*** นิยายทั้งหมดนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้นนะคะ ***
                       ** สร้างขึ้นเพื่อความบันเทิง ตัวละคร พฤติกรรม สถานที่และเหตุการณ์ในเรื่อง **                                   ** เป็นเหตุการณ์สมมติ มิได้พาดพิงถึงองค์กร วิชาชีพ หรือกลุ่มบุคคลใดๆ **

" ค่ะ..... " U///U 

        ฉันเดินตามหลังผู้ชายผมดำยาวสลวย เข้าไปในบ้าน(ที่ฉันเข้าไปเองแล้ววิ่งออกมา) โดยที่ไม่ได้มีความรู้สึกเกร็งอะไร เขาค่อยๆแนะนำส่วนต่างๆของบ้าน ที่ฉันสำรวจมาหมดแล้ว จริงๆมันค่อนข้างจะสะอาดและไม่มีอะไรเลยที่ดูรก เพราะเฟอร์นิเจอร์น้อยมากเทียบกับที่เดิมที่ฉันอยู่ แต่ห้องนั่งเล่นกับห้องครัวเป็นห้องเดียวกัน เหมือนกับรูหนูที่ฉันจากมา  

" เดี๋ยวฉันยกกระเป๋าให้  ว่าแต่มีแค่นี้เลยหรอ .ใบเดียว?"  

"อาใช่ค่ะ ใบเดียว ทั้งหมดอยู่ในนี้" 

"โอ้..โอเค งั้นขึ้นชั้นบน ไปดูห้องเธอกัน "  

" U/////U " 

เขายกกระเป๋าเดินทางของฉันขึ้นไปชั้นบน ที่ฉันก็ไปมาแล้วเหมือนกันแถมยังโป๊ะแตกเข้าผิดห้องอีกต่างหากเพราะความปิโหมดไม่มีมารยาทแท้ๆ เขาก็พาฉันดูชั้นบนแล้วชี้ไปที่ห้องประตูฝั่งซ้าย ฉันแอบชำเลืองมองประตูฝั่งขวาอีกครั้งก่อนจะรู้สึกเกร็งขึ้นมาอีกครั้ง.............ห้องแห่งความลับชัดๆ U///U 

"นี่ห้องของเธอนะ  ลุงเบ็นขอให้ฉันหาPCดีๆให้เธอทำงานหนะ ฉันเลยจัด desk ของเธอไว้ให้แล้ว ถ้าเธอไม่ชอบมุมนี้จะย้ายก็บอกนะฉันจะมาช่วย" 

ฉันตื่นตากับห้องนอนสีครีมที่ในห้องสะอาดเหมือนใหม่ หน้าต่างที่มองออกไปเห็นวิวถนน ผืนหญ้าสีเขียว โต๊ะทำงานที่กว้างขวางดูนั่งสบาย ฮึก นี่เหรอ เตียง นี่หรือ ห้องนอน!!!! ไม่ต้องนอนโซฟากลางห้อง ไม่ต้องเดินข้ามของไปมา โฮ๊ะ มีห้องน้ำในตัวด้วย ไม่ต้องไปรอคิวอีกแล้ว!!!! ฉันมีห้องของฉันแล้วจริงๆ TT0TT 

"ขอบคุณนะคะ!!!!!" 

"อะโอ้ว..แหะ ดีใจขนาดนั้นเลยหรอ" 

"ฉันจะตั้งใจทำงาน หาเงินมาจ่ายค่าไฟค่าน้ำให้!!!!" 

"อะ..โอ้ว..ดีเลยดี เออ เชิญจัดของตามสบายนะหรือถ้าอยากพักเธอนอนหลับได้เลย ฉันจะไม่กวน หรือ มีอะไรก็ลงมาบอกฉันที่ห้องนั่งเล่นนะ"  

"ค่ะ!!!!" 

ฉันรีบเปิดกระเป๋าเอาเสื้อผ้ออกมาเก็บ และนอนแผ่บนสิ่งที่เรียกว่าเตียงนานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้นอนเตียงจริงๆ ที่จริงคนเรานอนได้ทุกที่ ที่มันราบแหละแต่นี่มันสวรรค์ของแทร่ งื้อลิเลียเธอโชคดีชะมัด เงินที่เก็บมาก็เหลือซื้อของมาตกแต่งห้องได้อีกเยอะเลยดีใจจริงๆที่พ่อเสนอทางเลือกดีๆแบบนี้ให้ฉัน มาอยู่กับ..เดะ เดี๋ยวนะ!!! จริงด้วย!! ฉันต้องไปเคลียเรื่องนั้นอีกนี่หน่า!!! ถ้าเกิดว่าบ้านเขามีกล้องวงจรปิดฉันจะทำยังไดี ถาเขารู้ว่าฉันเข้าบ้านเขามาก่อนแล้วเห็นทุกอย่างที่ฉันโป๊ะ ฉันจะต้องออกไปนอนข้างถนนแน่ๆเลย ลืมสนิทเลยมัวแต่เชยชมของใหม่ อ๊ากกก!!!! 

ฉันรีบวิ่งลงบันได กรู่ไปที่ห้องนั่งเล่นในหัวคิดประโยครับมือกับสถาณการณ์ที่จะเกิดขึ้นหลายๆอย่างแล้วฉันก็ไปหยุดตรงหน้าเฮ็กเตอร์ ตอนที่เขากำลังจะดืมน้ำในแก้วบนโซฟาทรงตัวL ในห้องนั่งเล่น จนเขาต้องสำลักน้ำในแก้ว 

"อั๊ก!!! เฮ้!! เกิดอะไรขึ้นหรอ ลิเลีย!! " 

"บ้านคุณ... มีกล้องวงจรปิดรึเปล่าคะ!!" 

"ของแบบนั้น..ไม่มีอะ ฉันไม่ได้ติดนะ หมู่บ้านนี่ค่อนข้างปลอดภัย" 

"อะ...งั้นหรอคะ" 

"เออ......นั่งคุยกันก่อนสิ" 

ฟุบ

"ไม่มีจริงๆหรอคะ ทั้งนอกและใน" 

"ไม่อะ ไม่เลย ทำไมหรอเธอกังวลหรอ หรือถ้าเธออยากจะติดละก็..."  

"ฉันแค่ถามเฉยๆหนะ เออ ขอบคุณสำหรับห้องอีกครั้งนะคะ" 

"ไม่เป็นไรบ้านหลังใหญ่ออก" 

"พ่อฉันน่าบอกเรื่องเกี่ยวกับฉันให้คุณฟังแล้วใช่ไหมคะ" 

"ฮือหึ๊" 

"'มีอีกเรื่องนึงที่ฉันควรจะบอกคุณ  จริงๆคุณพ่อฉันก็บอกฉันแล้วว่าคุณทำงานอะไรบ้าง และฉันก็รู้ว่าฉันจะต้องตั้งกฏกับตัวเองเพื่ออยู่ร่วมบ้านกับคุณ" 

"อือหึ๊" 

 

"คุณ ทำงานดนตรี ร้องเพลงกลางคืนแล้วเป็นสตรีมเมอร์..........."

"อ่าใช่ ตามที่ฉันบอกพ่อเธอแค่นั้นเลย" 

"และคุณคือ แบล๊ก สตรีมเมอร์ที่เล่นเกมส์เก่งมาก และชั้นเป็นเมมเบอร์ที่ซับช่องคุณ มา 19 เดือน ชื่อว่า ลิโอเลีย ค่ะ" 

"........!!!!!!!!" 

"ฉันขอโทษ TT0TTT " 

"..โอ้..มาย..ก็อชชช..."