รัตติกาลยามเหมันต์ช่างหนาวเหน็บยังคงเก็บความช้ำไว้ในอก อันความรักที่ผ่านมายังช้ำชก มิปลงตกจากเขาร้าวระทม อยากจะพบความรักที่สุขสม จะไปงมไปหาได้ที่ไหนหนอ ใจตัดพ้ออ้อร้อน้ำตาคลอ อยู่ไหนหนอความรักสวาทมี จนตอนนี้รุ่งสางย่างมาแล้ว คงไม่แคล้วควรหยุดคร่ำครวญหา ควรรักษาใจล้าให้เยียวยา อย่าได้หามายามาประทิน ...