เป็นใครมาดุด่าหักหน้าให้ได้อายอยู่เฉยเฉยไม่เป็นรึไงจับผิดอยู่ได้น่ารำคาญ เป็นแม่ก็ไม่ใช่ไสหัวไปอย่าเสิบสานแก่ตัวเพราะอยู่นานมันไม่น่านับถือเลย เป็นผู้ใหญ่พูดไม่คิดเดี๋ยวหวุดหวิดจะโดนเสยจากคนที่คุ้นเคยเปลี่ยนเป็นเมินเฉย ไม่มองหน้ากัน ...

ไม่ชอบพูดคุย ไม่ชอบหัวเราะอาจเป็นเพราะสร้างสัมพันธ์ไม่เก่งเท่าไหร่ชอบนั่งนิ่ง ดำดิ่งอยู่ภายในคิดในใจ พูดในใจ แต่ไม่แสดงออกมา ท่าทางปึ่งเชิด เกิดมาก็เป็นแบบนี้รูปถ่ายที่มีกระจ่างจัดชัดเจนหนาใบหน้าเก๋ากวนชวนหาเรื่องตลอดเวลาเท้าสะเอวทีท่า...น่าเตะจริงจริง ไม่ชอบยิ้มพริ้มพรายให้ใครก่อนแน่นอน...ฉันถูก...

ความฝันครั้งนี้จุดประกายขึ้นโดยน้องสาวเราที่ส่งประกาศของโครงการบ่มเพาะนักเขียนหน้าใหม่ครั้งที่ ๔ มาให้ ซึ่งตอนนั้นเหลือเวลาไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ก็จะหมดเขตรับสมัครแล้ว เราจึงรีบอ่านรายละเอียดทันที ปรากฏว่า ต้องส่งผลงานตามหัวข้อที่เราสมัครอย่างน้อย ๒ หน้าเอสี่ (นี่สมัครหมวดกวีนิพนธ์ไป ก็เลยต้องค้นงานเก่...

เธอผู้เป็นทุกอย่างเป็นผู้สร้างและผู้ทำลายทำให้ฉันมีน้ำตามากมายขณะเดียวกัน ก็ทำให้หัวเราะได้...เธอคนเดียว เป็นเพื่อน เป็นที่พึ่งเป็นคนที่คิดถึงในวันที่เปล่าเปลี่ยวเป็นรักแรก รักสุดท้ายและรักเดียวเป็นคนเดียวที่ยังอยู่ในจิตใจ ทุกภาพจำยังคงแจ่มชัดจึงไม่อาจวัดว่ารักเธอแค่ไหนรู้เพียงรักมากจนไม่อยากเสียเธ...

จุดประสงค์หนึ่งที่เราแต่งกลอน คือ เพื่อบันทึกชีวิตในช่วงเวลานั้น ๆ ว่ามีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นบ้าง และมันกระทบจิตใจมากน้อยเพียงใดถึงได้ร่ายออกมาเป็นกลอน แทนที่จะเขียนเป็นประโยคข้อความสั้น ๆ เอาไว้อ่าน แต่ก็น่าแปลกที่พอเราเขียนออกมาเป็นกลอนแล้ว ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ใส่รายละเอียดอะไรเลยว่าเหตุการณ์นั้นเกิด...

คนที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป รู้ไหมว่ายังคิดถึง รสรักเธอช่างเร้ารึง ปักตรึงมิรู้คลาย จดจำทุกช่วงเวลา ยามหลับตาก็ไม่เคยห่างหาย ใครจะรู้ว่าวันหนึ่งจะกลับกลาย หายไปจากชีวิตกันและกัน เศร้านะที่ต้องจากลา รู้ค่าเมื่อรักหลุดมือไปแล้วนั่น ไม่อาจคว้าไว้ให้เป็นนิจนิรันดร์ เส้นขนานขวางกั้น...ตลอดกาล ...

ได้คุยกับเธอที่รัก เป็นสุขยิ่งนัก แม้ชั่วเวลาไม่นาน ทุกคำที่เธอเอ่ยผ่าน ได้จดจำจาร ฝังลงแล้วในหัวใจ สุดแสนพิศวาสรักใคร่ ถึงอยู่ห่างไกล ความรักนั้นยังมั่นคง จะขอสัตย์ซื่อถือตรง ห่วงใยใหลหลง เพียงเธอที่รักผู้เดียว อ้อมกอดอบอุ่นจริงเชียว ไหล่หนาหน่วงเหนี่ยว ปากแก้มคิ้วคางรัญจวน ต...

ความเหงาไม่เข้าใครออกใครเข้ามาแล้วก็ไม่ยอมออกไปสักทีเหงาสุดสุด เหงาซ้ำซ้ำ ช้ำฤดีเหงาทั้งปี มากกว่า ๓๖๕ วัน เหงามากมาก ก็อยากตายไปให้พ้นเผื่อเบื้องบนจะยอมรับความรักฉันมีอกอุ่นให้พึ่งพิงและผูกพันในค่ำคืนที่แม้แต่จันทร์ก็ไม่ทอประกาย ความเหงาเข้ามาแล้วก็ออกไปเถิดอยู่นานนานใจฉันเตลิด คอยแต่จะหล่นหายรอ...

สิ่งใดที่ต้องการ สิ่งใดที่ตามหาความรักบ้า ๆ ใช่หรือไม่รักทุ่มเทลุ่มหลงเกินกว่าใครไม่คิดอะไร นอกจากโลกทั้งใบเป็นสีชมพูเพ้อคลั่งข้าวปลาไม่เป็นอันกินดีดดิ้นไขว่คว้าช่างน่าอดสูความสุขจากความรักทะลักล้นพรั่งพรูชั่วดีไม่รู้ รู้แต่ว่า "รักหมดใจ" ตอแยนักเธอก็มักเบื่อความหอมหวานไม่มีเหลือให้หลงใหลยิ่งก้าวเด...

ดอกไม้กลางอนุสาวรีย์ มีสีเหี่ยวแห้งชืดเฉากิ่งก้านล้วนเป็นสีเทาดูแล้วไม่เย้ายวนใจโบกสะบัดซึมกะทือลมแรงหวิวหวือหวั่นไหวไร้สิ่งยึดเหนี่ยวอื่นใดคนเด็ดเก็บไปดอมดมเปลี่ยนมือมาแล้วซ้ำซากเฝ้าฝากรอยช้ำขื่นขมตราบาปมลทินพร่างพรมเต็มตัวเต็มตนราคีกลีบใบล้วนแล้วโรยร่วงดอกดวงซีดเซียวหม่นศรีดอกไม้กลางอนุสาวรีย์ดอก...

เสียงหวอแห่งชีวิต ดังต่อติดไม่ขาดสายเส้นแบ่งความเป็นตายมัจจุราชร้ายใกล้มาเยือนคันเร่งเบ่งกระชั้น จับเกียร์มั่นรถขับเคลื่อนชีพจรสัญญาณเตือน อย่าแชเชือนเร่งรุดไปจุดหมายคือโรงบาล แสนเนิ่นนานเกินทนไหวรถราติดเหลือใจ แทรกไม่ได้ชะงักงันคนไข้ก็เสียเลือด หน้าซีดเผือดลงแล้วนั่นใกล้ตายวายชีวัน เริ่มเสียขวัญแล...