ท่ามกลางสายฝนที่ตกหนักมีแม่แมวจรสีขาวตัวหนึ่งคาบลูกน้อยมาหลบฝนในบ้านของฉันวันแรกที่เราได้พบกันเนื้อตัวทั้งของแม่แมวและลูกของมันมอมแมมมากและตื่นกลัวคนฉันคิดว่ามันก็คงเหมือนแมวจรตัวอื่น ๆ ที่ผ่านมาแล้วก็จากไป เพราะแม่แมวหายไป 1วัน แล้วทิ้งลูกน้อยไว้ที่บ้าน วันนั้นยังคงเป็นวันที่ฝนตกเช่นเคยแต่ฉันเห็นลูกแมวน้อยลายขาวส้มยืนตากฝนร้องเรียกอะไรสักอย่าง คงจะรอแม่ของมันอยู่ด้วยความสงสาร ฉันและแม่เดินไปหยิบร่มคันหนึ่งแล้วไปยืนกางร่มให้กับมัน ไม่นานนักแม่แมวก็กระโดดเรียกลูกอยู่บนกำแพง ด้วยความที่ลูกยังเล็กกระโดดไม่เก่งแม่แมวเลยโดดลงมาหาเราได้สบตากันสักพักมีความรู้สึกบางอย่างที่อยากเลี้ยง เจ้าสองตัวนี้ไว้กว่าจะคุ้นชินกันก็นานพอสมควร ตัวแม่ให้ชื่อ ขาว ส่วนตัวลูกให้ชื่อฟิ้งทุกครั้งที่ฉันเห็นฟิ้งตกอยู่ในอันตราย ขาวจะกระโดดไปช่วยลูกของมันอย่างไม่ลังเลและคอยขุดหลุมให้ลูกได้พักรักษาตัว เดินเฝ้าไม่ห่าง จากตอนนั้นจนถึงตอนนี้ขาวยังคงเป็นแม่แมวที่สุดในใจ แม่ที่ยังคอยดูแลลูกไม่ว่าลูกจะโตสักแค่ไหน ยังคงกอดผลัดกันเลียขน และนอนชิดกัน

ทุกอย่างที่ฉันเห็นมันทำให้ใจของฉันรู้สึกอบอุ่นไปด้วยแม้แต่สัตว์ยังรักลูกขนาดนี้แล้วคนอย่างพวกเรา รักลูกและรักแม่ของเรามากสักแค่ไหน