ก่อนที่เราจะรู้จักสิ่งใดสิ่งหนึ่งหรือใครคนใดคนหนึ่งเราควรรู้จักที่มาที่ไปของสิ่งเหล่านั้นก่อน ... เราเริ่มเขียนเรื่องราวชีวิตของเราในโลกที่เรามองว่ามันไม่ได้สวยงามใบนี้เพราะเราได้แรงบันดาลใจมาจากเพื่อนคนหนึ่ง เราได้รู้จักเขาเพราะอาการของโรคซึมเศร้าที่เราและเขาต้องเผชิญด้วยกันทั้งคู่ ส่วนรูปโปรไฟล์ขอ...

ในวันนั้น ฉันได้เรียนรู้ว่า ฉัน... ไม่รู้สึก ความรักเป็นความรู้สึกพื้นฐานของมนุษย์ ความรักผูกหลายอย่างเข้าด้วยกัน ครอบครัว เพื่อน คน สัตว์ สิ่งของ มันทำให้เราเป็นมนุษย์ แล้วถ้าเรารักไม่ได้ เราจะยังเป็นมนุษย์อยู่รึเปล่า ไม่มานานนี้ เราได้เรียนรู้บางอย่างเกี่ยวกับตัวเอง เรารักไม่ได้ เรารับรู้ถึง...

นานแค่ไหนที่เราไม่ได้เจอกัน วันเวลาหมุนผ่านไป บทสนทนาสองเราจางหาย ตามกาลเวลาที่หมุนผ่านไป ฉันเดินผ่านร้านคาเฟ่ที่เธอชอบ ฉันเจอของที่เทอทำหาย ฉันเก็บรูปถ่ายของเราเอาไว้ ฉันคิดว่าเราคงไม่ได้ถ่ายด้วยกันอีก ก่อนหน้านี้ฉันมีเธออยู่ คอยรับฟังเรื่องราวปัญหา ในแต่ละวันที่ผ่าน เราต่างแย่งกันเล่า ฉันนึกถึงท...

นานแค่ไหนที่เราไม่ได้เจอกัน วันเวลาหมุนผ่านไป บทสนทนาสองเราจางหาย ตามกาลเวลาที่หมุนผ่านไป ฉันเดินผ่านร้านคาเฟ่ที่เธอชอบ ฉันเจอของที่เทอทำหาย ฉันเก็บรูปถ่ายของเราเอาไว้ ฉันคิดว่าเราคงไม่ได้ถ่ายด้วยกันอีก ก่อนหน้านี้ฉันมีเธออยู่ คอยรับฟังเรื่องราวปัญหา ในแต่ละวันที่ผ่าน เราต่างแย่งกันเล่า ฉันนึกถึงท...

เมื่อก่อน เราเคยเชื่อ ว่าใครคนนึง จะอยู่กับเราไปเนิ่นนาน เราเคยเชื่อ ว่าวันสุดท้าย จะไม่มาถึง แต่แล้ววันนึง .... สิ่งที่ไม่เคยนึกถึง ก็กระโดดเข้ามาในชีวิต แล้วก็เดินหายออกไป พร้อมกับความเชื่อนั้น แล้วก็ใครคนนั้น คนเราตลกดีนะ เราใช้เวลาราวกับมันไม่สิ้นสุด ทั้งที่ในความจริง จุดสิ้นสุดมันอยู่ในทุกก้าวข...

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว หัวใจเคยเต้นเป็นปกติ ขึ้นลง-สม่ำเสมอ มันเริ่มต้นจากการมีความรู้สึก รู้สึก-คือการยืนยันตนว่ามีหัวใจ มีความทรงจำที่ใจปราถนาและซื่อสัตย์ เมื่อฝังใจ หัวใจก็จะจดจำ -- เล่าว่า : เวลาทำให้เกิดหลุมของความทรงจำ บางช่วงเวลาของชีวิตที่มีเรื่องราวดีๆได้ตกหลุมพรางเหล่านั้นไป และตนไม่อาจเ...

from pt.1 หล่อนไม่อาจไปทวงคืน หัวใจ วิญญาณ เพราะระลึกเข้าข้างตนว่าอาจได้กลับไปอีกครั้ง จึงต้องทนอยู่กับร่างที่ร้าวราน ทรมาน และยากต่อการอยู่รอด หัวใจที่เคยเต้นอย่างกล้าหาญ ตอนนี้ช่างน่าสงสาร หวาดหวั่นที่จะเต้นราวกับกลัวใครสักคนอาจได้ยินและมาทำร้ายหัวใจนี้ที่เล็กเพียงนิดเดียวhere pt.2 หล่อนจึงทน เพื่...

