ไม่ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เธอเริ่มหันหลังให้ ผมทำได้เพียงจ้องจองแผ่นหลังนั่น เดินห่างออกไป ห่างออกไป ผมยังคงวนเวียนไปในที่ที่เราเคยเดินด้วยกัน หนทางมืดหม่น ใจเจ็บร้าว แต่ไม่มีน้ำตาเพียงสักหยด เสียงกรีดร้องเงียบงันดังภายในใจ ผมออกเดิน หวังว่าจะเจอเธอ หวังให้เธอหันกลับมามองกันแม้เพียงเสี้ยววิ แ...

Bad Bad Bad Day !! วันซวยๆของคนห่วยๆ เรื่องย่อ นิยายสั้นเรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจจากเรื่องจริงของดีนเด็กผู้ชายที่เรียนไม่เก่งหน้าตาไม่ดีผิวสีน้ำตาลตัวผอมผมสั้น บ้ากันดั้มและชอบโดดเรียนเป็นชีวิตจิตใจ และเขายังอยากที่จะเป็นนักวาดภาพแต่ฝีมือการวาดภาพของเขามันห่วยแตกมาก เป็นเรื่องราวของคนที่ไม่ได้เรื่องกั...

“พ่อจ๋า เดี๋ยวหนูทาสีให้” สองแขนของเด็กหญิงชูขึ้นฟ้า โบกแปรงสีไปมา พร้อมสองเท้ากระโดดหยองแหยง ท่าทางตื่นเต้นดีใจจนน่าขัน อิวะอิสึมิ ฮาจิเมะมองแปรงสีเขียวในมือของเธอ ทำหน้าปุเลี่ยน คิดหาทางออกจากสถานการณ์สุ่มเสี่ยงตัวเลอะโดยใช่เหตุ แต่แล้วคำพูดของภรรยาก็แล่นวาบขึ้นมาในห้วงคิด เขาถอนหายใจ ย...

Day 3o : Trick or Treat “ทอมทางนี้” เสียงตะโกนเรียกชื่อของเขาตรงขาเข้าของสนามบินมันไม่ได้ดังไปกว่าชื่อของคนอื่นแต่เขากลับได้ยินเสียงนั้นอย่างชัดเจนเพราะคนที่เรียกชื่อเขานั้นคือคนที่เขารอคอยที่อยากจะเจอหน้าที่สุดตลอดช่วงหลายเดือนที่ผ่านมานั้นก็คือแฟรงค์คนที่มารับเขาที่สนามบินพร้อมกับป้ายชื่ออผ่น...

เวลาผ่านไปหลังจากนั้นอีกหลายเดือน ฤดูร้อนแผดเผาผ่านไป ฤดูฝนที่ซัดสาดกระหน่ำผ่านมา จนในที่สุดวันฮัลโลวีนก็เวียนมาถึงอีกครั้ง ในปีนี้เพื่อนของเธอไม่ได้ไปไหน ทั้งคู่ช่วยกันจัดร้านด้วยของสะสมสุดรักชุดเดิมของนัท เพิ่มเติมด้วยของสะสมจากเรื่องสัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่ที่ดูเหมือนจะกลายเป็นหนังเรื่องโปรดข...

หลังจากเลิกรากันไป อิวะอิสึมิไม่ได้ติดต่อกับโออิคาวะอีก เป็นเวลาสามปีอันห่างเหินราวกับไม่เคยรู้จักกัน แม้ว่าหล่อนจะยังอาศัยอยู่ที่หอเดิมเป็นระยะหนึ่งปี แต่พวกเขาก็ไม่ได้พูดคุยกันอีก ไม่มีการเดินไปส่งที่มหาวิทยาลัย ไม่มีการกินข้าวพร้อมกัน ไม่มีการปล่อยเวลาเลยผ่านในห้องพักของใครสักคน และมีความสุข...

Day 29 รักไปจนวันตาย “ทำไมคุณไม่เคยมาหาผมเลยละเดฟ?” จอห์นไม่รู้ว่าหลังจากที่คุณทอมกลับไปเขาสมควรรู้สึกอย่างไรดีระหว่างดีใจที่ในวันนี้เขาก็ได้รู้ว่าเดฟยังอยู่ใกล้ๆ รอบตัวเขาหรือว่าเสียใจที่แม้ว่าเดฟจะอยู่ใกล้กันแต่ว่าเดฟกลับไม่เคยมาให้เขาได้เห็นให้เขาได้หายคิดถึงเลยสักครั้ง “คุณโกรธผมเหรอเดฟที่ผม...

“ถ้าฉันได้เดินแบบนี้บ้างก็คงจะดีเนอะ” คือประโยคที่โออิคาวะ โทรุ พูดขึ้นขณะเขาและเธอกำลังนั่งดูรายการเดินแบบชุดชั้นในอันยิ่งใหญ่ประจำปี เขามองหน้าเธอ เธอช้อนตามองเขา จากตำแหน่งที่นอนเอนตัวซบอยู่ตรงไหล่ซ้ายของเขานั่นเอง อิวะอิสึมิ ฮาจิเมะพยายามประมวลผลหาคำตอบ แต่คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก สิ่งที่ห...