ถ้าชีวิตคนเราเป็นเหมือนเกม ก็คงมีหลาย Stage นะว่าไหม เริ่มจากการเป็นเด็กทารก เด็กน้อย เด็กประถม มัธยม มหาวิทยาลัย จนไปถึงด่านใหม่สุดคือการทำงาน หลุดจากการเตรียมพร้อมยี่สิบกว่าปีไปเจอชีวิตอีกรูปแบบหนึ่ง แล้ว 8 เดือนที่คุณ Pimmuable ได้ทำงานมาจะให้อะไรบ้าง ลองอ่านเลย

การสูญเสียก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้เาได้คิดทบทวน ใคร่ครวญถึงหลายๆ สิ่งในชีวิต คุณ Maya Jett เสียสัตว์เลี้ยงเป็นเสมือนสมาชิกในครอบครัวไป ความเศร้าไม่เพียงทำให้เกิดความเสียใจ แต่ยังทำให้ความว่างเปล่าที่เกิดขึ้นกะทันหันกลายเป็นโอกาสในการให้ได้คิดว่าแท้จริงและการมีชีวิตอยู่และการจากไปนั้นเหมือน ต่าง และมีเรื่องราวอะไรเกิดได้อีกบ้าง

TEDtalk คืองานที่ให้บุคคลที่น่าสนใจ หรือ influencer ทั้งหลายได้ขึ้นมาพูด คนละไม่กี่นาทีหรอก แต่ว่าก็พูดเรื่องสังคมทั่วไป ในจุดที่เกี่ยวกับตนเอง คุณ Nitipoom K. ได้เก็บเรื่องราวของผู้ที่ขึ้นไปพูดคนหนึ่งมาเล่า เพราะเขาคนนั้นทำให้เราได้ย้อนรำลึกถึงตัวเราในอดีต 'เด็ก' ที่อยู่ในใจของเราทุกคน คนผู้นั้นคือน้าต๋อย เซมเบ้ ผู้รักการ์ตูนและทำงานมานาน แม้ตอนนี้น้าต๋อยจะมีสังขารร่วงโรย แต่กาลเวลาก็ทำให้เขาได้รู้ว่าเด็กที่ดูการ์ตูนนั้นโตไปเป็นอะไรได้มากกว่าที่หลายคนปรามาสเอาไว้

เรื่องนี้สั้นมากจริงๆ แต่มินิมอร์อยากให้อ่านเรื่องที่คุณ Giiiiiiiiiiift เล่า ใครที่เป็นติ่ง...โดยเฉพาะสายเกาหลีคงจะเข้าใจ เมื่อวันหยุดที่ผ่านมามีมหกรรมการแย่งชิงกันกดจองตั๋วคอนเสิร์ตนักร้องวงดัง แต่บางคนที่ยังไม่มีรายได้ของตัวเองก็ได้ตัดใจจากมันไป ด้วยเหตุผลหลายๆ อย่าง ขนาดที่มินิมอร์อ่านแล้วขออวยพรให้เรียนได้เก่งๆ หางานดีๆ ได้ แล้วเมื่อทำงานมีเงินของตัวเองก็ได้เปย์อย่างมีความสุข คนที่คิดถึงคนอื่นควรได้การตอบแทนที่ดีสิ แม้จะไม่ใช่ในวันนี้พรุ่งนี้ก็เถอะ

การมีตัวตนบนโลกโซเชียลนั้นน่าสนใจนะ อย่างที่คุณ gowentgone เล่าเลย บางทีก็อยู่เพื่อติดต่อกับคนอื่นๆ แสดงออกให้เห็นว่าเฮ้ย ยังมีชีิวิตอยู่นะเว้ย แต่บางครั้งเราก็ใช้มันเพื่อทดสอบว่าเรานั้นมีตัวตนเองอยู่ในชีวิต อยู่ในสายจาเขาไหม มินิมอร์ว่าแบบไหนก็ไม่ผิดหรอก แต่อย่าลืมล่ะว่าจริงๆ แล้วเราเป็นใคร ทำอะไรเพื่อตัวเองให้เยอะกว่าทำเพื่อคนอื่นนะ เริ่มจากการ 'รัก' ก่อนเลย

"การเจอเพียงครั้งเดียว ครั้งเดียวในชีวิต แล้วไม่เจอกันอีก" นี่คือความมายของคำในวงเล็บด้านบน ถ้าคนเราเจอกันเพียงหนเดียวแล้วไม่เจอกันอีก จะเลือกทำอะไรก็ได้ ไม่ต้องแคร์ก็ได้ ช่างแม่- หรือว่าทำในสิ่งที่ดีจนอีกฝ่ายประทับใจและไม่มีวันลืม คุณ Piti Poom H ชวนเราคุยถึงเรื่องนี้กันล่ะ

มินิมอร์ชอบไอเดียและความคิดของผู้ที่อยู่ในเรื่องนี้ทุกคนเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เป็นคนแวดล้อมของคนตาย งานศพไม่ใช่งานที่ค้องโศกเศร้าเสียทีเดียว เราฉลองได้นะ! ฉลองให้กับชีวิตที่เคยอยู่ร่วมกันมา ฉลองให้กับความทรงจำที่เคยสร้าง เพราะงานศพคือหลักฐานว่าเราเคยมีชีวิตและใช้ชีวิตร่วมกันมาไง ขอบคุณมุมมองดีๆ จากคุณ Pimploy Rukwicha จ้ะ

ปิดท้ายด้วยเรื่องหม่นหมองหน่อย แต่เป็นโอกาสดีที่จะได้ทำความรู้จักกับมันจากโพสต์ของคุณ Justagirlwithbrowneyes นะ CHEROPHOBIA อาจจะเป็นอาหารหนึ่งของโรคซึมเศร้า สิ่งนี้แปลว่า "การกลัวการมีความสุข" อาจจะเพราะกลัวว่าเมื่อสุขแล้วมันก็จะจากเราไปหายไป หรืออาจะจเชื่อโชคลางก็ได้ ลองสำรวจใจดูซิว่าเราเป็นแบบนี้หรือไม่ ถ้าใช่มินิมอร์แนะนำให้ไปหาหมอเลยจ้ะ สิทธิพื้นฐานของมนุษย์ทุกคนคือการมีความสุข เราต้องสุขได้สิ