ตู้ถ่ายรูป กล้องฟิล์ม สเก็ตบอร์ด
สามสิ่งนี้ดูเหมือนจะเป็นตัวแทนชั้นดีที่ทำให้มนุษย์ทุกคนในยุคนี้ยังคงรู้สึกและยึดติดอยู่กับอดีต
ราวกับได้นั่งไทม์แมชชีนแห่งกาลเวลาเพื่อย้อนกลับไปยังทศวรรษที่ผ่านพ้นและเติบใหญ่ขึ้นมา
การที่ทุกอย่างในอดีตได้หวนกลับคืนมาอีกครั้งในปัจจุบันทั้งหมดยิ่งตอกย้ำและทำให้เราเห็นว่า
มนุษย์ถวิลหาความเป็นอดีต (Nostalgia) และอยากกลับไปมีชีวิตแบบที่เคยมีความสุขมาก ๆ เพียงใด
แน่นอนว่าใครหลายคนร้อยทั้งร้อยต่างคงอยากกลับไปเป็นเด็ก อยากกลับไปแก้ไขสิ่งที่เคยผิดพลาด
อยากร้องไห้เพราะแค่หกล้มก้นจ้ำเบ้า อยากเนื้อเต้นเมื่อการ์ตูนเรื่องโปรดปรากฏบนหน้าจอโทรทัศน์
ทั้ง ๆ ที่การข้ามเวลาด้วยไทม์แมชชีนเกิดขึ้นได้แค่ในวรรณกรรมและไม่อาจเกิดขึ้นได้ในชีวิตจริง
แล้วทำไมนวนิยายประเภทพล็อตเดินทางข้ามเวลาที่มีฉากหลังเป็นพีเรียดถึงยังเกิดขึ้นใหม่เสมอ
ทำไมคำถามที่ว่า "ถ้าหากคุณย้อนเวลากลับไปได้ คุณจะกลับไปแก้ไขอะไร?" ถึงยังคงมีอยู่ร่ำไป
หรือเพราะว่าความจริงแล้ว เหล่ามนุษย์มนาไม่ได้อยากเดินทางข้ามเวลาเพื่อหวนกลับไปหาอดีต
แต่เหล่าปุถุชนทั้งหลายมีความกระหายและต้องการอยู่ลึก ๆ ที่จะทำให้อดีตยังคงมีอยู่ถึงปัจจุบัน
หรือไม่ก็พยายามสร้างอดีตขึ้นมาใหม่เพื่อลวงหลอกตัวเองว่า ณ เวลาปัจจุบันทันด่วนนี้คืออดีต
อย่างไรก็ตาม การพยายามที่จะทำปัจจุบันให้กลับกลายเป็นอดีตนั้นกลับไม่อาจอุบัติขึ้นจริง ๆ ได้
เพราะสิ่งที่เคยอยู่ในอดีตและดำเนินมาถึงปัจจุบันได้บิดเบี้ยวและเปลี่ยนแปลงไปเป็นที่เรียบร้อย
จนบางที ปัจจุบันที่เป็นอยู่อาจเป็นแค่ซากของอดีตที่ยังคงเหลือและทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้าก็เท่านั้น
มนุษย์ทุกคนจึงทำได้แต่เพียงก้มหน้าก้มตาเพื่อยอมรับกับสิ่งที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงแก้ไขได้แล้ว
และปลดปล่อยให้อดีตกาลได้ถูกบันทึกไว้ไม่ได้ต่างอะไรจากหน้าหนึ่งของประวัติศาสตร์โลก
แล้วจึงใช้ประวััติศาสตร์ที่เคยเกิดขึ้นสอนใจเราไม่ให้ประวัติศาสตร์ต้องซ้ำรอยเดิมอีกครั้ง
หรือถ้าหากประวัติศาสตร์เกิดซ้ำรอยขึ้นมาจริง ๆ ก็ต้องเป็นประวัติศาสตร์ในอนาคตที่ดี
...ยิ่งกว่าเดิม
พรชา จุลินทร (สบาย)
31 ธันวาคม 2564
12.20 น.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in