ได้คุยกับเธอที่รัก                           เป็นสุขยิ่งนัก
แม้ชั่วเวลาไม่นาน
           ทุกคำที่เธอเอ่ยผ่าน                      ได้จดจำจาร
ฝังลงแล้วในหัวใจ
           สุดแสนพิศวาสรักใคร่                    ถึงอยู่ห่างไกล
ความรักนั้นยังมั่นคง
           จะขอสัตย์ซื่อถือตรง                       ห่วงใยใหลหลง
เพียงเธอที่รักผู้เดียว
           อ้อมกอดอบอุ่นจริงเชียว                ไหล่หนาหน่วงเหนี่ยว
ปากแก้มคิ้วคางรัญจวน
          ตาพริ้มยิ้มเย้ายียวน                        เสน่หาเชิญชวน
ผิวพรรณคล้ำนวลงามตา
          กลิ่นกายเอกลักษณ์หนักหนา           คิดถึงแทบบ้า
จิตใจกระวนกระวาย
          เบื้องบนพระจันทร์ลับหาย               ดาวพร่างฟ้าพราย
เย็นกายร้อนรุ่มอุรา
          ตีนเป็ดลอยลมจำปา                        เคล้าแก้วกรรณิการ์
ราตรีการเวกลั่นทม
          ได้กลิ่นฉันยิ่งขื่นขม                         นกร้องระงม
กาเหว่ากู่ก้องวังเวง
           ดุจดั่งเสียงเธอบรรเลง                     จำเรียงเพียงเพลง
แว่วมาจากที่แสนไกล
           ห่มผ้าคลุมร่างข้างใน                       หมองหม่นฤทัย
เพียงเพราะเมื่อวานกอดกัน
           วันนี้คงกอดในฝัน                             อีกกี่คืนวัน
ฉันจึงจะได้กอดเธอ