ความเหงาไม่เข้าใครออกใคร
เข้ามาแล้วก็ไม่ยอมออกไปสักที
เหงาสุดสุด เหงาซ้ำซ้ำ ช้ำฤดี
เหงาทั้งปี มากกว่า ๓๖๕ วัน
เหงามากมาก ก็อยากตายไปให้พ้น
เผื่อเบื้องบนจะยอมรับความรักฉัน
มีอกอุ่นให้พึ่งพิงและผูกพัน
ในค่ำคืนที่แม้แต่จันทร์ก็ไม่ทอประกาย
ความเหงาเข้ามาแล้วก็ออกไปเถิด
อยู่นานนานใจฉันเตลิด คอยแต่จะหล่นหาย
รออยู่นะ เจ้าความรัก โปรดมาทักทาย
ไอ้ความเหงานี่มันร้าย...เธอเองก็รู้ดี
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in