**มีสปอยล์** "ตรงหน้าขาลงของชีวิต…ฉันหลงทาง ตรงหน้าขาขึ้นของชีวิต…ฉันหลงทาง" เรื่อง: LOST (인간실격)นักแสดง:จอนโดยอน(อีบูจอง) รยูจุนยอล(อีคังแจ) พัคบยองอึน(จินจองซู)ช่องทาง: IQIYIจำนวน: 16 ตอนผู้กำกับ: ฮอจินโฮ เรื่องย่อ เรื่องย่อเรื่องราวของปุถุชนคนธรรมดาใฝ่ฝันที่จะบรรลุสิ่งพิเศษในชีวิตและพยายามทำ...

Running through these hills tryna find my way out Can’t nobody stop me, no more feelings of doubt I’m all alone yeah Just in my zone uh huh Following the path that’s painted yellow With every single step it’s getting me closer To my home (tryna leave get out of my mind) Where I belong (don’t ...

หากครั้งก่อนฉัน...ยังเป็นเด็ก ทุกครั้งที่ล้มลงพ่อแม่จะคอยโอบอุ้มขึ้นทุกครั้งจะมีเสียงเรียกหา...ร้องไห้โยเย ทุกครั้งจะมีน้ำตา...คอยออดอ้อน ทุกครั้งจะมีความรักรายล้อมจนบาดแผลใดๆก็จางหายไป . . ครั้งนี้เมื่อเติบโตเผลอสะดุดล้มลง แรกๆ ล้มเล็กๆ ก็ไม่เป็นไรไม่ต้องการมือคู่ไหนคอยประคอง . . เด็กสาวยังคงทระนง...

วันที่ 25 ธันวาคม 2559 ไม่ล้มเลิกความตั้งใจที่จะถ่ายภาพคุณลุงให้ได้ เลยรีบตื่นแต่เช้าแล้วลงมาดักรอคุณลุงที่ตรงส่วนห้องอาหารเวลาเดิมที่เจอเมื่อวาน ก็คิดอยู่ว่าจะเจอหรือเปล่า แต่ถ้าไม่เจอก็พบกันลำบากแล้ว เพราะเดี๋ยวเราก็ต้องออกไปข้างนอกทั้งวัน กลับมาก็หาโอกาสเจอยาก วันนี้วันคริสต์มาสก็วางแผนไปเดินเท...

ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ที่เราจับมือกันกระโดดลงมหาสมุทรแห่งความเศร้า แล้วก็พากันจมลงไปในน้ำทะเลเย็นเฉียบ จนวิญญาณของพวกเราแทบจะเยือกแข็ง… และหลายต่อหลายครั้ง ที่เราก็พยายามดึงกันขึ้นมาให้พ้นจากผืนน้ำ ตะเกียกตะกายพากันขึ้นฝั่งอย่างทุลักทุเล... ความรู้สึกในตอนที่เรากระโดดลงไปด้วยกัน เพราะมันเหม...

date 4 March ,2018time -(จำเวลาไม่ได้ แต่ส่วนใหญ่ก็มักจะเขียนไดอารี่ตอนกลางคืนเสมอ) จริงๆแล้วทุกๆวันก็คือครั้งแรกของชีิวิตเราไม่เคยได้สัมผัส วันนี้ มาก่อนนี่เป็นวันที่ สี่ มีนา สองพันสิบแปด ครั้งแรกของเราและเรากำลังผจญภัยไปในวันเวลา!!ทุกๆเช้าที่ตื่นขึ้นมาก็คือการผจญภัยไปในวันใหม่-เราเปิดสมุดบันทึ...

Epilogue ในขณะที่เราเป็นมนุษย์ธรรมดา ที่ยังไม่ได้บรรลุเรื่องการใช้ชีวิตอะไรการเคลียร์ความรู้สึกแย่ ๆ ออกไปจากชีวิต น่าจะเป็นวิธีที่ทำได้จริงมากที่สุด คล้าย ๆ กับเวลาเป็นแผล หรือไม่สบาย ถ้าอาการดีขึ้น เราก็รู้สึกดีขึ้นประเด็นคือเราต้องรู้ก่อนว่าแผลแบบนี้โดนอะไรมา จะต้องรักษายังไงไม่ใช่เอะอะกินพารา ห...

