(1)
หากการพบและการพรากจากสิ่งของอันเป็นที่รักนั้นเป็นอนิจจัง ชีวิตที่มีทั้งความสุขและความทุกข์ของพวกเรานั้นก็คงจะเกิด-ดับอยู่ในทุกวินาทีเสมอ ท่ามกลางความสว่างวาบของแสงแห่งความสุขที่เพิ่งจะเบ่งบาน เราอาจพบเจอกับความเงียบเหงาที่ซ่อนเร้นอยู่ภายใต้ความสับสนของจิตใจ บางทีความทุกข์ทนในกาลครั้งนั้น มันก็อาจจะเคลื่อนย้ายหายไปนานแล้ว แต่ในหัวสมองของเรากลับบันทึกความผิดหวังในครั้งนั้นเอาไว้อย่างถาวร

จริงๆแล้วผมก็จำไม่ค่อยได้หรอกว่าครั้งสุดท้ายที่มีความสุขที่สุดนั้นเกิดขึ้นเมื่อไร และก็จดจำไม่ได้แล้วว่าครั้งสุดท้ายที่มีความทุกข์หนักๆนั้นมันคลืบคลานหายไปไหนเสียแล้ว จะมีก็เพียงแต่ปัจจุบันขณะที่หลงเหลือทิ้งไว้ซึ่งซากร่องรอยของประสบการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นมา อย่างน้อยบางเรื่องราวก็สอนให้เราเข้าใจชีวิตในแง่มุมที่ต้องโฟกัสอีกครั้ง ก่อนที่มันจะหมดความหมายไปตามกาลเวลา

สิ้นสุดเสียงร่ำไห้ต่ออุปสรรคที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ช่วงชีวิตหนึ่งของเราจะขบคิดหาวิธีการก้าวเดินต่อไปข้างหน้าอย่างไม่หวั่นไหว เราอาจพบเจอกับสิ่งแปลกใหม่ที่ควรค่าแก่การเฝ้ารอคอยอยู่ไม่ไกล อีกสักครั้ง ขอแค่ก้าวเดินต่อไปอีกสักนิด เพื่อขยับท่วงทำนองของชีวิตให้แปรเปลี่ยนเป็นความงดงามตามที่เราต้องการ

(2)
เมื่อผ่านชีวิตมาสักสามสิบเศษๆ ตำแหน่งการงาน ภาระหน้าที่ ทรัพย์สินเงินทองที่ถือครอง ล้วนเป็นปัจจัยหลักที่ผมมักจะใช้เวลาตอนดึกๆมานั่งคิดทบทวนและเปรียบเทียบกับคนในวัยเดียวกัน บางทีการอ่านเจอกระทู้เถ้าแก่วัยละอ่อนบ่อยๆก็ยิ่งทำให้ตัวเองรู้สึกว่ายังทำอะไรเชื่องช้าไปมาก แม้ฐานะการงานและการเงินของเราในตอนนี้จะยังไม่ได้อยู่ในระดับที่เรียกว่า ความมั่งคั่ง-ร่ำรวย แต่อย่างน้อยมันก็มั่นคงในระดับที่จะสามารถใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขโดยไม่ต้องไปเบียดเบียนใคร

ระดับความสุขของเรามักเพิ่มขึ้นเมื่อครั้นได้ออกเดินทางไปในที่ไกลๆจากผู้คน แสงแดดยามเช้าบนยอดเขา หรือว่าจะเป็นสีของพระอาทิตย์ตกลงทะเลในตอนเย็น นั้นเปรียบเสมือนยาชูกำลังขวดใหญ่ที่ทำให้หัวใจเบ่งบานไปในทุกชั่วขณะ แม้จะเป็นความสุขที่เด็ดเดี่ยวแต่บางครั้งผมก็แอบเสียวว่าเช้าวันจันทร์จะต้องกลับมาเจออะไรบ้าง ความสุขโดยสังเขปที่พอจะเก็บเกี่ยวได้นั้นช่างมีอายุสั้นเสียเหลือเกิน

