ใช้ชีวิตทุกวันให้เป็นเหมือนวันสุดท้าย คำเหล่านี้เป็นคำที่ผมมักจะใช้อธิบายวิธีการดำเนินชีวิตของผม ในทุกความปวดร้าวที่ผมเผชิญ ผมจะยิ้มและหัวเราะตอบมัน เริงระบำบนกองเพลิงของความเจ็บปวด ทำเหมือนกับว่าทุกสิ่งนั้นกำลังจะจบสิ้นลงในวันนี้ และมีแต่ตัวผมเท่านั้นที่ยังคงสรรเสริญให้กับช่วงเวลาเหล่านั้น ความชิง...

ฝูงนกบินร่อน ท่ามกลางฟ้าสางยามเย็น เมฆก้อนโตลอยเคลื่อนผ่านไปอย่างเฉื่องช้า เด็กหนุ่มนั่งมองสนามฟุตบอลที่ตอนนี้ว่างเปล่าไร้ซึ่งผู้ใด ท่ามกลางความเงียบสงันของโรงเรียนในยามเลิกเรียน มีแต่เด็กหนุ่มเท่านั้นที่ยังคงอยู่ ความเหนื่อยล้าและความอ้างว้างเข้าครอบงำร่างกายของเด็กหนุ่ม เขาสูบลมหายใจเหือกใหญ่อย่า...

ทางถนนลาดยาวสุดลูกหูลูกตานำพารถหลายร้อนคันไปข้างหน้า ไฟเขียวและแดงคอยแสดงสัญญาณจราจรเพื่อความปลอดภัยของผู้ใช้ถนน ตัวผมนั้นยืนอยู่บนสะพานลอยสูงตระหง่านกลางถนนที่รายล้อมไปด้วงตึกราบ้านช่องของผู้คนในระแวกนั้น ในตอนที่ตะวันลับดินเหลือแต่เพียงท้องฟ้าที่ว่างเปล่าและความมืดมนของช่วงเวลาแรมค่ำ ผมยืนมองไปยั...

กลางเดือนเมษาที่ร้อนระอุ แสดงแดดส่องจ้าไปทั่วสารทิศ ทุกหนแห่งแผดเผา ร้อนระอุ เจียนจางด้วยลมร้อนของของทะเลทางตะวันออก “มึงเลิกยุ่งกับกูจะได้ไหมวะ” เด็กหนุ่มตวาดใส่เด็กหนุ่มอีกคนหนึ่งด้วยเสียงกระแทก “กูทำอะไรผิดวะมึงถึงต้องมาตวาดใส่กู คุยกันดีๆไม่ได้หรอ?” เด็กหนุ่มอีกคนตอบด้วยเสียงฮึกเหิมราวกับว่ากำ...

พระจันทร์เต็มดวงแสงส่องสว่าง วับวาบระยิบระยับ เด็กหนุ่มผู้หนึ่ง ได้นั่งจ้องไปยัง ท้องฟ้ายามราตรีที่ มีหมู่ดาวพร่างพราย เปล่งประกาย หยอกล้อกันไปมา ลมพัดพาไอเย็นยะเยือก ให้ผ่านร่างของเด็กหนุ่มไป ราวก่ำแกล้ง ให้เหน็บหนาวจนกายาสั่น แต่เด็กหนุ่มผู้นั้นกลับ นั่งนึ่งเฉยและยังคงมองไปยัง ชายหาดที่อยู่ภายห...

นวนิยายเรื่อง : ก่อนตะวันรอน ตอนที่ 12 : อาคารเรียนหนึ่งกับศาลาชื่นฤดี โรงเรียนบ้านดอนผักหวานในสมัยก่อนยังมีการเรียนการสอนอยู่ที่วัดอยู่เลย บ่อยครั้งที่เดอลาอ้อนให้แม่เล่าให้ฟัง ว่าแม่เรียนที่ไหน ใส่ชุดอะไร แล้วใช้อะไรเรียนบ้าง มีสมุดดินสอเหมือนที่เขาใช้กันไหม ด้วยความอยากรู้อยากเห็นสาวน้อยจะชอบถามแ...

นวนิยายเรื่อง : ก่อนตะวันรอน ตอนที่ : เอิ้นขวัญ ณ ลานวัดหมู่บ้านดอนผักหวาน “หมู่ชาวเมืองมา เบื้องขวานั่งซ่ายล้ายเบื้องซ้ายก็นั่งเป็นแถว" “หนูฟ้า เอียงหัวไปด้านซ้ายด้วยลูก ดูเพื่อน ๆ ” คุณครูสมัยที่เป็นทั้งครูแนะแนว และครูสอนฟ้อนรำบายศรีสู่ขวัญให้กับเด็ก ๆ ที่จะไปรำงาน “เอิ้นขวัญ" ที่บ้านพ่อผู้ใหญ...

นวนิยายเรื่อง : ก่อนตะวันรอน ตอนที่ 8น้องนางบ้านนา ในขณะเดียวกันที่หมู่บ้านดอนผักหวาน บ้านของสาวน้อยเดอลา "นาง.. นางหล่า.ได้ยินบ่.. นางหล่า ตื่นได้แล้ว ไก่ขันแล้ว…. ลุกไปหานึ่งข้าวนึ่งน้ำ" เสียงของแม่ร้องเรียกให้เดอลาตื่นเพื่อไปก่อไฟนึ่งข้าวเหนียว มีไม่กี่ครอบครัวที่จะปลูกข้าวเจ้าไว้กิน เพราะข้าว...

นวนิยายเรื่่อง : ก่อนตะวันรอน ตอนที่ 5: เฒ่าดอง หลังจากที่เด็ก ๆ แยกย้ายกันกลับบ้านเพื่อไปทำหน้าที่ของตัวเอง นั่นก็คือตักน้ำใส่โอ่งและหุงหาอาหาร ในช่วงค่ำที่บ้านของเดอลา พ่อกับแม่กำลังคุยกันเรื่องไปช่วยเตรียมงานแต่งที่บ้านต้อย ลูกพี่ลูกน้องของเธอลา “พ่ออีนางกินข้าวแล้วเจ้าสิไปเฮือนอ้ายคำกับข่อยบ่มื...

นวนิยายเรื่อง ก่อนตะวันรอน ตอนที่ 4 แก๊งสาวส่าแห่งบ้านดอนผักหวาน ณ ลานวัดหมู่บ้านดอนผักหวาน ไม่ว่าจะเช้า สาย บ่าย ค่ำ โดยเฉพาะเดือน 4 ย่างเดือน 5 ใกล้สงกรานต์อย่างนี้ บริเวณลานวัดไม่ได้ว่างเว้นจากสมาชิกตัวน้อย ๆ ของหมู่บ้านเลย แม้กระทั่งเดอลาสาวน้อยที่มีขนาดตัวไม่กะเปี๊ยกเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เธอก็ยัง...