ใช้ชีวิตทุกวันให้เป็นเหมือนวันสุดท้าย คำเหล่านี้เป็นคำที่ผมมักจะใช้อธิบายวิธีการดำเนินชีวิตของผม ในทุกความปวดร้าวที่ผมเผชิญ ผมจะยิ้มและหัวเราะตอบมัน เริงระบำบนกองเพลิงของความเจ็บปวด ทำเหมือนกับว่าทุกสิ่งนั้นกำลังจะจบสิ้นลงในวันนี้ และมีแต่ตัวผมเท่านั้นที่ยังคงสรรเสริญให้กับช่วงเวลาเหล่านั้น  

ความชิงชังของโชคชะตาที่มีต่อผมนั้นไม่สามารถทำอะไรผมได้ ในเมื่อตัวผมนั้นยังยิ้มตอบมัน แม้วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายบนโลกใบนี้ผมก็ไม่เสียดายในเมื่อตัวผมก็รู้ดีว่าสักใดสักวันหนึ่งในอนาคตมันก็ต้องจบสิ้นลง

ทุกความเจ็บปวดกลับกลายท่วงท่า ทุกความเศร้าหมองกลายเป็นจังหวะ และทุกความผิดหวังกลายเป็นเสียงเครื่องดนตรีที่คล้อยตามกัน บรรเลงไปจนถึงวันสุดท้ายที่ลมหายใจและการเต้นของจังหวะหัวใจผมนั้นดังออกมาเป็นครั้งสุดท้าย