สวัสดีความเงียบงัน

บรรยากาศอันไร้ซึ่งสิ่งเร้า ที่จะคอยฉุดรั้ง ให้บางครั้งอาจทำให้คุณไม่ได้เดินอยู่บนเส้นทางที่คุณต้องการ พลัง สมาธิ มักแผ่ซ่านอย่างมหาศาลเมื่อคุณได้เข้าสู่สภาวะของมัน

ในความเงียบนั้น

“คุณมองมัน ไว้เป็นเช่นไร?”

ส่วนฉันกลับมองว่า เงียบงั้น นั้นเงียบสงบ 

หลายครั้งที่หลายคน ไม่สามารถอยู่กับ สภาวะความเงียบเหล่านี้ได้ เนื่องจากอาการฟุ้งซ่าน และชุดความคิดล้านแปด ที่จะทะลักออกมาจากจากสมองส่วนลึกของคุณ โดยที่คุณก็ไม่ได้เต็มใจกับมันมากนัก

อาจนำมาซึ่งความไม่มั่นคงทางจิตใจ ของหลายคน 

ซึ่งมันช่างเป็นเรื่องหนักหนา และน่าใจหาย

แต่กลับกัน 

เมื่อความเงียบแทรกเข้ามา 

ฉันกลับพบว่า ฉันเริ่มได้ยิน 

“เสียงของหัวใจตนเอง”

(นั้นดังขึ้น ดังขึ้น แล้วก็ดังขึ้น)

มันทั้งก้องกังวาน และเยือกเย็นในเวลาเดียวกัน 

ไม่พอแค่นั้น ยิ่งเงียบเท่าไหร่ มันก็ยิ่งดังขึ้นเท่านั้น

ผนวกเข้ากับ เสียงลมหายใจ

ที่เป็นจังหวะ ช้า - เร็ว

แต่รู้อะไรไหม เพื่อนมนุษย์เอ๋ย

ทุกคนจะได้ยินมัน ในความเงียบงัน

ในฐานะเพื่อนมนุษย์ท่านหนึ่ง 

คงได้แต่หวังว่าพวกคุณจะสามารถจัดการกับ เพื่อก่อให้ประโยชน์สูงสุด แก่ตัวคุณได้ 

“เพื่อตัวคุณเอง”  

จงอย่าได้ลืมตัว และหลงระเริงไปกับความมืดบอดของ แสง สี เสียง เพราะมันอาจเป็นความเงียบอย่างแท้จริง ที่แม้แต่เสียงที่คุณควรจะได้ยิน ก็กลับเงียบหาย โดยไม่มีทางที่คุณจะสัมผัส หรือรับรู้ถึงมันได้อย่าง เสียงหัวใจคุณเอง 

แต่คุณเองก็ต้องไม่จบดิ่งลงกับความเงียบ มากเกินไป

ไม่งั้นเรื่องเลวร้ายก็อาจเกิดได้ แล้วก็อาจกลายเป็นภัย ภายในใจคุณเอง ที่มิอาจรับมันไหว

จาก : เพื่อนมนุษย์ท่านหนึ่ง

ถึง : เพื่อนมนุษย์ท่านอื่น

MidnightMessageBox