เมื่อเติบใหญ่เราจึงรู้ว่า จากเมนูของตายวัยเด็กเวลาไปกินข้าวกับที่บ้าน (คู่กับทอดมันกุ้ง) ใช่ว่าจะเป็นข้าวผัดไข่โรยปูหวานๆ มันๆ เสมอไป และข้าวผัดปูที่อร่อยนั้นหนามีอยู่จริง และนี่คือร้านที่จิราภรณ์ถูกปากแบบไม่ต้องขึ้นเหลาแพงๆ
อาอู๋บางรัก
ป้ายตัวโตหน้าร้านเขียนว่าเชฟกระทะเหล็ก แต่ไม่เกี่ยวอะไรกับรายการเชฟกระทะเหล็กประเทศไทย แต่เป็นเพราะร้านนี้เขาใช้กระทะเหล็กแบบจีนได้ยอดเยี่ยมกระเทียมดอง อะไรจีนๆ ผัดๆ อร่อยถ้วนหน้า ซึ่งในที่นี้ต้องกล่าวถึงข้าวผัดปูสิจ๊ะ ข้าวร่วนหอมเข้าเนื้อ ไม่มัน ไม่เลี่ยน ปูพร้อมเคี้ยวกระจายอยู่ทั่วข้าว หาใช่โปะหน้าขาวๆ โรยผักชีเท่านั้น ส่วนรสชาติก็เกินมาตรฐานข้าวผัดปูทั่วไป กลมกล่อมกวาดเกลี้ยงจาน
ที่อยู่ : ร้านอยู่ริมถนนสุนทรโกษาใกล้แยก ณ ระนอง (ฝั่งตรงข้ามสนามฟุตบอลการท่าเรือ) เปิดทุกวัน บ่ายสามถึงห้าทุ่มโดยประมาณ
ข้าวผัดปูเมืองทอง
อันที่จริงก็เขินนิดๆ ที่หนึ่งในลิสต์มีร้านยอดฮิตที่ใครๆ ก็รู้กัน แถมมีเสียงหนาหูว่า "ไม่เห็นจะอร่อยเลอ" (เสียงเหวี่ยง) แต่ความหอม ร่วน เลี่ยนเนยนิดๆ ก็ยังชวนให้คิดถึงอยู่เสมอ ส่วนที่ถูกครหาว่าน้อยจังต้องกินสามจานถึงอิ่ม อันนี้ดิฉันว่าเป็นปริมาณที่พอดีแล้ว เพราะถ้ากินมากกว่าที่เขาเสิร์ฟมาน่าจะถึงจุดเลี่ยนเพราะเนยนะ
ที่อยู่ : เห็นว่ามีสาขามากขึ้น แต่สาขาออริจินัลคือซอยแจ้งวัฒนะ 14 ข้างบิ๊กซี แจ้งวัฒนะ เปิดทุกวัน บ่ายสามถึงสี่ทุ่ม
ไต๋ตง บางรัก
อย่าพูดว่า "ข้าวผัดหอมกลิ่นกระทะ" ไปอย่างนั้นถ้ายังไม่ได้เจอข้าวผัดปูร้านนี้ เพราะที่ร้านเอาข้าวไปผัดคั่วให้แห้งและหอมกรุ่น คือผัดจนปูแทบจะกระจายเป็นอนุภาคอิเล็กตรอนรายล้อมข้าว พ่วงความเคี้ยวหนึบด้วยแฮมหั่นเส้น อร่อยประทับใจ ป.ล. กระเพาะปลาร้านนี้อร่อยมากจนต้องขอออกตัวล่วงหน้า ถ้ารวมร้านกะเพาะปลา ขอลิสต์ไต๋ตงเข้าท็อปทรี
ที่อยู่ : ย้ายจากแผงลอยมาอยู่ในตึกแถวตรงข้ามโรบินสัน บางรัก เปิดทุกวัน เที่ยงวันถึงเที่ยงคืน
เนื้อหาบางส่วนจากคอลัมน์ บำเพ็ญตะกละ ในนิตยสาร giraffe ฉบับที่ 29 โดยจิราภรณ์ วิหวา
ติดตามเนื้อหาเพิ่มเติมได้ที่ Readgiraffe