Prologue วันที่ไม่มีความสุข ผมรู้สึกถึงแต่ความว่างเปล่าได้แต่เดินโซเซไร้จุดหมาย อยู่บนโลกที่เต็มไปด้วยคำโฆษณาที่บอกให้ไปใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ตั้งแต่โปสเตอร์บนผนังกำแพง, ข้อความในโทรศัพท์มือถือหรือแม้กระทั่งหน้าเค้กวันเกิด ก็ยังบอกให้มีความสุข แต่เอาจริง ๆ เวลาที่มันทุกข์มาก ๆ นี่อะไรก็เอาไม่อยู่เ...

It hurts my heart just looking at you หาย..เขาทำหัวใจของผมหล่นหายเขาทำสิ่งที่ผมให้เขาไปทั้งหมดหาย.. หาย..แต่เขาไม่เคยหายไปจากความทรงจำของผมเขาไม่เคยหายไปจากสายตาของผม I don't miss youDon't want to see you หาย..ผมหายไปจากสายตาของเขาดั่งกับว่าเราทั้งสองไม่รู้จักกัน แล้วเขาก็กลับมาเขากลับมาพร้อมกับ...

ผมจำชื่อจริงเธอไม่ได้ แต่จำรอยยิ้มเอกลักษณ์นั้นได้ มันค้างคาควบคู่กับจดหมายฉบับแรกที่เธอส่งมาให้ตอนเธอย้ายโรงเรียนไปหลังจบ ม.๔ นั่นเป็นจดหมายบอกความในใจฉบับแรกที่ผมได้รับ –หรือถ้าไม่ใช่ก็น่าใกล้เคียงที่สุด- ฟังดูเหมือนผมมีเสน่ห์ แต่ที่จริงเป็นผมต่างหากที่เขียนไปหาเธอก่อน… เธอชื่อเชอรี่ เป็นชื...

จากเนื้อหาในนิยายส่วนเล็กๆ ตอนหนึ่งก่อให้เกิดความสนใจในการจะเดินทางไปตามรอยของสถานที่ในนิยายขึ้นมา เพราะเมื่อนำชื่อสถานที่หรือจุดเด่นของสถานที่ในเรื่องมาเสิร์จหาดูจะพบว่ามันเป็นตึกโบราณที่ดูสวยมากและภาพวาดกราฟฟิคที่บรรยายในเรื่องก็น่าจะไปถ่ายภาพสักครั้ง^^ เนื้อหาในนิยายที่กระตุ้นความสนใจจนทำให้อยากอ...

"There is a place in the heart that will never be filled" (“มันมักจะมีที่หนึ่งในหัวใจที่ไม่เคยเต็ม“) - Charles Bukowski (August 16, 1920 – March 9, 1994) กวี-นักเขียนชาวเยอรมันเชื้อสายอเมริกันกล่าวเอาไว้ ผมรู้สึกเห็นด้วยกับคำพูดนี้อย่างแปลกประหลาด มันมักมีที่หนึ่งเป็นอย่างน้อยในจิตใจที่ไม่เคยเต็ม ...

ตอนนี้เหมือนทำตัวเองหายจริงๆจะพูดเเบบนี้ก็เเปลกทั้งๆที่ตัวเองอยู่กับตัวเองตลอดเวลาแต่ดันทำหายไปซะงั้นคงต้องออกตามหาแล้วแต่คงไม่ใช่การออกเดินทางไปรอบโลก หรือการไปพบปะผู้คนมากมายแต่เป็นการอยู่กับตัวเองเรียนรู้รีเซตใหม่ ตั้งแต่ต้นเครื่องดื่มที่ชอบ อาหารตามสั่งที่ต้องสั่งอะไรพื้นๆ รอบๆตัวบางที ที่ทำหล่น...