เดาได้ยัง (นี่เคาะอย่างเยอะเพื่อเว้นที่ว่างให้คิด) 

เราไม่ได้จะมาพูดเรื่องอาละดินหรือเพลงการ์ตูนดิสนีย์ แต่ฟีลลิ่งคล้ายๆ น่า...เพราะการเดินทางไปต่างประเทศ ต่างจังหวัด หรือกระทั่งต่างเขต/อำเภอ ล้วนแล้วแต่เป็นการเปิดประสบการณ์ใหม่ๆ ในชีวิตทั้งนั้น

อย่างที่เพื่อนๆ Makers เหล่านี้จะเล่าให้ฟังไง

เพราะการโดนเพื่อนเทไปหาคยูฮยอนโดยแท้ จึงทำให้คุณ MARU.TANI ได้ไปสวนสัตว์โซลคนเดียว เลยได้เจอประสบการณ์ใหม่ๆ กับการเที่ยวชมสัตว์ด้วยการเดินขึ้นลงเนินอย่างสนุกสนาน จนชวนให้สงสัยนี่มาเดินเล่นหรือวิ่งบนเธรดมิลล์ไต่ความชันอยู่! แต่บรรยากาศน่าสดชื่นนะ เป็นโซลในอีกมุมที่นักท่องเที่ยวและรีวิวทั้งหลายไม่ค่อยเล่าให้เห็น ไปลองอ่านกันเลย (สวนสัตว์ที่ภูมิทัศน์คล้ายๆ กันก็สวนสัตว์เชียงใหม่ไง ปีนเขาไปชมสัตว์ไป)

ตั้งแต่เห็นคนรีวิวไปเที่ยวเกาหลีมา มินิมอร์เห็นคุณ nini2907 นี่แหละที่ใช้เวลากับสวนสนุกได้เต็มที่มาก คือไม่ใช่แค่ชะโงกทัวร์เอาเท้าแตะแล้วไป แต่เป็นการท่องเที่ยวอย่างมีความสุขสนุกทั้งครอบครัว (เดี๋ยวๆ นั่นสวนสยาม) ไปชมภาพเชอร์รี่บลอสซัมแล้วก็ทิวลิปสวยๆ ได้เลยนะ ดูภาพข้างบนสิ ชิงช้าสวรรค์กับดอกไม้บาน สวยยยยยยยย

เมื่อกี้พูดถึงสวนสัตว์เกาหลีที่เป็นเมืองเนิน มาจ้ะ เรามาต่อการเบิร์นแบบ visual ด้วยการเดินไปตามถนนิของเมืองนางาซากิพร้อมๆ กับคุณ Cotton Panitta กันเถอะ เมืองนี้มีมุมน่ารักๆ มากมาย และเรื่องราวทางประวัติศาสตร์สมัยสงครามโลกด้วย เรียกได้ว่าได้ทั้งอาหารตา อาหารสมอง และอาหารอิ่มท้อง เพราะปิดท้ายด้วยของกินลือชื่อ!

เป็นไดอะรี่เกี่ยวกับเมืองโตเกียวที่นอกจากจะเล่าสนุกแล้วภาพยังสวยมากด้วย ยิ่งถ้าใครชอบอะไรมุ้งมิ้งน่ารัก คุณ Vuttiphong Mahasamut มีภาพให้ดูแน่นอน ทั้งร้านอาหารสวยๆ ตึก ถนน และของที่ระลึกเล็กๆ น่ารักจนอยากจะกวาดกลับ อ่านแล้วรู้สึกว่าญี่ปุ่นนี่มันญี่ปุ่นจริงๆ เลย

นี่เป็นเรื่องราวการเดินทางที่มินิมอร์เพิ่งเคยเจอเหมือนกัน หลังจากได้ยินเพื่อนๆ เล่าถึง "คาวากูชิโกะ" ทะเลสาบแสนสวยที่สะท้อนภาพฟูจิซังผู้สง่างาม...แต่การที่คุณ ผู้พลาดพลั้งแห่งวันศุกร์ ดันติดพายุหิมะอยู่ในนั้นเป็นเวลา  3 วันเต็มๆ...เรียกว่าเห็นฟูจิซังจนเบื่อ แต่ออกไปข้างนอกเอาความสวยไปอวดไม่ได้ (ปัดโธ่) แต่ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว เลยมาเล่าเรื่อง "แสงเหนือ" ในอีกทริปให้เราฟังกันจ้ะ

