สวัสดีปีใหม่เพื่อน ๆ ชาว Minimore หลังจากผ่านพ้นปีใหม่กันไปไม่กี่วัน เพื่อน ๆ ก็ได้เขียนเรื่องราวส่งมาให้เราอ่านกันเพียบเลย ! บอกเลยว่าทีมงานมินิมอร์อ่านกันจนตาเปียกตาแฉะ ก็แหม แต่ละเรื่องสนุก ๆ ทั้งนั้นเลยนี่หน่า สำหรับปี 2016 ที่ผ่านไปนั้น เพื่อน ๆ อาจจะมีเรื่องราวที่ดีหรือไม่ดีอะไรมาก็ตามแต่ แต่ส...

1 "ฤดูฝน เริ่มต้นประมาณกลางเดือนพฤษภาคม เมื่อลมมรสุมตะวันตกเฉียงใต้พัดปกคลุมประเทศ และร่องความกดอากาศต่ำพาดผ่านเมือง ทำให้มีฝนชุกทั่วไป ร่องความกดอากาศต่ำนี้ปกติ จะพาดผ่านตอนใต้ในระยะต้นเดือนพฤษภาคม แล้วจึงเลื่อนขึ้นไปทางเหนือตามลำดับ ส่งผลให้มีฝนตกหนาแน่นในหลายพื้นที่" 2พายุพัดฝนเม็ดใหญ่ผลัดกันตกเ...

กลับมาอีกแล้วววว กับความรู้ที่ได้มาจากงานเวิร์คช็อป พล็อตรักให้เป็นเรื่อง โดยสถาพรบุ๊คส์ คราวนี้ใครเป็นคอละครไทยคงจะโปรดปราน เพราะเป็นไอเดียที่มาจากนักเขียนบทโทรทัศน์มือรางวัล การันตีละครคุณภาพหลากหลายเรื่อง เรียกได้ว่าเจอผู้จัดที่ลงล็อก ชื่อนี้มาทีไรคนพากัน hype ตลอด และเขาคือ “ยิ่งยศ ปัญญา” นั่นเอ...

กลับมาอีกแล้ว สำหรับ Tips ดีๆ สำหรับคนสร้างผลงาน อย่างที่มินิมอร์เกริ่นเอาไว้ใน"เกริ่นก่อนคุย "พล็อตเด่นเป็นละคร" แล้วยุคนี้อะไรที่เป็นละครได้บ้าง?"ว่าเรื่องที่เขียนต่อไปนี้ แม้จะได้เนื้อหามาจากงานเวิร์คช็อปโครงการ "พล็อตรักให้เป็นเรื่อง" ของสำนักพิมพ์สถาพรและพิมพ์คำ ซึ่งเน้นด้านนิยายรัก แต่สิ่งที่ว...

พล็อตแบบไหนดี? พล็อตแบบไหนคนจะชอบ แล้วเวลาทำงานหนนึงนี่ คนสร้างหรือเจ้าของสื่อเขามองอะไรบ้าง และมีเรื่องไหนที่คนเขียนจะต้องใส่ใจ มาฟังเลย มินิมอร์จะมาแถลงไข ฉันมุซาชิ โคจิโร่ (เดี๋ยวๆ ไม่ใช่แล้ว) เอาว่ามินิมอร์จะมาชวนอ่าน มหากาพย์แห่งการสร้างสรรค์งานเขียน เรียกได้ว่าตอนเดียวไม่จบแน่นอน!เรียกว่าเป็น ...

ในคืนขมุกขมัว นาฬิกาข้างฝาบอกเวลาเท่าไหร่ผมไม่อาจรู้ได้ สภาพตัวเองที่ต้องนอนตัวงออยู่ใต้เตียงผู้ป่วย ซึ่งคือพ่อผม มันดูย่ำแย่มาก ไม่คิดว่าชีวิตจะต้องมาประสบกับเรื่องแบบนี้ ระหว่างที่หงุดหงิดปนงัวเงีย ผมเห็นใครบางคนเดินผ่านเคาน์เตอร์พยาบาลหน้าห้อง แล้วตรงเข้ามาหยุดข้างเตียงพ่อผม ความที่ผมนอนอยู่ใต้เต...

"อืมมม..."เสียงเบาๆ ดังลอดออกมาจากริมฝีปากอย่างไม่ได้ตั้งใจดวงตาทั้งคู่หลับพริ้ม ดื่มดำอยู่ในห้วงอารมณ์สุนทรีย์ ฟัวกราส์เนื้อเนียน จี่ด้านนอกมาจนกรอบนิดๆ โรยเกลือมาเค็มหน่อยๆ สัมผัสเข้ากับลิ้น ก่อนที่รสหวานของแยมผลไม้จะกำซาบซ่านแทรกซึมไปทั่วทุกอณู เอ๊ะ...นั่นอะไร! รสเปรี้ยวสุดเซอร์ไพรส์ของเจ้าแตงกวา...

