1 “ร้านขายไก่ทอดเหรอวะ?” เมื่อพูดถึงชื่อของ AKB48 ให้ใครฟัง ผมมักได้รับคำตอบประมาณนี้อยู่บ่อยๆ และหลังจากตบมุกกลับไปว่า “นั่นมัน KFC!” ผมก็ต้องอธิบายต่อว่า AKB48 คืออะไร บางครั้งอธิบายยังไม่ทันจบเพื่อนก็เปลี่ยนเรื่องคุย ไม่สนใจสิ่งที่เล่าไปสักนิด... การเจอมนุษย์จำพวกเดียวกันที่สามาร...

ประเทศญี่ปุ่นเป็นดินแดนที่ทำให้เราฉงนฉงายได้อยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งประดิษฐ์ การละเล่น ประเพณี หรืออะไรต่อมิอะไรที่บางทีดูแล้วอาจจะเลยเส้น ‘ความสร้างสรรค์’ ไปอยู่หลายสเต็ป แต่ทั้งหลายทั...

ถกเถียงกันอยู่ดีๆ ก็ยกหลักการหรือนามธรรมกว้างๆ เช่น ศีลห้า มรรคแปด บทสวด หลักธรรมาภิบาล ระบบตลาด ฯลฯ มาแปะให้อ่าน (ซึ่งหลายครั้งก็ยาวเป็นพืดชนิดอ่านแล้วเวียนหัวตาลาย) ราวกับว่าคัมภีร์ที่ยกมานั้นสามารถตอบข้อสงสัยได้กระจ่างแจ้งแดงแจ๋ทุกประเด็นโดยไม่ต้องอธิบายเพิ่มเติม ใครอ่านแล้วจะต...

ตรรกะวิบัติข้อนี้ฝรั่งเรียกว่า ‘Straw man fallacy’ หมายถึง การเอาจุดที่อ่อนที่สุดในข้อถกเถียงของคู่กรณีมาขยายให้ใหญ่เกินกว่าที่เขาพูด และโจมตีราวกับว่าเขาพูดเฉพาะจุดนั้น ไม่เคยมีเหตุผลอื่นเลย เ...

ว่ากันว่า สิ่งหนึ่งที่ทำให้มนุษย์มีอารยธรรมและล้ำหน้ากว่าสิ่งมีชีวิตชนิดอื่นก็คือ ‘การใช้เหตุผล’ เรามีมันสมองที่บรรจุประสบการณ์เป็นเครื่องมือในการคำนวณการกระทำก็เพื่อจุดมุ่งหมายที่ว่าจะพัฒนาและต่อยอดความเป็นมนุษย์ของเราออกไปเรื่อยๆ—แต่ตลกดีที่บางครั้งมันก็ทำให้บางอย่างแย่ลง การใช้เหตุผล หลายห...

ท้องฟ้าข้างนอกดูมืดครึ้มเมื่อผมมองผ่านกระจกกรองแสงในสนามบินสุวรรณภูมิ เมฆสีเทาคล้ำเริ่มรวมตัวเป็นผืนเดียวและตั้งเค้าจะโปรยฝน นี่อาจเป็นการเห็นฝนในบ้านเกิดครั้งสุดท้ายก่อนที่ผมจะจากมันไปหลายปี สนามบินตอนบ่ายค่อนข้างโล่งไร้ผู้คน ผมยืนต่อแถวรอส่งกระเป๋าเดินทางสู่ใต้ท้องเครื่องรวมกับผู้โดย...

การเขียนคำนำสำนักพิมพ์เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ครั้งแรกก็อย่างนี้ กลัวว่ามันจะไปกระทบกระเทือนการเล่าเรื่องของผู้เขียน กลัวมันจะไปทำลายอรรถรสของผู้อ่าน กลัวจะเขียนเยิ่นเย้อจนน่ารำคาญ แต่ใจหนึ่งเราก็อยากเขียนคำนำจนตัวสั่นเพราะเมื่อมาถึงขั้นตอนนี้มันมีความหมายว่าหนังสือที่เราบ่มเพาะใก...

