18/02/2021 “คุณรักเธอมากกว่าทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต ให้เอาอะไรมาแลกก็ยอมทั้งนั้น ทุกอย่างจริง ๆ ... อย่างนั้นเหรอ” ความหวังริบหรี่ยิ่งกว่าแสงสะท้อนของเข็มหมุด และความเจ็บปวดที่ปลาบแปลบแทรกซึมอยู่ทุกช่วงเวลานี้มันเกินกว่าคน ๆ หนึ่งจะแบกรับมันได้ตลอด 748 วันผ่าน แม้ว่าจะมีความอดทนอันเหลือล้นเกินกว่า...

ความรักของฉันก็เหมือนความรักเรียบง่ายของคนอื่น เริ่มต้นจากมีคนที่น่าสนใจเข้ามาพูดคุย หว่านล้อมด้วยถ้อยคำหวาน ๆ หัวใจพองโต ผีเสื้อบินอยู่ในท้อง หลากความรู้สึกประสาวัยหนุ่มสาวที่หัดจะมีความรัก แต่ฉันคงโชคร้ายละมั้ง ที่ทุกอย่างมันไม่เถรตรงแบบคนอื่น ฉันรู้ทีหลังว่าฉันไม่ใช่รักเดียวของชายที่ได้เป็นรักเดี...

...

ตู้โทรศัพท์สาธารณะที่ตั้งเรียงกันนับสิบอยู่บนฟุตบาท แต่ละตู้จะมีคนคอยยืนต่อแถวรอใช้ตู้แห่งความคิดถึงนี้เกือบสิบคน บางคนรอตั้งหลายทีจนเกือบถึงชั่วโมง คนที่เดินผ่านมาคงตั้งคำถามว่า “ยืนรอนานขนาดนั้น จะรอทำไม ไม่เมื่อยหรอ?” “แสดงว่าคุณไม่เคยใช้ตู้โทรศัพท์โทรหาใครเลยหรอ มันคือตู้แห่งความคิดถึง คุณลองโท...

เสียงดนตรีคลอไปตามสายลมที่พัดผ่านกระทบบนใบหน้าเบาๆ แหงนมองฟ้าที่มืดสนิทที่เต็มไปด้วยแสงดาวระยิบระยับเต็มท้องฟ้า เสียงกีต้าร์คลอเบาๆตามทำนองเพลงเพลงหนึ่ง พร้อมเสียงแมลงกลางคืนที่พร้อมกันส่งเสียงตามธรรมชาติของมัน ในท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงัด ณ เวลา 22.22 นาฬิกา บรรยากาศแบบนี้ชวนนึกถึงใครบางคน(...

บางคนคงมีคำถามในใจหลังจากที่ต้องเจอเหตุการณ์ที่ยากที่จะลืม.. ความรักคืออะไร? ทำไมต้องมีความรัก? รักแล้วเลิกจะมีไปทำไม? คำถามพวกนี้ยังคงวนเวียนอยู่รอบตัวในทุกๆวัน ทั้งๆที่บางครั้งก็รู้คำตอบอยู่แล้ว แต่ก็ยังตั้งคำถามเพื่อให้แน่ใจกับคำตอบมากขึ้นและทุกคนล้วนต่างมีคำตอบอยู่ในใจอยู่แล้ว ทุกคนต่างมีเห...

"ทำไมกูต้องมาระบายความรู้สึกผ่านรหัสมอสด้วยวะ อ๋อ เพราะมึงแคร์เค้ามากกว่าแคร์ตัวเองไง" ในช่วงที่ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับคุณเค้าจบลงใหม่ๆ จริงๆก่อนหน้านั้นเราก็ได้พูดความรู้สึกทั้งหมดที่มีกับคุณเค้าไปหมดแล้วนะ แต่เวลาผ่านไป เราคงเหมือนคนที่เป็นแผลแต่ยังไม่หายดี จำได้ว่าช่วงนั้นอยากระบายคว...

