ในวันที่ทุกสิ่งเป็นแค่ความหลัง สิ่งที่เรายังคงกอดไว้ก็มีแค่เพียงความทรงจำ ทุกความทรงจำที่ขื่นขมของวันวานกลับไร้ความหมายไปโดยปริยาย ทุกความทรงจำที่เคยหอมหวานก็กลับกลายเป็นอดีตที่ไว้ได้เพียงนึกถึงในวันที่ใจเหนื่อยล้า

ณ ปัจจุบัน ตัวผมยังคงก้าวเดินต่อในโลกที่วุ่นวายและยุ่งเหยิง วันวานที่เลือนลางกลับยังคงชัดเจนในทุกวัน มันยังคงกลับมาหลอกหลอนตัวผมในทุกๆวัน และในเวลาเหนื่อยล้าก็มีแต่ความทรงจำเหล่านั้นที่ยังคอยอยู่ข้างผมในวันที่มืดหม่น

สิ่งสุดท้ายที่เรายังคงโอบกอดมันไว้แน่น ความทรงจำ ความผิดหวัง และ ความฝันที่เลือนลาง ให้ได้กอดตัวเองในวัยเด็กอีกครั้ง ให้ได้ปลอบโยนตัวเองที่ผิดหวังและ ให้ได้ไล่ตามความฝันที่ยังคงเด่นชัดอยู่ในหัวใจ