ชีวิตในวัยปลายยี่สิบแปด เรารู้สึกว่าไม่มีคำว่ายากเกินไปอีกแล้ว ถ้าเราพยายามมากพอ ด้วยวัยนี้และสิ่งต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตจนทำให้ระบบคิดวิเคราะห์และความมีเหตุมีผล การยอมรับความเป็นไปของโลกก็เพิ่มมากขึ้นด้วย เมื่อเราเริ่มยอมรับในความเป็นไปต่างๆในอีกนัยนึงเหมือนเราเริ่มผ่อนเครื่องยนต์ ความมีไฟในเรื่อ...

Does the story repeat itself?My answer... yes. เหมือนปีนี้จะย่ำแย่กว่าปีที่แล้วอย่างมหาศาล ปีที่แล้ว เรายังสามารถเข้าไปเรียนในมหาลัยได้ เพียงแค่ใส่แมสก์ป้องกัน วัดอุณหภูมิ และล้างมือตามจุดต่างๆบ่อยๆแต่มาปีนี้ เรากลับทำอะไรไม่ได้เลย กลายเป็นว่าต้องเรียนออนไลน์มาตลอดหนึ่งเทอม ซึ่งมันส่งผลกระทบต่อเราอย...

ลมโชยของเดือนร้อนค่อยๆพัดผ่านร่างกายของผมไป กลิ่นของควันบุหรี่ที่อยู่ในมือข้างซ้ายของผมตบตีตัลปัดฟุ้งกระจายไปตามสายลม ผมยืนจ้องมองพระอาทิตย์สลัวที่อยู่ตรงหน้าอย่างใจลอย ขอบฟ้าสะท้อนแสงสีส้มแกมแดงออกมาอย่างน่าหลงไหล ท้องฟ้าที่เคยปกคลุมท้องฟ้าในตอนกลางวันกลับหายไปอย่างลับตา แสดงให้เห็นถึงตะวันส่องแสงไ...

" บางครั้งความผิดหวังมันก็มาไม่ทันตั้งตัวนะ " เราคิดว่าเราเตรียมตัวมายอมรับความผิดหวังกันได้มากแค่ไหน บางทีมันก็มาก่อน มาหลัง ไม่ก็เงียบหายไปจนเวลาค่อยๆพัดพาให้มันเข้ากับวังวนความผิดหวังทีหลัง โดยที่ใจเราก็เราจะชินชาไปบ้างแล้ว ถ้ามันมาก่อนที่ใจเราจะตั้งรับจะเป็นแบบไหน เราจะยังไหวอยู่ใช่มั้ย?ถ้าเกิดว...

ในคืนที่มืดมิดและเงียบสงัด ราตรีก็ย้อนวันเก่ากลับมา วันที่มีคำว่าเรา แม้ในตอนนี้ วันนั้นไม่อาจหวนกลับ แต่ในคืนที่เหน็บหนาวและเคว้งคว้าง ในคืนที่พระจันทร์อายอวงหลบซ่อน ในคืนที่มีแต่ตัวตนที่ว่างเปล่าในค่ำคืนามทรงจำที่เลือนลาง กลิ่นหอมและรสหวานคล้ำนวลลิ้นก็ยังคงอยู่ ผมยังคิดถึงคุณอยู่แม่ว่าเวลาจะผ่านไ...

การเริ่มต้นผูกสัมพันธ์กับใครสักคนก็คงเปรียบเหมือนการลงแข่งขันวิ่งมาราธอนเพื่อช่วงชิงเหรียญทองหรือถ้วยรางวัล ผู้เข้าชิงจะต้องพร้อมทั้งร่างกายและจิตใจเพราะเส้นทางของการแข่งขันนั้นช่างยาวไกล หากผู้ลงแข่งขันคนใดไม่ได้ฝึกฝนมาอย่างเพียงพอจนถึงขีดจำกัดของร่างกายก็คงต้องเจ็บทั้งตัวและเจ็บทั้งใจไปกันบ้าง ห...

