ขณะกำลังจะจมน้ำมิกุตะโกนขอความช่วยเหลือสุดเสียง ผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังเดินเล่นอยู่แถวนั้นได้ยินจึงรีบวิ่งมาดูแล้วโยนเชือกลงมาให้ 'น้ำไม่ลึกสักหน่อยโวยวายเสียงดังทำไม' เธอคิด หลังจากนั้นจึงเอาเชือกไปผูกไว้กับต้นไม้ มิกุคว้าเชือกได้และพยายามตะเกียกตะกายขึ้นมา ในขณะที่เธอคนนั้นยืนมองนิ่งอยู่พักห...

สวัสดีค่ะชาว minimore :-) ก่อนอื่นเลยขอแนะนำตัวขั้นพื้นฐานน่าจะเป็นการเริ่มต้นที่ดีนะคะ เราชื่อ ปลา ค่ะ เราชอบเขียนเล่าเรื่องราวของตัวเราและผู้อื่น ประสบการ์ณ บางครั้งก็เป็นเรื่องสั้นที่แต่งขึ้นมา ก่อนหน้านี้เราอยู่อีกบ้านนึงค่ะ อยู่มานานมาก 5-6 ปีได้เลยค่ะแต่บ้านนั้นเราไม่สามารถเข้าไปเขียนได้อ...

จ๋อม...จ๋อม... เสียงไม้พายจ้วงผิวน้ำเรือลำน้อยลอยลิ่วไปข้างหน้าจ๋อม...จ๋อม...ท่ามกลางทิวทัศน์สองข้างทางที่เป็นป่า จะว่าทึบก็ไม่ทึบ จะว่าโปร่งก็ไม่โปร่ง แต่ช่างเงียบสงบนัก นอกจากเสียงฝีพายในที่แห่งนี้แล้ว ก็ไม่มีเสียงใด ๆ อีกเลย แต่กลับไม่ได้รู้สึกถึงภยันอันตรายใด ๆ เลยสักนิดกลับเงียบและสงบ ชวนให้ใจส...

เรียนแล้วจบมาจะทำงานอะไร ? เรียนแล้วจบมาจะหางานได้ไหม ? คำถามมากมายที่ถูกถามจากคนใกล้ตัวหลังจากที่เป็นนักศึกษา (ที่เคย) ไฟแรงและจบการศึกษาในช่วงที่โควิดระบาดแบบนี้ ช่วงชีวิตนักศึกษาที่เคยสวยงามราวกับการได้วิ่งเล่นในสวนแห่งดอกไม้ที่เต็มไปด้วยสิ่งใหม่ ๆ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนใหม่ ความรู้ใหม่ อาจารย์คนใ...

คืนหนึ่งที่ท้องฟ้ามืดมิด เด็กหญิงคนหนึ่งขบคิดเกี่ยวกับความรู้สึกของเธอ ความรู้สึกที่จมดิ่ง เหมือนตัวเองกำลังจมดิ่งลงไปในก้นมหาสมุทรที่มืดมิด ไร้แสงสว่าง ภายในใจกลายเป็นสีน้ำเงินเข้ม น้ำตาเอ่อล้นในใจแต่ไม่ได้ร้องไห้ออกมา มีความรู้สึกนับร้อยพันที่พูดออกมาไม่ได้ กระจุกตัวอยู่ในลำคอ เธอพยายามกลั่นกรองคว...

เราเป็นเด็กคนนึงที่เติบโตมาในครอบครัวที่มีฐานะปานกลาง เหมือนเด็กทั่วไป ครอบครัวอาจจะไม่ได้คาดหวังหรือกดดันให้ต้องเรียนจบมาเป็นข้าราชการ เพียงแต่ขอให้ไม่ออกนอกลู่ทางก็พอ.. ซึ่งเราก็ทำหน้าที่นั้นได้ค่อนข้างดี ถึงแม้จะมีเรื่องผิดพลาดบ้างก็ตาม แต่ก็สามารถเรียนรู้ความผิดพลาดและข้ามผ่านความผิดพลาดมาได้! แ...

一 ช่วงเวลาหนึ่ง ณ ขณะจิตที่ว่างเปล่า 一 เรากำลังนั่งจมปลักอยู่กับความทุกข์ก่อนการจากลาในวันก่อนการทำงานวันสุดท้ายในออฟฟิศเก่า ออฟฟิศที่เลือกเองว่าจะลาออก ที่เลือกเองว่าทำงานมาครบหนึ่งปี ถึงจุดมุ่งหมายที่วางไว้แล้ว ก็ไม่อยากอยู่ต่อ ไม่มีอะไรให้ต้องเสียใจแล้ว วันพรุ่งนี้ก็จะเจอพี่ ๆ ที่ออฟฟิศเป็นครั้...

ตอน ม.ปลาย เป็นช่วงที่ได้ออกมาใช้ชีวิตเองครั้งแรก ดูแลตัวเอง, จัดการค่าใช้จ่าย และต้องทำสิ่งที่ไม่ถนัดเลยนั่นคือพวกงานบ้านต่างๆ (กระโปรงนักเรียนรีดยากสัส) ความอิสระมันพิเศษถึงขั้นที่สามารถยอมแลกกับความสบายที่อยู่ที่บ้าน แล้วหันมาจัดการสิ่งเหล่านั้นด้วยตัวเอง ตลอดเวลาที่ผ่านมา เรามักจะพยายามหาอะไรให...

“เรามาทำบทความด้านมืดที่เกี่ยวกับวงการทำงานของเราไหม?" “เออน่าสนใจน่ะ” บทสนทนาระหว่างเรากับเพื่อนขณะเป็นเสมียนที่เกิดขึ้นหลังจากไปติดต่อองค์กรแห่งหนึ่งแล้วได้รับการปฏิบัติจากพนักงานที่ไม่น่ารักเท่าใดนัก แน่นอนว่าทุกอย่างเกิดขึ้นสด ๆ ร้อน ๆ มันจึงปะปนไปด้วยอารมณ์มากกว่าเหตุผล แต...

วันนี้เป็นวันที่ 60 ที่วิ่งติดต่อกัน จริงๆออกแนวสม่ำเสมอมากกว่าเพราะมีวันที่ฝนตกแล้วก็วันพัก ส่วนวันไหนที่ต้องวิ่งแต่ขี้เกียจก็จะพยายามเกลี้ยกล่อมตัวเองว่า เออหน่า เปลี่ยนชุดก่อน วันนี้ไม่ต้องวิ่งก็ได้ ไปเดินๆ สบายๆ ไว้เดี๋ยวแวะซื้อขนมด้วย ค่อยๆพยุงใจไปเหมือนกำลังคุยกับเด็ก พอเดินไปได้สักพัก ขามันก็...

เช้าแรกของการไม่มีแกมันเป็นแบบนี้นี่เอง ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจที่ฝนโปรยปรายตั้งแต่เช้า ช่วยสร้างบรรยากาศให้ยิ่งคิดถึงเข้าไปอีก เห็นฝนทีไรก็นึกถึงแก เพราะแกเป็นคนไม่ชอบฝนเอามาก ๆ รองเท้าไม้ที่ราคาแสนแพงคู่นั้นของแกมันไม่ถูกกันกับฝน พอ ๆ กับเจ้าของของมันเลย ในเช้าที่ฝนตกแบบนี้ ถ้ายังอยู่ด้วยกัน เค้าก...