ข้าได้บันทึกอักษรเหล่านี้หลังจากกลืนยานอนหลับลงไป ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่ข้านั้นดิ้นทุรนทุรายด้วยความร้อนรนแห่งเงามืดที่คลืบคลานจากปลายเตียงสู่การสัมผัสร่างอันผอมบาง มีเพียงเนื้อหนังบางๆปกปิดกระดูก ข้าหายใจไม่ออกจากความทุกข์อันแสนดำมืด-ลึกลับที่ทับถม มันหนา และไม่มีความบาง... ความเจ็บป่วยกัดกินตัวข้า ...

เธอมีหลุม มันอยู่ในหลายๆสถานที่ทั้งบนร่างกาย และภายในจิตใจ ลึกลงไปถึงแก่นของจิตวิญญาณ เธอถูกติดตามด้วยความมืดที่บางครั้งกลายเป็นสีเทาหม่นหมอง มันคอยลอยอย่างเบาบางแต่หนักหน่วงเพื่อคอยปกคลุมเธอ เธอจึงเลือนลางในสายตา และบางครั้งผู้คนอาจมองไม่เห็นเธอ ความมืดมันคอยหลอกหลอนและคอยเกาะ-เพื่อกัดกินเธอ และม...

ฉันถูกความเจ็บปวดกัดกิน ทั้งทางกายและจิตใจ มันก่อตัวเป็นความมืดหมองหม่น คอยห่อหุ่มจิตวิญญาณของฉันมานานแสนนาน ฉันจำวันที่มันเริ่มต้นไม่ได้ รับรู้เพียงตอนนี้ฉันบาดเจ็บ มีบาดแผล และไม่เคยหายสนิท บางความเจ็บปวดนั้นเรื้อรัง และฉันก็ดันทุรังอยู่กับมัน กัดกินมันเช่นที่มันกัดกินฉัน-----เราไม่เคยแยกจากกัน หร...

ฝันร้าย คือส่วนหนึ่งของชีวิตไซย์ มันไม่เคยแยกจาก หรือออกห่างจนรู้สึกว่ามันกำลังหาย มีแต่เข้าไกล้และสัมผัสได้จนอดคิดไม่ได้ว่า มันจะไม่มีวันหาย... เพราะในทุกๆค่ำคืนของเหล่าสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์ ต่างพากันหลับไหล ไซย์ เธอเป็นมนุษย์คนหนึ่งเช่นกัน หากแต่เธอไม่ได้หลับไหล หากแต่เธอกำลังวิ่งหนี ควา...

ผมเป็นเพียงแค่เด็กชายธรรมดาที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็ก ๆ หลังหนึ่งในเมืองรอสเวลล์รัฐนิวเม็กซิโก พ่อผมเสียชีวิตไปตอนท่านอายุได้แค่สามสิบต้น ๆ ด้วยร่างกายที่อ่อนแอกว่าคนปกติมาก ส่วนแม่ก็เสียชีวิตในเวลาต่อมาด้วยอุบัติเหตุ ผมจึงอยู่คนเดียวมาตั้งแต่อายุสิบสามโดยอาศัยเงินประกันของพ่อแม่เป็นค่าใช้จ่าย ผมเ...

“ลูกสาวของฉันคือบาปที่ฉันนำมาสู่โลกนี้” เพราะเธอไม่เชื่อในพระเจ้า แม่จึงเกลียดชังเธอมากกว่าลูกคนอื่น ๆ แม่มักเรียกเธอว่าเด็กซาตานเสมอ แล้วจากคำด่าทอก็ค่อย ๆ พัฒนามาเป็นความเชื่ออย่างจริงจัง จนสุดท้ายแม่ก็เชื่ออย่างเต็มหัวใจว่าเธอคือซาตานมาเกิดจริง ๆ เธอมาเพื่อทำลายทุกสิ่งทุกอย่างของพระเป็นเจ้า...

คุณเคยโดนรถชนไหม?[1]...