บันทึกฉบับแรก แด่ฉัน ผู้พบเจอแต่ความผิดหวัง คำว่าเดี๋ยวเริ่มใหม่มันกลายเป็นคำติดปาก ติดหู ติดมือ ติดใจ ไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ พอรู้ตัวอีกทีมันก็ได้มาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของฉันไปแล้ว " คนเราจะมีลิมิตของความเสียใจได้มากมายแค่ไหนกัน" แกเคยคิดมั้ยว่าทำไมโลกถึงไม่เข้าข้างแกเลยซักรอบ คิดน้อยใจให้...

เราต่างมีสีของตัวเอง คือคำตามของหนังสือ ‘โกโก้อุ่นๆ กับคุณในวันพฤหัส’ มีคำนำแล้วก็มีคำตามอยู่ท้ายเล่มของหนังสือ ซึ่งเป็นคำตามที่ช่างไม่เกี่ยวข้องอะไรกับชื่อหนังสือเลยสักนิด แต่ก็นั่นแหละ เมื่อคุณอ่านไปเรื่อยๆ ก็จะพบว่า นี่แหละคือแก่นของเรื่อง เรื่องราวของตัวละครทุกตัวในแต่ละบทเกี่ยวโยงสัมพันธ์กัน...

ผมชอบที่จะนั่งมองพระอาทิตย์ตกดินในยามเย็น เมื่อใดในยามที่อาทิตย์อัสดงมันเป็นสิ่งที่คอยเตือนทุกๆคนว่าเวลาของวันนั้นใกล้จะหมดไป และความมืดมิดกำลังคืบคลานเข้ามาปกคลุมท้องนภาเอาไว้ ผมมักที่จะนั่งจ้องมองมันเสมอด้วยความสุขเปี่ยมล้นใจ ในความงานประดังประดาของมันและในทุกๆวันมันไม่เคยที่จะเหมือนกันเลยแม้แต้คร...

ในวันที่ปัจจุบันเป็นแค่อดีต ตัวผู้เขียนเอง ก็มีเรื่องราวที่อยากจะมา เล่าให้ผู้อ่านฟัง เป็นเรื่องราวความรักครั้งแรกที่เปรี้ยวอมหวาน และเปี่ยมไปด้วยรสขม รสชาติของชีวิตที่ผู้เขียนได้ลิ้มรสเป็นครั้งแรก ณ วันหนึ่งในฤดูร้อนระอุ ของวัยแรกแย้ม ผมได้ค้นพบสิ่งที่เรียกว่ารัก มันช่างตื่นเต้น เร้าใจเปี่ยมไปด้วย...

แต่ก่อนเวลามีคนถามว่ามีงานอดิเรกอะไร ฉันไม่เคยตอบอย่างซื่อตรงกับตัวเองได้เลยว่ามันคืออะไร ... ช่วงชีวิตที่ผ่านมา ความสนใจอันหลากหลายนำพาฉันไปเรียนรู้สิ่งต่างๆมากมาย มามองย้อนดู ฉันคงเป็นนักเสพประสบการณ์ตัวเป้ง แต่สำหรับฉัน มันคือการพัฒนาตัวเองในมิติที่อยากรู้ และยอมทุ่มเทเวลาให้กับมันแบบไม่อั้น เวล...

หลายคืนและวันที่ผ่านไป สุรานับไม่ถ้วนที่ดื่มด่ำ ก้นบุหรี่หลายร้อยอันที่เสพสม และความทรงจำที่ขื่นขม ยิ่งกว่าสุราขวดไหนๆ ยิ่งนับวันคืน สุราขวดไหนก็ไม่สามารถทำให้ผมเข้าสู่โลกแห่งนิทราได้ บุหรี่มวนใดก็ไม่สามารถทำให้ลืมภาพความทรงจำเก่าที่หลอกหลอนผมไว้ได้ ผมมองมือที่กุมกันไว้แน่น ราวกับว่าผมกำลังโกรธผู้ใด...