เสียงดนตรีคลอไปตามสายลมที่พัดผ่านกระทบบนใบหน้าเบาๆ แหงนมองฟ้าที่มืดสนิทที่เต็มไปด้วยแสงดาวระยิบระยับเต็มท้องฟ้า เสียงกีต้าร์คลอเบาๆตามทำนองเพลงเพลงหนึ่ง พร้อมเสียงแมลงกลางคืนที่พร้อมกันส่งเสียงตามธรรมชาติของมัน ในท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงัด ณ เวลา 22.22 นาฬิกา บรรยากาศแบบนี้ชวนนึกถึงใครบางคน(อีกแล้ว) แต่แล้วเมื่อนั่งไปเพลินๆก็มีแสงสีเหลืองจากแมลงชนิดหนึ่งที่บินผ่านไปมาประมาณสามถึงสี่ตัว ที่ปัจจุบันนั้นหาดูยากแล้ว แต่มักจะมีอยู่ตัวหนึ่งที่บินมาวนเวียนรอบๆตัวเรา เมื่อขอสัมผัสก็มักจะบินหนี แมลงนั้นมีชื่อเรียกว่า "หิ่งห้อย" หรือ "ถิ้งท่วง" พอเห็นเจ้าแมลงนั้นบินผ่าน ก็พลางนึกถึงตอนสมัยเป็นเด็ก ธรรมชาติในตอนนั้นปัจจุบันได้เปลี่ยนไปตามกาลเวลา ต้นไม้ใหญ่ริมคลอง มักจะมีฝูงทิ้งถ่วงบินอยู่เหนือผิวน้ำเยอะจนนับไม่ถ้วน เมื่อเดินกลับจากบ้านข้างๆ แม่ก็จะชอบชี้ให้ดูเป็นประจำ เยอะจนบินเข้ามาในบ้าน สมัยก่อนตอนเราชอบนอนกับยายไม่ว่าจะชั้นหนึ่งหรือบนชั้นสองของบ้าน ยายเราจะต้องกางมุ้ง เพราะกลัวยุงจะกัดเรา ทิ้งถ่วงมันก็ชอบบินมาเกาะที่มุ้งของยาย บางครั้งก็บินเข้าไปในห้องนอนบ้าง มันเยอะยิ่งกว่ายุงเสียอีก เยอะจนเราไม่คิดว่าอนาคตมันอาจจะสูญพันธุ์ไป ด้วยความเป็นเด็กก็อาจจะลืม จนวันหนึ่งถามแม่อีกครั้งว่าไอ้เจ้าตัวสีเหลือมีไฟนั่นตัวอะไร? แม่ก็ตอบว่ามันคือตัวทิ้งถ่วง และด้วยความเป็นเด็กก็แค่ทวนชื่อนั้นอยู่ในใจว่า "ตัวทิ้งถ่วงหรอ ชื่อแปลกดีจัง" จนเริ่มโตขึ้น เพื่อนๆบอกว่ามันคือตัวหิ่งห้อย แต่จะชื่ออะไรก็ช่าง สำหรับเราก็ยังคงเรียกทิ้งถ่วงเหมือนเดิม ทำไมเรารู้สึกว่าชื่อนี้แลแปลก ทำไมต้องเป็นทิ้งถ่วง ถึงจะฟังดูแปลกและอาจไม่เพราะสำหรับใครบางคน แต่สำหรับเรา เราชอบชื่อนี้ มันเต็มไปด้วยความทรงจำวัยเด็กที่หาไม่ได้อีกแล้ว ความทรงจำที่เต็มไปด้วยคนที่เรารัก การที่มือน้อยๆสัมผัสกับความอบอุ่นจากมือที่ใหญ่กว่าของคนเป็นแม่ และเดินจูงมือกันชี้นกชี้ไม้ดูนั้นดูนี่ไปเรื่อยๆ บางครั้งก็ขี่หลังแม่กับยายตอนที่พาเรากลับบ้าน ซึ่งตอนนี้คงหาความทรงจำแบบนั้นไม่ได้แล้ว จนวันนี้ได้เจอเจ้าตัวทิ้งถ่วงอีกครั้งในรอบหลายปี ต้องขอบคุณพวกนายมากๆที่มาบินเล่นอยู่รอบๆตัวเรา เพราะมันทำให้เรานึกถึงความทรงจำในอดีตที่แสนมีความสุขซึ่งบางทีเราอาจลืมมันไปสนิท พอนึกขึ้นได้ก็อยากจะบันทึกไว้เป็นตัวหนังสือ เพื่อที่วันข้างหน้าตัวเราจะย้อนกลับมาอ่านและทำให้ไม่ลืมความทรงจำแสนล้ำค่านั้น...ตลอดไป... 

นั่งนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาและบรรจงกดตัวอักษรทีละตัวมาจนจะจบ ก็ยังมีทิ้งถ่วงตัวหนึ่งที่บินวนเวียนอยู่ตรงนี้ตลอดไม่ยอมไปไหน บินไปแล้วก็บินมา ถ้าเปรียบได้ก็อยากให้เป็นตัวแทนของคนที่เรารักสักคนที่พร้อมจะอยู่ข้างๆเราเสมอ ไม่ยอมจากไปไหน... 

รัก...