‘โจเซฟีน’ รักการเป็นผู้ชายมากกว่าผู้หญิง มันไม่ได้เกี่ยวกับรสนิยมทางเพศโดยตรงหรอกนะ(โอเคมันก็อาจจะเกี่ยวนิดหนึ่ง เพราะเธอชอบแอบมองผู้หญิงสวย ๆ พอ ๆ กับผู้ชายหล่อ ๆนั่นแหละ) เธอแค่ชอบที่จะเป็นผู้ชายเท่านั้น แต่แม้ว่าจะรักความเป็นชายมากแค่ไหน มันก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่าธรรมชาติของเธอคือสต...

ปัจฉิมบท ............................ ท่ามกลางกองเลือดสีแดงที่ไหลนองและเศษเนื้อจากชิ้นส่วนต่างๆที่กระจัดกระจายเป็นจุดเล็กๆบนพื้นสีขาวเหล่านั้น โดดเด่น ทุกอย่างย่อมโดนเด่นบนพื้นฐานสีขาว คุณจะแต่งเติมสีใดลงบนสีขาวก็ได้มันย่อมโดดเด่นหากสีนั้นเข้มและแข็งแรงพอ เฉกเช่นตอนนี้ สีแดงฉานบนสีขาว.. ท่ามกลางกอง...

จดหมายจาก เดอลี ซาร์ ถึง ไซย์ ฉันภาวนาขอให้เป็นเธอนะไซย์ ที่ได้เปิดอ่านจดหมายฉบับนี้ เพราะฉันเขียนมันถึงเธอ สวัสดีไซย์ ฉันเชื่อในความสามารถของเธอว่าต้องได้จดหมายฉบับนี้จากฉัน เพราะเธอเป็นคนมีน้ำใจมากและซื่อสัตย์ ฉันจึงเลือกเก็บมันเอาไว้ตรงที่-คนที่มีน้ำใจจะใส่ใจและนึกถึงมันจึงจะเห็น มันอาจเสี่ยงเพ...

ฉันไม่รู้ว่าตัวเองสามารถทนต่อการถูกทรมานมากมายขนาดนี้ได้อย่างไร มันเริ่มชินและชาตั้งแต่ตอนไหน หรือใครคือคนแรกที่ทรมานฉัน จำได้เพียงมันคือหนทางที่ฉันเดินมาและคงอยู่ แม้จะหาหนทางออกไปได้แต่ปลายทางก็ยังคงเหมือนเดิม คงมีความทรมานอยู่เช่นเดิม ถ้าเข้าใจในสิ่งที่ฉันบอกคงคิดว่าฉันเป็นหญิงสาวผู้มีความทุกข์...

EP.0 - Prologue #counter2 .... ... .. . นับเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดโคตร ๆ ที่ผมไม่ยอมหาอะไรกินรองท้องก่อนขึ้นรถเมล์ แสงสีแดงจากไฟท้ายรถหลากหลายสัญชาตินับสิบคันที่จอดอยู่เบื้องหน้า แดงเถือกส่องสว่างจนผมต้องถอนหายใจหนัก ๆ อีกรอบ ค่ำวันนี้รถประจำทางคันที่ผมนั่งใช้เวลาถึง 40...

“ถนนสายที่แปด” “ฉันอยากให้เธอเอาโทรศัพท์มือถือมาให้ฉัน” “แต่มันทำอะไรไม่ได้แล้ว”เธอเขย่าโทรศัพท์มือถือในมือไปมา “ยุคสมัยก่อนนั้นดีมากคุณปู่เล่าว่าพวกเขามีสิ่งที่เรียกว่าอินเทอร์เน็ต ทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้นอยากรู้อะไรก็แค่เข้าไปในเครือข่ายนั้น เราคุยกันในระยะไกลได้ด้วย” ผมได้ยินสตาร์ดัสต์หัวเราะคิกเป็...

“พวกเขาพูดว่าสิ่งที่ทำไปล้วนทำเพื่อให้ทุกคนเท่าเทียม แต่ความเท่าเทียมนั้นคืออะไรกันล่ะ ฉันหมายถึงจริงๆ แล้วน่ะ มันคืออะไรกันแน่ และคุณมั่นใจได้ยังไงว่าสิ่งที่ปลูกฝังคุณมามันคือสิ่งที่ถูกต้อง” มันเป็นเมืองเล็กๆ ที่ชื่อว่า วอลเตอร์เรย์ ในขณะที่ฝนยังคงตกลงมาอย่างไม่ขาดสายวิทยุในรถของผมส่งเสียงเพลงปร...