เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
The Story of "SBY"sbyworld
สวัสดี...เราชื่อสบาย
  • แปลก แตกต่าง ไม่เหมือนใคร

    สามคำนี้มักวนเวียนอยู่ในชีวิตของเรามาตั้งแต่ไหนแต่ไรด้วยสาเหตุที่มาจากชื่อเล่นของเราเอง
    ก่อนอื่นเราขอแนะนำตัวกับทุกคน เราชื่อสบาย ณ ปัจจุบันทันด่วนนี้มีอายุ 23 ย่าง 24 ปีแล้ว
    เราเป็นลูกสาวคนโตในครอบครัวฐานะปานกลางที่จบการศึกษาระดับปริญญาตรีมาหนึ่งปีเต็ม
    และกำลังศึกษาต่อในระดับปริญญาโทในสาขาที่ตัวเองใฝ่ฝันและสนใจด้วยเงินเก็บของตัวเอง

    ตั้งแต่เกิดมามีคนจำนวนไม่น้อยเลยนะที่เผยรอยยิ้มเพราะรู้สึกสะดุดหูเมื่อได้ยินชื่อเล่นของเรา
    ก่อนจะตามมาด้วยคำถามยอดฮิตว่า "ทำไมถึงชื่อสบาย?" "ใครเป็นคนตั้งให้?" "มีน้องมั้ย?" ฯลฯ
    ทว่าคำตอบของข้อกังขาเหล่านั้นกลับไม่น่าสนใจเท่าเรื่องที่ตอนเด็ก ๆ เราไม่เคยชอบชื่อตัวเองเลย
    ด้วยความสัจจริงคือมีชั่ววูบหนึ่งที่เราเกลียดชื่อของตัวเองและรู้สึกแย่มากเวลาที่คนเรียกชื่อเราผิด
    โดยเฉพาะคนที่ไม่ได้มีโอกาสพบกันนาน ๆ จนถึงบัดนี้ก็ยังคงเรียกชื่อเราผิดเพี้ยนไปอยู่วันยังค่ำ
    หรือแม้แต่การพยายามเรียกด้วยความมั่นใจทั้ง ๆ ที่มันผิด ไม่ว่าจะเป็น สมายด์ สตางค์ สไบ 
    สปาย สกาย หรือแย่ที่สุดคือการตั้งใจเรียกให้ผิดโดยไม่คิดที่จะปรับปรุงแก้ไขในภายหลัง

    แต่พอมานั่งนึก ๆ ดูอีกทีแล้ว เหตุผลที่เราเคยเกิดความรู้สึกเกลียดชื่อที่พ่อแม่เราเป็นคนตั้งให้
    อาจไม่ใช่เพราะคนรอบข้างเรียกชื่อเล่นแบบเราผิด ๆ ถูก ๆ อย่างทิ้ง ๆ ข้าง ๆ โดยไม่ใส่ใจก็ได้ 
    แต่อาจเป็นเพราะตอนเด็ก ๆ เราต้องการความเหมือน เราไม่อยากรู้สึกผิดแผกแตกต่าง
    เราอยากมีชื่อโหล ๆ ซ้ำ ๆ คล้าย ๆ ใกล้เคียงกับเพื่อนคนอื่น ๆ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องเป็นแกะดำ
    เพราะแบบนี้เราถึงเคยกล้าที่จะขอเปลี่ยนชื่อตั้งแต่เด็ก ๆ ตามคำบอกเล่าของพ่อกับแม่ 
    แต่เมื่อเราได้รู้ซึ้งถึงเหตุผลของการได้ชื่อนี้มาและรู้ว่านัยยะที่แอบแฝงอยู่นั้นยิ่งใหญ่แค่ไหน
    เมื่อโตขึ้นมาเรากลับหวงความต่างเสียอย่างนั้น และเรากลับไม่อยากให้ชื่อของคนอื่นซ้ำกับเรา

    และที่มันเป็นเช่นนั้นก็เพราะเรารู้แล้วว่าความแตกต่างมันคือสิ่งที่พิเศษมหัศจรรย์พันลึก
    มันคือสิ่งที่พ่อแม่เราอยากให้เราเป็น รวมถึงน้องชายของเราที่มีชื่อไม่ธรรมดาด้วยเช่นกัน
    นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เราถึงไม่เคยมีความคิดที่จะขอเปลี่ยนชื่อเสียงเรียงนามของตัวเอง 
    เปลี่ยนความแตกต่างให้กลายเป็นความเหมือน เปลี่ยนความพิเศษให้กลายเป็นความธรรมดา
    ...ตลอดกาล

    พรชา จุลินทร (สบาย)
    30 ธันวาคม 2564
    15.31 น.
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in