ล้อเครื่องบินแตะพื้นโลกอย่างแผ่วเบา ลมทะเลพลิ้วไหวไล้ตัวเครื่องเป็นการทักทาย การมาเยือนของอีกหนึ่งชีวิต จากแดนที่ไกลห่างจากตรงนี้หลายล้านหายใจ ผมมาเมืองที่ชายหาดสวยแห่งนี้เพื่อพักผ่อน หรือเรียกว่ามายกเครื่องใหม่ก็ได้ หลังจากตรากตรำทำงานมาแบบไม่พักตลอดห้าปีเต็ม "เอ๊งเครียดแล้ว ไปพักหน่อยเหอะ ดูส...

-1- ถ้าเปรียบชีวิตคือการเดินทาง จำเป็นอย่างยิ่งที่เราต้องกำหนดเป้าหมายที่พอเหมาะ พอดี และหมั่นตรวจสอบเสมอว่า เรายังอยู่ในทิศทางที่ถูกต้องหรือไม่ ผมเป็นคนหนึ่งที่กลัวความสูงขึ้นสมอง ยิ่งขึ้นเครื่องบินแล้ว สมองแทบจะหยุดทำงาน นั่งตัวแข็ง หายใจติดๆขัดๆ และอยากให้ทันทีที่ลืมตา ก็ถึงจุดหมายปลายทาง การต้...

มองลงมาจากหน้าต่างชั้น 47 ของเอเจนซี่ยักษ์ใหญ่ รถไฟฟ้าที่เห็นเบื้องล่าง เล็กราวกับหนอนที่กำลังกินใบไม้ มองอีกทีก็ละม้ายรถไฟเด็กเล่นที่วิ่งรี่บนราง ที่พร้อมจะถูกปัดออกด้วยมือเด็กเจ้าอารมณ์ทุกเมื่อ ผมอดนึกขำในใจไม่ได้ ทุกอย่างที่เคยฝัน วันนี้มันมาไกลกว่าที่คิด ผมดื่มคาปูชิโนร้อนอย่างลวกๆ เพราะอีกไม...

“เพราะชีวิตมันก็เป็นแบบนั้น” คุณปู่ของผมบอกกับผมด้วยน้ำเสียงแผ่วบนราบเรียบในวันที่ท่านหมดลมหายใจ ท่ามกลางเครือญาติที่หน้าตาเศร้าสร้อยร้องห่มร้องไห้กันเสียยกใหญ่ ผม ซึ่งเป็นเด็กประถมต้น ไม่ได้ร้องไห้บอกตามตรงก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจเท่าไรนัก แต่ถ้าเลือกได้ ผมก็อยากให้ปู่รอด ท่ามกลางสังคมที่เต็มไปด้วยควา...

Isn’t it ridiculous that two people were unable to become friends because they were once a lover? 8 เมษายน 2016 เสียงแซ็กโซโฟนแหลมบาดลึกราวกับมีดกรีดลงบนจิตวิญญาณของผู้ฟังไฟสลัวสะท้อนกับเครื่องดื่มสีอำพันตรงหน้า ผมแกว่งแก้วในมือไปมา เสียงน้ำแข็งกระทบแก้วกรุ๊งกริ๊งดึงผมกลับสู่ความจริงผมกดปุ่ม “โฮม” ข...

ตั้งแต่วินาทีที่ผมเห็นน้องสาวทำสิ่งนั้น ผมก็สัญญากับตัวเองว่า จะไม่ทอดทิ้งน้องไปไหนอีก จะคอยดูแลเค้าให้ดีที่สุดตลอดไป แต่ผมจะยังมีโอกาสนั้นอยู่อีกไหม จะยังมีเวลาได้ดูแลน้องสาวที่รักอยู่อีกไหม แล้วเพลงพี่ชายที่แสนดีของ อุ้ย รวิวรรณ จินดา ก็ค่อยๆบรรเลงขึ้นในหัว แต่บาดลึกลงกลางใจ ...ครั้นโดนเขารังแก ...

-ฉัน- เลือดกำเดาอุ่นๆไหลพรูออกมาจากรูจมูกข้างขวา อย่างไม่ทันตั้งตัว ทันทีที่เห็นวัตถุบางอย่างอยู่ตรงหน้าคงเพราะฉันเครียดเกินไปความดันจึงขึ้น ประหม่า พรั่นพรึง หลายอารมณ์ผสมผเสกันไปมา ฉันจึงต้องรีบดึงกระดาษทิชชู่ออกจากกล่องสีดำเงา แล้วม้วนปลายให้เล็ก ยัดเข้าไปในรูจมูก เพื่อกันไม่ให้กำเดาไหลออกมา ค่อย...