"ขณะเขียน ข้านึกถึงคนที่ได้จากไปแล้ว และคิดเกี่ยวกับคนที่กำลังจะกลับมา ว่าจะได้กลับมาหรือไม่? เราจะได้พบกันอีกหรือเปล่า? หรือเพียงแค่นั้นก่อนจากก็พอแล้ว หากเราพบกันอีก ก็ต้องจากกันอีกทุกคนพบกันเพียงเพื่อลาจาก ข้าเข้าใจดี" ข้าจึงไม่อยากพบใคร เพียงเพื่อลาจาก... ข้าเดินเล่นสู่ที่กว้าง สองเท้าเปลือยเปล...

เจ้าไม่จำเป็นต้องเกลียดข้า เพราะข้าไม่มีพื้นที่มากพอสำหรับความเกลียดอีกต่อไปแล้ว รักข้าสิ เพราะมันยังคงมีที่ว่างมากมายสำหรับ ความรัก -salinsiree . ข้ายอมพ่ายแพ้ เพราะข้าเหนื่อยที่จะต้องคิดให้มากมาก ว่าจะชนะอย่างไรดีต่อสิ่งนั้น สิ่งนี้ และเมื่อข้าหยุดคิดและแพ้ ข้าล่องลอย และไม่หนักอึ้ง -salinsiree ...

"เจ้าคิด ว่าเจ้าเป็นคนยังไง?" คำตอบง่ายง่าย "ข้าก็เป็นข้า" เธอจ้องกลับด้วยดวงตาคมโต เย็นกริบ แต่อมยิ้มเหมือนอะไรสักอย่างที่น่ากลัวและกำลังตรวจสอบเหยื่อที่น่าพึงพอใจ "แต่ผู้คนนั้นมีมาก มีมากคนก็มากความคิด ตามแต่ความถนัดที่พวกเขาชอบคิด บางครั้ง-ข้าจึงเป็นเพียงแค่บางสิ่งที่ไม่เหมือนกันเลยเวลาอยู่ในควา...

ข้าไม่จำเป็นต้องทำตนให้ดูฉลาด ต่อคนที่คิดว่าข้านั้นโง่ เพราะเมื่อเขาคิดเช่นนั้น ในขณะที่ข้าอยู่สูงกว่าเขาเช่นนี้ มันก็ไร้ประโยชน์และไม่มีค่า พอพอกับการสอนสมิโกลให้รักผู้คนมากกว่า แหวน -salinsiree . ขณะเขียน ข้านั่งนึกถึงคนที่กำลังจะกลับมา และคนที่ได้จากไปแล้ว -salinsiree . ข้าตั้งคำถามกับตนเองเสมอว่...

หล่อนผูกมัดกับบางสิ่ง บางสิ่งที่ไม่ต้องการหล่อน เลยปล่อย หล่อนจึงร่วงและหล่น ลงมา.. กระทบกระแทก แต่ไม่แตกหักหรือสลาย หากแต่ร้าว และเกิดรอย มีเสียงเล็กน้อยจากความเจ็บหรือปวดไม่อาจแน่ใจ หล่อนนิ่งเพราะไร้ซึ่งแรงไหวติง แต่หล่อนหายใจ อกกระเพื่อมช้าช้า ขึ้นลง ขึ้น และลง ช้า ช้า ช้าจนต้องกังวลใจ... บางสิ...

เมื่อข้าเกิดในที่-ที่มีความริษยาปกครอง เป็นผู้นำ และมีอำนาจ ความริษยาเหล่านั้นได้สั่งการความชัง ความเกลียด และโกรธ ให้ดูแลสิ่งที่เรียกว่า ตัวข้า และตัวข้าก็ถูกปกครองด้วยสิ่งเหล่านั้น และมากกว่านั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เมื่อมีสหายใหม่อย่าง ใส่ร้าย และสร้างเรื่องกับกลั่นแกล้งเข้ามามีบทบาท และนั่นแหละคือจุ...

นั่งลงและพูดคุย ข้านั่งลงตรงข้ามกับหล่อน ข้าไม่รู้จักหล่อน แต่ข้ามีคำถาม เคยผิดหวังหรือไม่? หล่อนยิ้มและพยักหน้าช้าช้า พร้อมตั้งคำถามแบบเดียวกันกับข้า ข้าตอบ เสมอมา... และดูท่าจะเสมอไป บวกกับตลอดกาลอีกนิดหน่อย แต่นั่น มันก็ไม่สำคัญเท่ากับว่า ยังมีหวังหรือไม่ ความหวังน่ะเจ้ารู้จักมั้ย ไม่ใช่หว...