ฉันจำไม่ได้แล้วว่าทำไมฉันถึงชอบที่เธอลูบหัวของฉันมากๆ เธอลูบหัวของฉันไม่บ่อยนัก ส่วนใหญ่จะเป็นตอนที่ฉันเศร้า ร้องไห้ไม่หยุดไม่หย่อน และตอนที่ฉันทำอะไรออกมาดี เธอลูบหัวของฉันเหมือนลูบหัวสุนัขผู้สัตย์ซื่อ สัมผัสอบอุ่นจากมือของเธอมันแผ่ซ่านตั้งแต่หัวลงมาจรดเท้าและไปรวมกันที่หัวใจ ใจของฉันจะพองฟูเหมือนลูกโป่งโดนอัดแก๊สเมื่อเธอทำอย่างนั้น ตอนที่ฉันเจอเรื่องร้ายๆไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ฉันมักจะน้ำตาตกทุกครั้ง ฉันเป็นคนร้องไห้เก่ง เธอเคยบอกฉันอย่่างนั้น และมันก็เป็นเรื่องจริง การลูบหัวของเธอไม่เคยทำให้ฉันหายเศร้าได้เลย ปัญหาที่ฉันเจอ สาเหตุที่ทำให้ฉันร้องไห้มันไม่ได้หายไปไหน แต่เวลาเธอลูบหัวของฉันเบาๆซักสามถึงสี่ทีมันเป็นวิธีชะโลมจิตใจของฉันให้นิ่งสงบ มีสติคิดวิธีแก้ปัญหาได้ดียิ่งขึ้น เธอไม่เคยช่วยฉันแก้ปัญหาอะไรเลยซักครั้ง คำพูดของเธอบางครั้งมันกรีดแทงหัวใจฉันให้เลือดมันหลั่งออกมามากกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ แต่เมื่อเธอลูบหัวฉันทีสองที ฉันมักรู้สึกสบายใจและคิดแก้ปัญหาออกได้ด้วยตัวเองทุกครั้ง นี่เป็นสิ่งเดียวที่ยึดโยงความสัมพันธ์ของเรามาเรื่อยมา จนวันหนึ่งคำพูดอันกรีดแทงจิตใจของฉันมันบาดลึกเกินไปจนฉันทนไม่ได้อีกต่อไป ฉันไม่สนใจว่าเธอลูบหัวของฉันเพราะอะไร หรือจำไม่ได้เสียแล้วว่าทำไมฉันชอบการที่เธอลูบหัวฉันพร้อมคำพูดเสียดแทงหัวใจเหมือนตบหัวแล้วลูบหลังเข้าไปได้ยังไง ฉันรู้แค่ว่าตอนนี้ความสัมพันธ์ของเรามันขาดสะบั้นลง ฉันไม่พูดกับเธออีก เราทั้งสองเป็นเหมือนอากาศธาตุของกันและกัน ไม่มีการลูบหัว ไม่มีการปลอบประโลม ไม่มีคำพูดบ้าๆบอๆไม่ได้เรื่องจากปากเธอ ในวันนี้ฉันร้องไห้คนเดียว