ญี่ปุ่นยังไม่จบ! คราวนี้ไม่ใช่การไปเที่ยวเฉยๆ แต่คุณ Dahlia* ต้องไปใช้ชีวิตต่างบ้านต่างเมืองถึงญี่ปุ่นเลยนะ แล้วสิ่งที่เอามาอวดกันวันนี้คือ 'การทำข้าวกล่อง' ซึ่งอาจจะเป็นวัฒนธรรมที่คนไทยไม่คุ้นเคยสักเท่าไหร่ (ใช่ เรามีร้านอาหารตามสั่ง) แต่ข้าวกล่องที่เปี่ยมไปด้วยความรักและไอเดียสร้างสรรค์เนี่ย ดูไงก็เจ๋งเนอะ ว่ามั้ย

แบ่งวรรคแบบนี้นะ โยดายา บอย ไม่ใช่อย่างที่มินิมอร์อ่านหนแรก โยดา-ยาบอย อ่านแล้วก็แบบ อา...มาสเตอร์เจไดที่ซ่อนตัวอยู่บนดาวที่มีบึงน้ำเหรอ (เพิ่งดูภาคห้าไปอีกรอบวันก่อน) แต่คำว่า โยดายา หมายถึงสิ่งที่คนเมียนมาร์เรียกไทยต่างหาก เอ๊ะแล้วทำไมมีเรื่องประเทศนี้ เพราะหนังสือเล่มนี้เป็นบันทึกชีวิตวัยรุ่นของ "วิชัย" นักเขียนและผู้อยู่เบื้องหลังคลิปของ SALMON HOUSE สุดเฟี้ยว ที่โดนปลิงดูดไปเรื่อยๆ (นี่ มันดีขนาดนี้) ​ลองไปอ่านรีวิวของคุณ Jaturaphat Wannapoporn กัน ว่าเล่มนี้แตกต่างจากงานอื่นๆ ของวิชัยอย่างไร

มีเรื่องสีเขียวๆ อีกแล้ว แถมเกิดขึ้นในต่างประเทศเหมือนกันอีก *ปาดน้ำตา* คุณ ksdholler พาเราไปดูสภาพแวดล้อมของประเทศสิงคโปร์กัน แม้ทางนั้นจะดูเป็นประเทศอุตสาหกรรม การค้าเต็มตัว แต่อัตราต้นไม้ต่อจำนวนประชากรเขามากกว่าเราเยอะเล้ย *ประเทศเกษตรกรรมและอุตสาหกรรมท่องเที่ยวร้องไห้ทำไม* ไปดูการจัดสเปซความเขียวของเขากัน

เข้ามาใกล้ตัวอีกนิด ไปศรีราชากัน เราอาจจะไม่รู้ว่าที่นั่นมีอะไรให้เราเที่ยวบ้าง ลองตามคุณ jamrolly ไปดูกันเลย สวนก็มี ทางวิ่งก็ไม่ขาด แถมอยู่ริมทะเลอีก ไปดูกิจกรรมของศรีราชาพีเพิ่ลกันว่าเขาทำอะไรกันบ้างนะ เห็นว่าอาจารย์ให้เขียนบล็อกท่องเที่ยวส่ง นี่...อาจารย์ไม่สั่งก็เขียนได้ มามะมาเขียน

ขณะที่มีข่าวว่ากทม.จะรื้อและเวนคืนที่ชุมชนแถวป้อมแห่งหนึ่ง...คุณ PTCHRM ก็พาเราไปพบกับการต่อลมหายใจของอีกชุมชนในกรุงเทพมหานครอย่างชุมชนนางเลิ้ง (ที่เราอาจจะคุ้นว่ามีสนามม้าและกล้วยแขก) แต่การลงพื้นที่ครั้งนี้ทำให้เราได้รู้(ตามไปด้วย) ว่าลมหายใจของแต่ละที่มันไม่หายไปหรอก ถ้าคนในชุมชนช่วยกันผายปอด คนๆ เดียวทำไม่ได้แน่ๆ ลองไปดูความเข้มแข็งและการบรรยายถึงขนมถ้วยตะไลอย่างน่ากินกัน