วันก่อนไปบ่นกับหัวหน้าว่างานน้อย เลือกได้อยากทำงานเยอะๆ เพราะจะได้ไม่มีเวลาว่างมานั่งฟุ้ง แต่ก็เข้าใจนะ ด้วยความที่ช่วงนี้มันไม่ค่อยมีโปรดักส์ชิ้นใหม่ๆ มาเปิดตัว มันเลยทำให้ภาระงานอะไรต่างๆ มันอาจจะยังไม่เยอะเท่าไหร่ ก็คงต้องซึมซับบรรยากาศแบบนี้ให้ได้มากที่สุดแหละมั้ง เดี๋ยวมันก็ถึงช่วงมรสุมงานเอง ...

นี่ก็ผ่านมาเดือนกว่าๆ แล้วที่ตัดสินใจเดินออกมาจากคอมฟอร์ทโซนของตัวเอง ใช้เวลาครุ่นคิดอยู่นานมากๆ เป็นปีเลยแหละ ตอนแรกทุกอย่างมันถาโถมเต็มไปหมด กลัวว่าการตัดสินใจครั้งนี้เป็นเรื่องที่ผิด จนถึงตอนนี้ยังโหยหาอยากกลับไปอยู่ในคอมฟอร์ทโซนอยู่เลย แต่นี่ก็น่าจะเป็นเรื่องที่ไม่ได้แปลกใหม่อะไรหรอกมั้ง ไม่งั้น...

แอบเสียดายเหมือนกันนะ เมื่อวานน่าจะหนึ่งในไม่กี่วันที่เรารู้สึกดีกับตัวเอง ทุกอย่างมันดีมากจริงๆ ตั้งแต่เปิดหัววันมา จนถึงตอนหัวค่ำ ภาษากาย การแสดงออก ท่าทางต่างๆ มันออกมาเป็นบวกหมดเลย ได้หัวเราะจนแทบน้ำตาไหล ได้ยิ้มแบบไม่ต้องแคร์คนอื่น ...แต่ความรู้สึกนี้มันก็อยู่ได้ไม่นาน พอกลับมาจากกินหมูกะทะ ก็...

เคยคุยกับหมออยู่นะ เรื่องการอยากฆ่าตัวตายเนี่ย แต่คุยไปคุยมากลับพอว่า จริงๆ แล้วไม่ได้อยากตายหรอก แค่ไม่อยากใช้ชีวิตอยู่ต่อมากกว่า เอาเข้าจริง เราก็รู้สึกแบบนี้มานานมากๆ แล้ว แต้ไม่กล้าลงมือทำสักที นั่นแหละ ดูย้อนแย้งมั้ย อยากตาย แต่ไม่กล้าฆ่าตัวตาย เราแอบคิดอยู่ประจำเวลาเดินบนทางเท้า หรือตอนข้ามถนน...

ข้าพเจ้านั้นมีจินตนาการเฉกเช่นดั่งคนทั่วไป แต่จินตนาการของข้าพเจ้า มันราวกับเป็นโลกคู่ขนานชีวิตปัจจุบันของตน จินตนาการนั้น มีความหมายที่ซับซ้อนเกินความสามารถของข้าพเจ้านี้จะบรรยาย แต่สุดความสามารถของข้าพเจ้าเท่าที่มี ข้าพเจ้าจะนิยามว่า “พรหมลิขิต” เส้นทางที่สุดแล้วแต่มนุษย์นั้นจะเลือก หากเป็นเส้นทาง...

เดือนก่อนได้ยาตัวนึงมากิน เพราะอาการวิตกกังวล คิดมาก คิดวน มันกลับมาอีกแล้ว รอบนี้หนักจนถึงขนาดทำงานใช้ชีวิตฟังก์ชั่นปกติแทบจะไม่ได้เลย หมอบอกให้กินเช้ากับบ่าย พยายามกินให้ได้ทุกวัน แล้วอาการเหล่านั้นจะค่อยๆ ดีขึ้นเองตามลำดับ แต่เหมือนอาการมันไม่ดีขึ้นเลย ทั้งที่กินยาทุกวันมาเกือบๆ เดือน แถมเผลอๆ อา...

วันก่อนคุยกับพี่ที่ทำงานเกี่ยวกับเรื่องโน่นนี่ทั่วไปแหละ บ่นๆ สารทุกข์สุกดิบ มีสาระบ้าง ไร้สาระบ้าง แต่หลักๆ คือแลกเปลี่ยนมุมมองความคิดเห็นต่างๆ ซะเป็นส่วนใหญ่ ตามประสามนุษย์อายุ 20 กลางๆ ปลายๆ ล่ะมั้ง ตอนเริ่มเข้ามาทำงานใหม่ๆ ยอมรับเลยว่าเจอ Culture Shock นิดนึง แต่มันก็ไม่มีใครถูกใครผิดหรอก เราแค่...

ฉันได้ฟังเพลง ครึ่งหนึ่งของชีวิต ของคุณแอม เสาวลักษณ์มาหลายปีถ้าให้นับเป็นครั้ง ฉันก็พูดได้อย่างเต็มปากและภาคภูมิว่านับครั้งไม่ถ้วนหากจะรื้อหาหีบห้องของความทรงจำ ฉันจำได้ว่าฉันรู้จักเพลงนี้ครั้งแรกตอนประถมสามครั้งที่แผ่นซีดียังเฟื่องฟูและทุกคน"ไรท์"เพลงที่ตัวเองชอบลงแผ่นมาฟังกันนั่นปะไร ฉันแก่แดดแก่...