"อย่าเพิ่งแฮปปี้ เดี๊ยวชีวิตดี๊ดี จะหายไป"
...
คุณเคยรู้สึกกลัว
ที่จะมีความสุขบ้างมั้ย?
...
คุณเคยทำอะไรแบบนี้รึเปล่า...เวลาที่ตัวเองกำลังแฮปปี้ ชีวิตดี และมีความสุข คุณกลับต้องห้ามใจตัวเองฝืนความรู้สึก แล้วพูดในใจว่า "ไม่ได้รู้สึกอะไร" ทั้งๆที่คุณควรจะดื่มด่ำกับความรู้สึกดีๆเหล่านั้น ซึ่งเราเชื่อว่าหลายๆคนต้องเคยผ่านประสบการณ์ความรู้สึกแบบนี้มาเหมือนกัน และบางคนก็อาจจะกำลังถูกความรู้สึกด้านลบนี้กลืนกินจิตใจอยู่เช่นกัน
...
เมื่อ8ปีที่แล้ว
...
ในทุกๆครั้งที่เรารู้สึกมีความสุขเรามักจะพยายามเก็บความรู้สึกบวกเอาไว้ลึกๆ (อารมณ์เหมือนตอนเก็บเงินในกระเป๋ากางเกงต้องยัดลงไปให้ลึกที่สุด) เพราะกลัวว่าเมื่อ "พลังงานบางอย่าง" ล่วงรู้ถึงความรู้สึกดีๆที่เรากำลังได้รับ พลังงานดำมืดนั้นจะพลากความสุขไปจากเรา พร้อมกับส่งความโศกเศร้าและเรื่องร้ายๆมาให้เราแทน
ย้อนเวลากลับไปในตอนนั้นเราก็อายุประมาณ 10 ขวบได้ ซึ่งเอาจริงๆก็ไม่รู้ทำไมถึงได้มีความคิดประหลาดๆและน่ากลัวแบบนั้นในสมองน้อยๆ
'แปลกเนอะ'
'แต่ที่แปลกกว่าคือ'
พอเวลาได้ล่วงเลยผ่านไปอาการดังกล่าวก็ได้ถูก delete ออกจากหน่วยความจำในสมองไป (ได้อย่างไรก็ไม่รู้) ถึงขนาดจำแถบไม่ได้เลยว่าเคยมีความคิดและความรู้สึกแบบนั้นมาก่อน จนเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ขณะที่เรากำลังนั่งเล่นอินเตอร์เน็ตอย่างเรื่อยเปื่อย นั่งดูรูปสวยๆของ Tumblr ตามประสาวัยรุ่น ก็ดันไปเจอรูปภาพศัพท์ภาษาอังกฤษคำนึงที่ไม่เคยผ่านตามาก่อน แถมคำๆนี้นั้นยังฟังดู สวย หรู ไฮโซ และมันก็คือคำว่า "CHEROPHOBIA" เมื่อเห็นคำว่า "PHOBIA" ตบท้าย ก็รู้ว่ามันไม่ได้สวยหรูอย่างที่คิดหรอกค่ะ นอกเหนือจากความสตั้นที่ได้มา คือ ความทรงจำเก่าๆที่ย้อนคืน
*PHOBIA : แปลว่าความกลัว (เป็นรากศัพท์ของภาษากรีก)
*CHERO : แปลว่าความยินดีความสุข (เป็นรากศัพท์ของภาษากรีก)
...
ข้อมูลคร่าวๆ
...
ชื่ออาการ
ลักษณะอาการ
สาเหตุ
...
แล้วคุณล่ะ
กำลังเผชิญกับความกลัวแบบนี้รึเปล่า?
...
สำหรับเรา ในตอนนี้ความกลัวดังกล่าวได้หายไปจากจิตใจอย่างถาวร เพราะเราเอาชนะความกลัวดังกล่าวด้วยสุภาษิต "หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง" (อิงสุภาษิตกันเลยทีเดียว) จริงๆแล้วความกลัวไม่ได้หายไปเองหรอก พอมานั่งย้อนนึกจริงๆ ตัวเราเองแค่ลืมมันไปเฉยๆ
สำหรับผู้อ่านหากท่านใดกำลังเผชิญหน้ากับความกลัวดังกล่าว หรือทราบว่าครอบครัว เพื่อนหรือคนรู้จักขอท่านกำลังประสบกับปัญหา เราขอแนะนำว่าอย่ามองว่า CHEROPHOBIA เป็นเพียงแค่คำที่แต่งขึ้น เป็นคำอาร์ตๆสาย grunge สาย hipster เพราะอาการนี้มีอยู่จริงไม่อิงนิยาย
แต่อย่างไรก็ตามอย่าเพิ่งหมดหวังนะ ทุกคนสามารถหายได้ โดย
'เราหายได้คุณเองก็หายได้'
วิธีการของเรา คือ ในเมื่อกลัว งั้นเราต้องเอาชนะมันด้วยการมีความสุขแบบจริงๆ ไม่โกหกตัวเอง โดยค่อยๆเริ่มจากการอิ่มเอมกับความสุขเล็กๆ แล้วจึงพัฒนาเลเวลขึ้นไป ซึ่งพอเราผ่านระดับเบสิคไปได้ ความกลัวจะลดน้อยลง เพราะพอลองมีความสุขแล้ว มันก็มีความสุขจริงๆเรื่องแย่ๆไม่ได้เกิดขึ้น เราต้องมองโลกในอีกมุมนึง
'ความทุกข์ไม่ได้ยั่งยืน ความสุขเองก็เช่นกัน เพราะจังหวะชีวิตคนเรามีทั้งขึ้นและลง'
...
"คุณต้องแฮปปี้ ชีวิตดี๊ดี จะได้ไม่หายไป"
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in