15.12 น. คือเวลาที่เราเริ่มเขียนบทความเกี่ยวกับตัวเองเพื่อแนะนำตัวให้ทุกคนได้รู้จัก
สวัสดี...เราชื่อสบาย ณ ปัจจุบันทันด่วนนี้มีอายุ 23 ย่าง 24 ปีแล้ว
เราเป็นลูกสาวคนโตในครอบครัวฐานะปานกลางที่เรียนจบมาหนึ่งปีเต็ม
และกำลังศึกษาปริญญาโทในสาขาที่ตัวเองใฝ่ฝันและสนใจด้วยเงินเก็บของตัวเอง
ตั้งแต่เกิดมามีคนจำนวนไม่น้อยเลยนะที่ยิ้มและสะดุดหูเมื่อได้ยินชื่อของเรา
ก่อนจะตามมาด้วยคำถามยอดฮิตว่า "ทำไมถึงชื่อสบาย?" "ใครเป็นคนตั้งให้?" "มีน้องมั้ย?" ฯลฯ
แต่คำตอบของข้อกังขาเหล่านั้นกลับไม่น่าสนใจเท่ากับเรื่องที่ตอนเด็ก ๆ เราไม่เคยชอบชื่อตัวเองเลย
เอาจริง ๆ คือมีชั่ววูบหนึ่งที่เราเกลียดชื่อของตัวเองและรู้สึกแย่มากเวลาที่คนเรียกชื่อเราผิด
โดยเฉพาะคนที่ไม่ได้เจอกันนาน ๆ จนถึงบัดนี้ก็ยังเรียกชื่อเราผิดเพี้ยนไปอยู่วันยังค่ำ
หรือแม้แต่การพยายามเรียกด้วยความมั่นใจทั้ง ๆ ที่มันผิด ไม่ว่าจะเป็น สมายด์ สตางค์ สไบ สปาย สกาย
หรือแย่ที่สุดคือการตั้งใจเรียกให้ผิดโดยไม่คิดที่จะแก้ไขในภายหลัง
แต่พอมานั่งนึก ๆ ดูอีกทีแล้ว ที่เราเคยเกลียดชื่อที่พ่อแม่เราเป็นคนตั้งให้
อาจไม่ใช่เพราะคนรอบข้างเรียกชื่อเราผิด ๆ ถูก ๆ ก็ได้
แต่อาจเป็นเพราะตอนเด็ก ๆ เราต้องการความเหมือน เราไม่อยากแปลกแยก
เราอยากมีชื่อโหล ๆ ซ้ำ ๆ เหมือน ๆ กับเพื่อนคนอื่น ๆ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องเป็นแกะดำ
แต่เมื่อเราได้รู้ซึ้งถึงเหตุผลของการได้ชื่อนี้มาและรู้ว่านัยยะที่แอบแฝงอยู่นั้นยิ่งใหญ่แค่ไหน
เมื่อโตขึ้นมาเรากลับหวงความต่างเสียอย่างนั้น และเรากลับไม่อยากให้ชื่อของคนอื่นซ้ำกับเรา
และที่มันเป็นเช่นนั้นก็เพราะเรารู้แล้วว่าความแตกต่างมันคือสิ่งที่พิเศษ
มันคือสิ่งที่พ่อแม่เราอยากให้เราเป็น รวมถึงน้องชายของเราที่มีชื่อไม่ธรรมดาด้วยเช่นกัน
เพราะฉะนั้นเราถึงไม่มีความคิดที่จะเปลี่ยนชื่อของตัวเอง
เปลี่ยนความแตกต่างให้กลายเป็นความเหมือน
เปลี่ยนความพิเศษให้กลายเป็นความธรรมดา
...ตลอดกาล
พรชา จุลินทร (สบาย)
30 ธันวาคม 2564
15.31 น.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in