Search

#short story

นาฬิกา

บนชั้นดาดฟ้าของตึกร้าง ชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังนั่งห้อยขาลงมาจากขอบตึกโดยไม่มีทีท่าหวั่นเกรงความสูงมากกว่า 10 ชั้น สายตาของเขาทอดยาวออกไปไกลแสนไกล ในมือของเขากำนาฬิกาข้อมือเรือนสวย แต่น่าเสียดายที่สภาพมันพังยับเยิน...มานานแล้ว “พิชมาแล้วเหรอ” ชายหนุ่มหันกลับไปมองที่ประตูเมื่อได้ยินเสียงเรียกที่คุ้นเคย ...

Can’t Wait to Go Outside Again

The“Outside” review from my point of view The very short short story “Outside” by Etgar Keret is very relatable, especially in terms of my personal experiences during the period of the Covid-19 pandemic and politics climate of Thailand. Similar to the story in which the narrator had spent 1...

เปิดบ้าน

เราอาจจะคิดถูกแล้วก็ได้ที่ตัดสินใจซื้อบ้านหลังนี้ด้วยกัน ผมหวังว่าอย่างนั้น ก่อนหน้าที่เราจะมาอยู่บ้านหลังนี้ ผมกับเก่งเคยเช่าคอนโดอยู่ด้วยกันมาก่อน เราคบกันมาประมาณปีหนึ่งก่อนที่จะตัดสินใจย้ายมาอยู่ด้วยกัน หลังจากอยู่ด้วยกันมาสองปี ในปีที่สาม เราก็เริ่มคิดถึงการมีอะไรร่วมกันขึ้นมาบ้าง เพราะทุกอย่า...

Songwriter (Part2 — All Over Again)

เขาว่ากันว่า สมองคนเรามักจะจดจำเรื่องราวที่เจ็บปวดเพื่อเป็นเกราะป้องกันให้เราหลีกเลี่ยง และตื่นตัวกับสิ่งที่เคยเจอมา เป็นดั่งสัญญาณบอกใบ้ว่าอาจจะเกิดขึ้นอีกในอนาคต ความเจ็บช้ำที่เราไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีก แต่ในขณะเดียวกันมันก็เหนี่ยวรั้งจนเราก้าวต่อไม่ได้ สมองน่ะ ช่างจดจำได้ดีจนน่าใจหาย เป็นเหมือ...

Songwriter (Part1 — Alone in the City)

มันเป็นเวลาราวๆห้าทุ่ม รอบตัวเมืองเงียบสงัดจนแทบจะได้ยินเสียงใบไม้ปลิวกระทบพื้น กระแสลมปลิวแผ่วที่กระทบหน้า หรือลมหายใจของคนที่เดินผ่านไปมาในอากาศที่หนาวเย็น เสียงรองเท้าบูตกระทบพื้นอิฐเบาๆ ก่อนจะเพิ่มเสียงขึ้นเรื่อยๆเหมือนคนที่กำลังกึ่งวิ่งกึ่งเดิน ลมหายใจหอบเฮือกเสียงดัง ไอเย็นโอบล้อมในขณะที่กลุ...

5

Loneliness, a frigid void that lurks within us, is nothing but a cold reminder of our status in the universe. We are born alone. We die alone. For some, who are successful at distracting themselves from the static way of how the cosmos exists, may perceive themselves as having connections with oth...

4

TW : Existential dread , suicide , blood , death , pain I don't know how long I've been closing my eyes. Such abominable appearance is too much to bear. I heard it crawl before me. Each step was filled with terror. Each second felt like an eternity. I sensed it tottered upon my lying freezing body...

3

"I'm here, darling." "I'm scared." --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- It was supposed to be an ordinary day in Summer. A day that children at my age went to the beach, ate ice cream, and played wi...

2

TW : Existential dread , death , blood , gore I wake up today and see a box of food in the foyer. It's enough for about a couple of weeks. I don't know how it spawned nor who put it here. Probably the masked one outside my room, but I doubt it; they don't seem to care about me. I decides to call ...

Hide and Seek with The Crooked Lady

The wooden floor under the bed is cold and hard. Johny can feel the pains and aches in his back muscles but he cannot leave now. He has to hide. Hide from the crooked lady that comes here crying every night. The room lies in darkness and is only lit by streaks of silver moonlight that shin...

Nemesis

I open my eyes and realise that I'm in a big cube: white, as if made from the purest cotton, bright, as if there are hundreds of light bulbs in it, though, any light generators seem to be concealed from being seen. No escape to be found, except a head-sized hole on the wall. It's almost impossible...

Comes The Rain

Pirunwas the god of rain. He blessed rainfall upon planet Earth every year to sustain the world, otherwise, everything would die out. Some said Pirun was the kindest, calmest and the most decent among the other gods. He often granted people happiness, mostly to those who practiced their behaviour ju...

Violet

TW: fear of darkness, fear of closed space, panic attack Sarah's consciousness is awakened by the damp, fungal odour that is floating around her. Her eyes suddenly burst open to the idiosyncrasy of the place. It is not her bedroom, which is the place she remembers she belongs to, nor anywhere she...

บันทึก : ไดอารี่ I หายใจไม่ออก

หายใจไม่ออก… ข้างนอกมืดค่ำแล้ว แต่ตนยังคงสับสนว่าสายตาของตนมันค่ำมืดเองโดยแท้ หาไม่ใช่ค่ำมืดโดยเวลาที่เดินผ่าน เวลาเดินผ่านพวกตนอยู่ทุกวินาที แต่ตนยังเลือกที่จะอยู่แต่กับวินาทีของช่วงแรกเริ่ม มันหนาวจริงๆ ตนสงสัยว่าวันนี้ ไม่ใช่สิ… วินาทีนี้ต่างหาก มันคือฤดูกาลใด เป็นฤดูหนาวโดยแท้ หรือเพียงแค่ตนห...

เพลงของเรา

เสียงเพลงร็อคดังเข้าไปถึงโสตประสาทชั้นในสุด ผมโยกคอและขยับตัวขึ้นลงเคล้าเข้าจังหวะกลองอย่างเมามัน เสียงเบสหนักแน่นหนุนให้บทเพลงรุนแรงยิ่งขึ้น ส่วนเสียงกีตาร์รวดเร็วและแหลมบาดหูทำให้ผมเล่นบทบาทสมมติเป็นนักกีตาร์มือฉมัง หลับตาปี๋ เม้มปาก ใส่อารมณ์ทำท่าดีดกีตาร์ทั้งที่ไม่เข้าใจเนื้อร้องสักคำเดียว... ...