เคยคุยกับหมออยู่นะ เรื่องการอยากฆ่าตัวตายเนี่ย แต่คุยไปคุยมากลับพอว่า จริงๆ แล้วไม่ได้อยากตายหรอก แค่ไม่อยากใช้ชีวิตอยู่ต่อมากกว่า เอาเข้าจริง เราก็รู้สึกแบบนี้มานานมากๆ แล้ว แต้ไม่กล้าลงมือทำสักที
นั่นแหละ ดูย้อนแย้งมั้ย อยากตาย แต่ไม่กล้าฆ่าตัวตาย
เราแอบคิดอยู่ประจำเวลาเดินบนทางเท้า หรือตอนข้ามถนน ว่าอยากโดนรถชนให้มันจบๆ ไป ขอแบบไม่ทรมาน แบบทีเดียวแล้วไปเลย มันดูเห็นแก่ตัวนะที่คิดแบบนี้ เพราะมันเหมือนเราไม่ได้แคร์คนรอบข้างเลยว่าเขาจะรู้สึกยังไงถ้าเราจากไปจริงๆ
ช่วงปลายปีก่อน ตอนนั้นจำได้ว่าดิ่งมากๆ ไปหาหมอแทบจะทุกอาทิตย์เลย อัปเดตอาการ เพิ่มยาเรื่อยๆ เพราะยาตัวที่กินมันเพิ่มโดสทีเดียวไม่ได้ ต้องค่อยๆ เพิ่มไปทีละนิด กว่าทุกอย่างมันจะลงตัว ก็หลายเดือนเลย
จำได้ว่ารู้สึกดิ่งอยู่นานมากๆ ทำงานอะไรไม่ได้เลย จนถึงกับต้องลาป่วย 2 อาทิตย์ โชคดีมากๆ ที่หัวหน้าเข้าใจ เขาไม่ถามเลยว่าทำไมถึงลา บอกแค่ถ้าไม่ไหวก็ต้องลา เข้าใจว่ามันเป็นอาการป่วย เขารับรู้ว่าการเผชิญหน้ากับซึมเศร้า มันทรมานแค่ไหน
ช่วงนั้นอยากตายแบบทุกวัน ไปยืนตรงระเบียงหลายรอบมากๆ เอามีดมาถูแขนตัวเองเบาๆ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องทำแบบนั้น มันเหมือนมีคนยัดความคิดแบบนั้นเข้ามาใส่สมองอะ ทุกอย่างมันเยอะไปหมด
ใช้เวลานานมากกว่าจะตกผลึกเรื่องนี้ คิดมาตลอดว่าการตายมันเกิดขึ้นแค่กับเรา แต่ถึงเวลาจริงๆ มันเกิดขึ้นกับแทบทุกคนเลย ทั้งครอบครัว แฟน เพื่อน รวมถึงคนอื่นที่เรารู้จักอีก ความเสียหายมันวงกว้างมากๆ
แต่เรื่องนี้มันไม่มีใครถูกใครผิดอะ เหตุผลที่เราอยากตาย ก็แค่เพราะอยากให้ความทรมานนี้มันจบๆ ไปสักที ย้อนเวลากลับไปได้ อยากกลับไปบอกตัวเองตอนนั้นให้อดทนแหละ เดี๋ยวอีกสักพัก ทุกอย่างมันจะดีขึ้นเอง อย่าไปเชื่อความคิดในหัวตอนนั้น โรคมันหลอกให้เราคิดแบบนั้น เราไม่ได้รู้สึกแบบนั้นจริงๆ
ตอนนั้นยังผ่านมาได้เลย ตอนนี้ก็ต้องผ่านมันไปให้ได้ เอาใจช่วย คอยเป็นกำลังใจให้อยู่เสมอ ใจดีกับตัวเองให้มากๆ นะ
จำไว้นะ ว่าเทอไม่ใช่สารเคมีในสมองนั้น มันสั่งอะไรอยากไปเชื่อ มันหลอก เวลาที่เศร้ามากๆดิ่ง ก็ให้พูดกับตัวเองในใจว่า อย่ามาหลอกฉัน ไอ่สารเคมีบ้าเอ้ย!! เราทำแบบนั้นตลอดเลย ฮ่าๆ
ตอนนี้นะ ให้เวลาสมองได้จำใหม่ ทำอะไรที่ตัวเองชอบเท่านั้น ดูหนังฟังเพลง อ่านหนังสือที่ชอบ ส่วนตัวเราเวลาดิ่งมากๆจะเขียนไดอารี่ เอามันออกมาจากหัวซะ ให้มันลงไปที่สมุดแล้วปิดเอาไว้ มันจะได้เหมือนระบายออกมาลงบนกระดาษ
ตอนนี้เราใช้วิธีอ่านหนังสือเวลาเศร้า เราจะอ่านหนังสือที่ชอบ แล้วแบบคิดจินตนาการตามเรื่องราวที่อ่านแบบทุกตัวอักษร แบบไปคิดเรื่องอื่นอะ นึกออกมั้ย ไปคิดตามเรื่องที่อ่าน บางทีการได้จินตนาการตามเรื่องราวที่อ่านในหนังสือไป ก็ทำให้เราข้ามผ่านเวลาที่เศร้าไปได้
ลองดูนะ ใจดีกับตัวเองเน้อ ค่อยไป ค่อยๆรักษา ยังไงก็หายแน่นอน เชื่อเรานะ ^^
อ่อ อย่าลืมชมตัวเองด้วย เก่งมากเลยที่พาตัวเองไปหาหมอ เก่งมากเลยที่กินยาแล้ว เก่งมากที่ยอมรับและเข้าใจว่านั้นไม่ใช่ตัวตนของเรา มันคือโรค!! :)
เป็นกำลังใจให้เหมือนกันน้า ต้องเอาชนะมันให้ได้ ถ้าไม่ได้ก็ขอให้อยู่กับมันได้ ควบคุมมันได้ เป็นกำลังใจให้เหมือนกันน้าา :)