เช้าวันที่เจ็ดของการใช้ชีวิตอยู่ในโตเกียว ผมตื่นมาด้วยความห่อเหี่ยวใจเล็กน้อย เพราะเย็นนี้ต้องขึ้นเครื่องกลับไทยแล้ว พอมาต่างประเทศผมจะรู้สึกว่าเวลาผ่านไปไวกว่าปกติทุกที นั่งกินอาหารเช้าที่โรงแรมก็ยิ่งเศร้า นี่มื้อสุดท้ายแล้วสินะ... แต่จะมัวมานั่งเศร้าไม่ได้ เพราะมีภารกิจต้องทำอีกเยอะ อย่างแรกคือการ...

เส้นทางตะลุยโตเกียวฝั่งตะวันตกของผมมาต่อที่มหาวิทยาลัยวาเซดะสถานศึกษาชื่อดังอีกแห่งของญี่ปุ่นแน่นอนว่าเหตุผลที่ มามันก็เป็นความเพ้อเจ้อส่วนตัวเช่นเคย มีบุคคลที่ผมชื่นชอบหลายคนที่เรียนจบจากที่นี่ทั้ง ...

DAY 0 CHAPTER 2 วิบากกรรมของฟรีแลนซ์คอนเสิร์ตของวง Luna Sea ที่ผมคิดจะไปดูนั้นจัดขึ้นที่โตเกียวในเดือนมกราคม 2556 เพื่อนหลายคนพยายามเตือนว่าอย่าไปเลย มันฤดูหนาวนะเฟร้ย ไปช่วงเมษายน ไม่ดีกว่าเหรอ ได้ชมไม้งามซากุระด้วย แต่ไอ้ซากุรงซากุระซากุไรนี่ผมไม่ค่อยสนหรอก กูไปเดินดูต้นชมพูพันธุ์ทิพย์แถวจุฬ...

DAY 0 --- DAY 0 CHAPTER 1 ไสหัวไปญี่ปุ่นเคยได้ยินจากหนังเรื่องอะไรสักอย่าง เขาบอกว่า “ถ้าอยากรู้ว่าคนๆ หนึ่งเติบโตขึ้นมาอย่างไรหรือมีอดีตแบบไหน ให้ลองไปดูโปสเตอร์ที่แปะอยู่ในห้องนอนของคนๆ นั้น” ...ดูเ...

คำนำสำนักพิมพ์ เมอฤดีคือใคร? เราเคยถามอย่างนี้ตอนที่ไปตามส่องสเตตัสเฟซบุ๊คของ คันฉัตร รังษีกาญจน์ส่อง หนึ่งในนักเขียนที่เราเฝ้ารอต้นฉบับสนุกๆ จากเขามากที่สุด (ที่จริงตอนที่กำลังพิมพ์คำนำสำนักพิมพ์อยู่...

ผมชอบปั่นจักรยานครับ และหนึ่งในสิ่งที่มีอิทธิพลกับชีวิตจนทำให้ผมหันมาสนใจปั่นจักรยานแบบทุกวันนี้คือมังงะเรื่อง สิงห์นักปั่น หรือ Shakariki ผลงานของโซดะ มาซาฮิโตะ (Soda Masahito) ที่...

ใครอยากทำความเข้าใจสังคมญี่ปุ่นยุคใหม่ คำว่า ‘โมเอ้’ เป็นคำที่คุณควรรู้จัก (萌え —จริงๆ ออกเสียงว่า โม-เอะ แต่เวลาพูดมักจะลากเสียงยาวด้วยความซี้ดดดด จนเป็นโมเอ้ ในที่นี่จึงขอเลือกสะกดว่าโมเอ้แล้วกัน ได้อารมณ์ดี) เหตุเพราะโมเอ้เป็นคำวิเศษณ์ที่แสดงถึงความรู้สึกชื่นชมรักใคร่ต่อสิ่งใดสิ่...

คำนำสำนักพิมพ์รอบตัวเราเต็มไปด้วยประเทศญี่ปุ่น ยี่ห้อของโทรทัศน์ที่เปิดดูเมื่อตอนเช้า รถยนต์ที่ขับมาทำงาน การ์ตูนที่อ่านระหว่างอู้งาน ร้านอาหารที่กินเมื่อเย็น น้ำชาเขียวที่ดื่ม ...