ฉันจำไม่ได้แล้วว่าฉันลงเอยกับสิ่งที่ทำอยู่ตอนนี้ได้อย่างไร เมื่อก่อนตอนที่ฉันพบจิตแพทย์ใหม่ๆ ฉันยังทำงานเป็นพนักงานบริษัทต๊อกต๋อยอยู่ และงานที่ทำก็เครียดมากจนต้องไปพบจิตแพทย์และสรุปว่าฉันเป็นโรคซึมเศร้า
หมอ 1 : ทำไมไม่ลองเป็นนายตัวเองล่ะครับ
ฉัน : (คิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยหรอ)
หมอ 2 : มาลองเปิดร้านหนังสือดูมั้ย ไหนๆก็มีร้านหนังสือออนไลน์อยู่แล้วนี่
ฉัน : (แล้วจะให้ฉันเอาหนังสือจากที่ไหนมาขายล่ะ)
จนมาวันหนึ่งที่ฉันไม่ไหวแล้ว ต้องเข้ารักษาเป็นผู้ป่วยจิตเวชในวอร์ด ฉันจึงต้องลาออกจากงานที่ฉันทำอยู่ ทั้งๆที่เจ้านายโอเค เพื่อนร่วมงานดี แต่เนื้องานมันทำให้ฉันเครียดก็เท่านั้นเอง ฉันยอมมารักษาเป็นผู้ป่วยในได้ประมาณเดือนกว่าๆ ก็กลับออกมาเป็นผู้ป่วยนอกเหมือนเดิม ฉันคุยกับจิตแพทย์อาทิตย์ละครั้งบาง สองครั้งบ้าง แล้วแต่ว่าอาการหนักเบาของฉันมันเป็นยังไง ฉันเปลี่ยนยาไปมาหลายครั้งจนจำไม่ได้แล้วว่าตัวเองเคยกินยาอะไรไปแล้วบ้าง จนในวันนี้วันที่ฉันนั่งพิมพ์ WritingPrompts อยู่นี้ ฉันนั่งท่ามกลางร้านหนังสือที่ฉันฝันมาตั้งแต่เด็กๆว่าอยากมีร้านหนังสือเป็นของตัวเอง ทุกอย่างที่ผ่านมามันไม่ง่ายเลย จิตแพทย์ของฉันต้องช่วยพูดช่วยสอนให้ฉันก้าวออกมาจาก Comfort Zone แล้วหันมาทำสิ่งที่ฉันรักเพื่อสุขภาพจิตที่ดีของฉันด้วย ฉันต้องไปดีลกับสำนักพิมพ์ที่ฉันคิดว่าจะซื้อหนังสือเค้า คร่าวๆแล้วก็ 10 กว่าสำนักพิมพ์ได้ จนฉันมีหนังสือมาขายหน้าร้าน ถึงอย่างนั้นฉันก็มีเพียงเรื่องละเล่มสองเล่ม เพราะไม่กล้าซื้อเยอะ กลัวขายไม่หมด ฉันลดราคาหนังสือ 10% เป็นอย่างต่ำทุกเล่มไม่ว่าเล่มนั้นจะเป็นมือหนึ่งอยู่ในซีลอย่างดีก็ตาม ลูกค้าส่วนใหญ่ของฉันยังเป็นลูกค้าในไอจี Librarian_shop
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in