แล้วว่าเราคุยเรื่องอะไรกันนะ ตอนที่เราโทรหากันครั้งแรก มันอาจจะเป็นเรื่องธรรมดาสามัญของเด็กประถมอย่างเช่น วันนี้มีการบ้านอะไร? เธอทำการบ้านเสร็จรึยัง? คณิตข้อ 30 ตอบอะไร? ในยุคสมัยที่เราโทรศัพท์หากันครั้งแรกนั้นยังเป็นยุคสมัยที่โทรศัพท์บ้านยังมีทุกบ้าน มือถือยังไม่เป็นที่นิยมมากนัก หนังสื...

ฉันจำไม่ได้แล้วว่าทำไมฉันถึงชอบที่เธอลูบหัวของฉันมากๆ เธอลูบหัวของฉันไม่บ่อยนัก ส่วนใหญ่จะเป็นตอนที่ฉันเศร้า ร้องไห้ไม่หยุดไม่หย่อน และตอนที่ฉันทำอะไรออกมาดี เธอลูบหัวของฉันเหมือนลูบหัวสุนัขผู้สัตย์ซื่อ สัมผัสอบอุ่นจากมือของเธอมันแผ่ซ่านตั้งแต่หัวลงมาจรดเท้าและไปรวมกันที่หัวใจ ใจของฉันจะพองฟูเหมือนล...