วันนี้ วันพฤหัส ที่  21 กุมภาพันธ์ 2563 วันที่สุดแสนจะธรรมดา แต่แม่ง โคตรเหงา จริงๆเรื่องมันก็ผ่านมาจะ 2 เดือนแล้วนะ ไม่ได้คุย ไม่ได้เห็น ไม่ได้ยินเสียงกันมาก็นานแล้ว ถึงแม้ว่าในทุกๆวันจะยังมีห้วงที่ทำให้เรายังคิดถึงเค้าอยู่ก็เถอะ เหมือนทุกอย่างมันกำลังจะดีขึ้น เรากำลังจะลุกขึ้นเดิน แล้วก้าวออกจากเรื่องนี้ได้แล้ว แต่พอมาวันนี้มันก็เหมือนเดินได้ช้าลง คงเป็นเพราะความเหงา 

รู้ตัวอีกทีก็คิดถึงคุณเค้าจังเลย รู้ตัวครั้งที่สอง (อีกที) ก็พบว่าเราพาตัวเองมาเดินในที่เดิมๆที่เคยเดินกับเค้าตอนที่รู้จักกันใหม่ๆ สถานที่ สิ่งของ บรรยากาศ ทุกอย่างแม่งยังเหมือนเดิม โคตรคิดถึงคุณเค้าเลย

          เราได้เรียนรู้หลายสิ่งจากความเศร้าในครั้งนี้ ตลอดระยะเวลา 2 เดือนแห่งการพยายามพยุงตัวเองขึ้นมา พยายามก้าว พยายามเดินออกมาจากความเศร้านี้ เราค้นพบว่าความทุกข์ทรมานที่สุดหลังจากความสัมพันธ์ที่จบลงคือข้อความมากมายและความคิดถึงที่ไม่สามารถส่งไปถึงเค้าได้ แม่ง เจ็บสัส คิดอะไร อยากบอกอะไร แต่ทำไม่ได้นี้มันโคตรทรมานเลย

จนถึงตอนนี้ก็เที่ยงคืนแล้วก็แม่งยังคิดวนเวียนเเต่เรื่องเค้าจนต้องลุกมานั่งพิมพ์ไดอารี่อยู่เนี่ย! 555555

คิดว่าคงอีกไม่นาน

ความรู้สึกนี้คงค่อยๆจางลงเอง จนกว่าจะถึงตอนนั้นก็คงต้องให้กำลังใจตัวเองต่อไป

เราไม่มีทางลืมใครได้จริงๆหรอก งั้นถ้าลืมไม่ได้ก็จงเลือกจำแต่เรื่องราวดีๆที่เคยเกิดขึ้นละกัน

ถามว่าตอนนี้มีความสุขมั้ย? 

มันก็มีนะ เราเชื่อตลอดว่าเราเป็นคนสดใสและอารมณ์ดีมาก แต่ในบางเวลาเราแม่งโคตรเศร้า เหงาจังเลยอะ ถ้ามีคุณเค้าอยู่ด้วยคงจะดีนะ แต่ก็หวังว่าวันนึงเราจะหยุดคิดถึงแต่เค้าเวลาเหงาได้ซักที เราเหงา เราเศร้า เพราะเราอยากให้เค้าเป็นอีกหนึ่งความสุขของเรา แต่ในเมื่อมันเป็นไปไม่ได้ เราก็ต้องยอมรับความจริง 

คงไม่มีใครเค้ามาอ่านหรอก แต่เผื่อใครแวะเข้ามาก็ช่วยเป็นกำลังใจให้เราผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้เร็วๆด้วยนะ เบื่อจะมูฟออนเป็นวกลม วงรีแล้ว 55555555 จะไปเต้น Feel special ต่อละ เห้อ 5555555