บางคนสมหวัง บางคนผิดหวัง บางคนมีคนที่ยืนข้างๆ บางคนได้เพียงมองคนข้างๆเดินหายไป เราแค่เป็นคนที่อยากยืนข้างแก อยากอยู่ในทุกช่วงเวลาของแก ทั้งตอนเวลาที่แกเสียใจและดีใจ แต่เวลาที่แกดีใจ แกมีเขาคอยอยู่ข้างๆแล้วนี่หน่า แค่ได้คอยปลอบแกเวลาเสียใจ เราก็มีความสุขแล้ว แต่ความสุขของแกก็ยังเป็นเขาอยู่ดี เราไม่เ...

เรื่องที่น่าเศร้าที่สุดในการจากลามิใช่การลาจากแต่เป็นความจริงที่วันวานไม่อาจหวนคืนมาเป็นดังเดิมได้ในปัจจุบัน ความจริงที่ว่าถึงแม้ทุกอย่างจะผ่านไปกับกาลเวลา ความทรมาณก็จะยังคงอยู่ ถ้าอดีตเป็นแค่เรื่องเล่าที่เกิดขึ้นแค่ในความฝัน มันคงจะเลือนหายไปในแค่ชั่วข้ามวัน แต่มันล้วนแต่เป็นความจริงที่ยังคงเจ็บ...

หากเปรียบเทียบผู้คนเป็นสิ่งต่างๆ สิ่งต่างๆล้วนมีเวลาการเป็นอยู่ของมันเอง คนที่เราพบเจอก็เช่นกัน พูดคุยกันอยู่อาจจะเดินหายจากกันไปเลยก็ได้ ไม่มีอะไรคงทนเพราะทุกย่างมีเวลาควบคุม คนที่เคยมองหน้ากันอยู่ทุกวัน บอกรักกันอยู่ในทุกวัน พรุ่งนี้อาจจะเป็นวันสุดท้ายที่รักกันก็ได้ ไม่มีอะไ...

ในวันที่ทุกสิ่งเป็นแค่ความหลัง สิ่งที่เรายังคงกอดไว้ก็มีแค่เพียงความทรงจำ ทุกความทรงจำที่ขื่นขมของวันวานกลับไร้ความหมายไปโดยปริยาย ทุกความทรงจำที่เคยหอมหวานก็กลับกลายเป็นอดีตที่ไว้ได้เพียงนึกถึงในวันที่ใจเหนื่อยล้า ณ ปัจจุบัน ตัวผมยังคงก้าวเดินต่อในโลกที่วุ่นวายและยุ่งเหยิง วันวานที่เลือนลางกลับยัง...

เธอคำสรรพนาม คำสรรพนามบุรุษที่ ๒,ใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย มักใช้ในหมู่เพื่อนผู้หญิง คำสรรพนามบุรุษที่ ๓ ใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง ใช้กับผู้มีศักดิ์ต่ำกว่าด้วยความเอ็นดู หรือยกย่อง. แต่สำหรับเราเธอคือ คนที่น่ารัก น่าเอ็นดู น่าทะนุถนอม เธอคือความสดใส ใครหลายๆคนก็คิดเช่นนั้น เธอคือมีความสดใสใน...

จากคนที่เคยร้องไห้กับชีวิตที่ต้องพบเจอ จากคนที่ต้องนั่งเหงาตามร้านกาแฟเพียงคนเดียว จากคนที่ไม่เคยมีใครสนใจ จากคนที่ฟังแต่เพลงเศร้าที่ซ้ำไปซ้ำมา จากคนที่นั่งอยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยมกับแมว แต่วันนี้กลับไม่ต้องมานั่งร้องไห้เพียงลำพัง ไม่ต้องไปนั่งร้านกาแฟเพียงคนเดียว ได้ฟังเพลงร...

เราได้ยินคำ "かつ Katsu ชนะ"นี้บ่อยมากจากซีรี่ย์สั้น เรื่อง "okaasan ore wa daijoubu คุณแม่ ผมไม่เป็นไร" หลังจากที่ดูจบแล้ว มันกินใจเรามาก เรื่องย่อสั้น ๆ"เรื่องเล่าถึงลูกชายคนที่ 2 ของครอบครัว sasaki ryohei เป็นกัปตันทีมฟุตบอลของโรงเรียนมัธยมปลาย และเป็นคนที่เอาจริงเอาจังกับสิ่งที่รัก คือการได้ไปแ...

คืนหลับใหลฟ้ามืดมิดดาวไร้แสง ลมพัดแน่นิ่งไม่กระทำการใด เสียงแห่งสงครามดังขึ้นพลัน ปากกระบอกต่อต้านอากาศภัยแห่ระรัวยิงขึ้นฟ้า ประกายแดงฉานกำเนิดทั่วสารทิศ ท้องฟ้ามืดมิดไม่มีอีกต่อไป แสงแดงฉานกลืนห้วงนภาแหวกฟ้า เห็นเงาทมิฬมหึมาแห่งฝูงยานรบเคลื่อนพล – ผมตื่นขึ้นพร้อมกับเสียงเตือนภัยที่ดังไปทั่วเมือง ผม...

06.05.64 บ่อยครั้งเวลาอยู่คนเดียว เธอมักจะหลุดเรียกเขาในใจ บางครั้งก็บังเอิญ บางครั้งก็ตั้งใจ บ่อยครั้งเวลาอยู่กับเขา เธอมักจะหาเรื่องให้ได้เรียกเขา บางครั้งก็ตั้งใจ อีกกี่ครั้งก็ตั้งใจ บางครั้งที่บังเอิญ เวลาอยู่คนเดียว เธอสรุปว่ามันคือความเคยชิน ความเคยชิน มาจากความสบายใจ เมื่อไหร่ก็ตามที่ใจเธออยู...

“เจอกันอีกแล้วนะ” “....” เด็กหนุ่มนักเรียนมัธยมปลายกล่าวทักฉันในขณะที่เขานั่งอยู่ชั้นบนสุดของสแตนเชียร์ ทั้งสนามฟุตบอลเงียบเชียบเหลือฉันกับเขาเพียงสองคน เอาเข้าจริงฉันจำไม่ได้แล้วว่าเรามาเจอกันในที่แห่งนี้กี่ครั้งแล้ว บรรยากาศเดิมๆ ความเงียบเหงาเดิมๆ แต่ที่น่าแปลกคือฉันไม่เคยนึกชื่อเด็กหนุ่มคนนั้...