ว่ากันว่าการเดินทางในสุดสัปดาห์ก็ไม่ต่างอะไรไปจากการตำน้ำพริกรสชาติดีๆละลายลงแม่น้ำ การพักผ่อนในวันหยุดดูช่างน่าสูญเปล่าไปกับการนอนทิ้งตัวลงบนฟูกแล้วปล่อยให้เวลานั้นผ่านไป ทว่าผมนั้นกลับคิดไปว่าการสูญเสียครั้งที่ยิ่งใหญ่ไปกว่านั้น คือการที่เราไม่ก้าวออกเดินทางไปพบเจอสิ่งที่มากกว่าระยะสายตา ความหมายของการเดินทางที่แท้จริงนั้น อาจให้ความหมายไปถึง การชะล้างสิ่งเดิมๆที่เราเคยถูกฝังลงไปในความคิดหรือที่เคยยึดติด และเดินหน้าออกไปใช้ชีวิตในที่แห่งใหม่เสียบ้าง ก่อนที่นาฬิกาในชีวิตจะเตือนว่าหมดเวลา

(3)
"อิจิโกะ อิจิเอะ (一期一会)"
หมายถึง การเจอเพียงครั้งเดียว ครั้งเดียวในชีวิต แล้วไม่เจอกันอีก

หนึ่งในวลีกินใจที่ผมมักหยิบยกขึ้นมาเตือนใจอยู่เสมอ เมื่อถึงเวลาต้องตัดสินใจในการกระทำบางอย่าง อาจเป็นเพราะว่าบางเรื่องบางตอนมันสามารถเกิดขึ้นได้เพียงครั้งเดียวแล้วจบลงไปอย่างไม่มีเงื่อนไข ยิ่งเชื่องช้า ยิ่งอืดอาด เราก็อาจจะพลาดช่วงเวลาและโอกาสดีๆเหล่านั้นไปอย่างน่าเสียดาย

โอกาสมันมักจะเข้ามาตอนที่เราลดการ์ดลงจากการป้องปัดความกลัว เมื่อกล้าที่จะเดินต่อไปข้างหน้าอย่างไม่หวาดหวั่น เราจึงได้พบเห็นสองข้างทางที่ไม่ถึงกับมืดสลัว และก็พอที่จะคลำทางหาทางออกไปได้ ครั้นเมื่อใกล้ถึงทางออก เราจะได้เข้าใจบทเรียนและยอมรับประสบการณ์ที่ตกหล่นอยู่มากมาย หากวันนั้นเราไม่กล้าก้าวเท้าออกไปข้างหน้า วันนี้เราคงจะอยู่ที่จุดเดิม

เราต่างมีความฝันในวัยเด็กที่ยังทำไม่สำเร็จอยู่มากมาย แม้มันจะเก่าเก็บคร่ำครึแต่มันก็ยังมีความน่าดึงดูดใจให้คอยกลับไปนึกถึงได้อยู่เสมอ ความฝันของเด็กน้อยในวันนั้น อาจหมายถึงการมีชีวิตที่แสนสุขและสงบสุขเหมือนวันเก่าๆที่ผ่านเลย หากกาลเวลาที่คลืบคลานเข้ามา ได้หอบหิ้วภาระหลายอย่างในชีวิตให้มากองสุมรวมเอาไว้บนหน้าตักของเราเสียจนมากมาย เรานั้นก็ต่างมีหน้าที่สวมบทบาทครั้งสำคัญนี้และรีบเร่งลงมือทำแบบทดสอบนี้ให้สำเร็จ แต่อย่าลืมที่จะเจียดเวลาเล็กๆน้อยๆออกไปค้นหาแรงบันดาลใจจากความฝันตัวเองเสียบ้าง เพื่อให้เหตุผลของการมีชีวิตนั้นยังมีอยู่จริง

หากมีสิ่งหนึ่งในชีวิตที่จะผ่านเข้ามาครั้งเดียวแล้วจากไปจริงๆ ในชีวิตหนึ่งของคนเรานั้นก็คงไม่ต้องการให้สิ่งเหล่านั้นลอยหายไปต่อหน้าต่อตา โอกาสที่เราต่างเฝ้ารอมาเป็นแรมปีคงไม่ได้พัดผ่านเข้ามาอยู่ในที่แห่งนี้ โดยปราศจากความศรัทธาที่มีต่อกัน หากการตัดสินใจในครั้งนี้จะเกิดขึ้นอย่างชัดเจนและฉับพลัน เราอาจจำเป็นต้องสะสมแรงบันดาลใจที่เกิดขึ้นอยู่รอบตัวก่อนหน้านั้นไปอย่างช้าๆ เพื่อสักวันหนึ่งเราจะกล้าที่จะทุ่มเทความเชื่อมั่นและไขว่คว้าช่วงเวลาที่แสนดีเอาไว้ ก่อนที่แสงแดดของวันพรุ่งนี้จะผ่านเข้ามาอีกครั้ง

Written by
https://www.facebook.com/Theexplorerphotographer