"เหมือนท้องฟ้าที่เคยสดใส แต่วันนี้โดนแทนด้วยความหม่นหมองของ PM 2.5" สวัสดี ไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้ต้องมานั่งเขียนเรื่องราวเพื่อเป็นการระบายความรู้สึกที่อัดอั้นอยู่ข้างใน 5555 หวังว่าวันนึงที่กลับมาอ่านเรื่องนี้ จะไม่อ้วกซะก่อนนะ ก็คิดซะว่าให้มันเป็นไดอารี่ในช่วงหนึ่งของชีวิตละกัน วันนี...

31 ธันวาคม 2562 - 3 มกราคม 2563: บันทึกส่วนตัว...ไร้สาระและไม่น่าสนใจ..แค่ว่างไม่มีไรทำ 3 มกราคม 2562: หลายครั้งถามตัวเอง...ชีวิตน่าสนใจอย่างไร...ถึงเอามาพิมพ์บ่นบ้าระบายหาทางออกไม่ได้ในที่สาธารณะแบบนี้...แต่เอาจริงๆ...มันก็แค่การหาอะไรทำของเราแหละ...ไม่ได้คิดว่าเรื่องตัวเองน่าสนใจ..แค่คนบ้าๆ ไม่มีต...

29 - 30 ธันวาคม 2562 เห็นโพสต์คนอื่นใน Facebook หลายคนไปเที่ยวนู้นนี่หลากหลายประเทศ...ยิ้มแย้มมีความสุข...ก็ชีวิตเขาแหละ...ตอนแรกอยากพิมพ์เรื่องตัวเองไปพิพิธภัณฑ์กับน้อง...แต่คอมเจ๊งก่อน...ว่าจะพิมพ์วันนี้...แต่ต้องลง FONT ในเครื่องซึ่งใช้เวลา...ตอนแรกตกใจเพราะหาโฟลเดอร์ FONT ในไดร์สที่เหลือไม่เจอ แ...

มีความคิดจะเขียนเรื่องนี้มานานแล้ว...แบบอายุ 30 ++ และชีวิตที่ล้มเหลว...และตกงาน...เคยอ่านบทความเรื่องของคนหลายคนที่มาบอกเล่าหรือโดนสัมภาษณ์...ก็ต่อสู้ดิ้นรนผ่านอะไรมาแต่สุดท้ายก็มาประสบความสำเร็จ...แต่เราไม่ใช่แบบนั้นไง...พูดไรไปก็ล้มเหลวในวัย 30++ ที่ใกล้จะ 40 ในอีกไม่กี่ปี คือตกงาน...และคงหางานทำ...

27 DEC 2019 : ไม่เกี่ยวกับตลาดรถไฟหรอกจริงๆ แค่เดินวนไปมาไม่ถึงชั่วโมง นอกนั้นบ่นบ้า เริ่มตรงไหนดี....ตรงนี้แล้วกัน...ก็แค่ระบายความเก็บกดอัดอั้นตันใจบ้าบอประสาทไม่ดีของตัวเองอ่ะแหละ...เริ่มที่ได้ฟังเพลงนี้ใน 7/11 ตอนกำลังจ่ายเงิน "หากเธอยิ่งคิด แล้วยิ่งต้องเสียใจ ต้องร้องไห้ติดกับความคิด ที่เธอปวด...

ฉันถูกความเจ็บปวดกัดกิน ทั้งทางกายและจิตใจ มันก่อตัวเป็นความมืดหมองหม่น คอยห่อหุ่มจิตวิญญาณของฉันมานานแสนนาน ฉันจำวันที่มันเริ่มต้นไม่ได้ รับรู้เพียงตอนนี้ฉันบาดเจ็บ มีบาดแผล และไม่เคยหายสนิท บางความเจ็บปวดนั้นเรื้อรัง และฉันก็ดันทุรังอยู่กับมัน กัดกินมันเช่นที่มันกัดกินฉัน-----เราไม่เคยแยกจากกัน หร...