Prologue
วันที่ไม่มีความสุข ผมรู้สึกถึงแต่ความว่างเปล่า
ได้แต่เดินโซเซไร้จุดหมาย อยู่บนโลกที่เต็มไปด้วยคำโฆษณาที่บอกให้ไปใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ตั้งแต่โปสเตอร์บนผนังกำแพง, ข้อความในโทรศัพท์มือถือ หรือแม้กระทั่งหน้าเค้กวันเกิด ก็ยังบอกให้มีความสุข
แต่เอาจริง ๆ เวลาที่มันทุกข์มาก ๆ นี่อะไรก็เอาไม่อยู่เหมือนกันนะ
แทบอยากร้องไห้ ที่การมีความสุขแม่งยากเย็นได้ขนาดนี้
ทั้ง ๆ ที่ทุกวันนี้โลกมันก็มีวิธีที่บอกว่าทำแล้วจะมีความสุขตั้งเยอะแยะ
หนังสือ บทความ หนัง เพลง งานอีเวนท์นู่นนี่นั่น
แต่บางทีมันอาจจะเยอะเกินไปสำหรับคนที่กำลังเป็นทุกข์อยู่อย่างผมก็ได้
มันเลยไม่ง่ายเลยที่คนกำลังหลงทางจะหาวิธีที่ดีพอกับตัวเองให้เจอ
-----
'ความสุขมากมายที่หลายคนบอก บรรทัดฐานหรืออะไรก็ไม่มีด้วยซ้ำ
ไม่เห็นเคยมีบอกว่าถ้าทุกคนบนโลกทำอย่างนี้แล้วจะมีความสุขนะ
หรือไม่ว่าใครบนโลกแม่งก็สามารถทำได้นะ อะไรแบบนั้น'
ผู้คนที่บอกว่าเราควรหาความสุขแบบนั้นแบบนี้
เคยเป็นทุกข์แบบเดียวกันกับเรารึเปล่าก็ยังไม่รู้
ถ้าลองทำตามอย่างพวกเค้าแล้วมันจะมีความสุขจริง ๆ มั้ย ยิ่งไม่รู้ใหญ่
แล้วถ้าเกิดเราทำตามวิธีที่พวกเค้าบอกไม่ได้ขึ้นมา
เราจะไม่มีความสุข หรือเป็นทุกข์มากกว่าเดิมอีกรึเปล่า
(เอาจริงมันมีแค่บางความสุขเท่านั้นแหละที่คนเราเหมือนกัน
อย่าง ได้กินของที่ชอบ ได้นอนตื่นสายอะไรงั้น แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด)
-----
บางครั้งเราก็ลืมไปว่าหลายอย่างในชีวิตที่เรามีแม่งก็แทบไม่เหมือนกันเลย
ไม่ว่าจะสุขภาพ ร่างกาย ไปจนถึงเงินในบัญชี
แล้วไหนจะโอกาสในชีวิตที่เรามี แล้วก็เวลาในชีวิตที่เหลืออยู่อีก
ขนาดวันเกิดกับหน้าตาคนเรายังไม่เหมือนกันเลย
ความสุขก็คงไม่มีทางจะเป็นสิ่งเดียวกันทั้งหมดทุกคนหรอก
คนนั้นก็พูดว่าชีวิตควรเป็นแบบนั้น คนนี้ก็พูดว่าความสุขแม่งคือแบบนี้
พยายามนิยามชีวิตกับความสุขอะไรกันก็ไม่รู้เยอะแยะ
แต่พอถึงเวลาที่คนเรามันเศร้าหรือเจอปัญหาจริง ๆ คำกล่าวง่าย ๆ พวกนั้น
ก็แทบจะช่วยอะไรไม่ได้เลย คว้าใครหลายคนที่ทั้งกำลังจะจมและจมไปแล้วขึ้นมาก็ไม่ได้
บางทียังทำให้รู้สึกแย่ตัดพ้อชีวิตแม่งมากกว่าเก่าอีก
ที่กรูทำตามคำพูดแรงบันดาลใจสวยหรูพวกนั้นไม่ได้
----------
สังคมเฮละโลกันเชื่อว่าชีวิตที่น่าจะดี น่าจะมีความสุข ต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้
เหมือนคนนั้นคนนี้ ซึ่งเอาจริงมันไม่ได้ง่ายที่ทุกคนจะมีชีวิตได้แบบนั้น
และความจริงแล้ว มนุษย์เราอาจไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะจากการที่มีชีวิตแบบนั้นแบบนี้
อย่างที่สังคมพล่ามบอกกันเท่านั้นก็ได้
ไม่งั้นโลกแม่งก็ไม่แฟนตาซีเลยดิ
(ขนาดอเวนเจอร์ยังต้องแตกต่างกันเลย)
-----------
สิ่งที่มนุษย์ต้องการจริง ๆ อาจเป็นแค่การที่ไม่อยากมีความทุกข์อีกต่อไปแล้วแค่นั้น ก็ได้
(พระพุทธเจ้าถึงได้หาวิธีดับทุกข์ไง)
และในขณะที่เราเป็นมนุษย์ธรรมดา ที่ยังไม่ได้บรรลุอะไรในชีวิต
การเคลียร์ความรู้สึกแย่ ๆ ออกไป ก็น่าจะเป็นวิธีที่ทำได้จริงมากที่สุด....
( อ่าน how to เคลียร์ความรู้สึกแย่ ต่อที่ epilogue )
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in