ร่างสีขาวหยุดยืนเมื่อวิ่งออกมาได้ไม่ไกลนักใบหน้าสวยขึ้นสีแดงระเรื่อ มือเล็กยกขึ้นมากุมใบหน้า แล้วลูบไปตามเนื้อตัวราวกับจะสัมผัสความรู้สึกที่ยังหลงเหลือเพียงแค่มีใครบางคนสัมผัสปีกเขาอย่างที่ไม่เคยมีใครทำมาก่อน ก็สร้างความรู้สึกแปลกใหม่ในใจขึ้นมากมาย ~ ~ แจ็คสัน!! แจ็คสัน!! แจ็คสัน!! แจ็คสัน!! แจ...

ของเหลวอุ่นสีแดงฉาน… ไหลรินหยดลงตามรูปหน้าคมคายของผู้ภัคดี… เรือนผมสีดำอนธการ… บดบังแววตาที่จ้องมองบุคคลผู้ที่ตนเทิดทูล… ร่างเนื้อ ไขกระดูก ผิวกาย แตกร้าว… เจ็บ… หากแต่บุคคลเบื้องหน้ายังคงนิ่งตึง แม้แต่แววตาที่จ้องมองกลับมาก็ไม่วูบไหวแม้เพียงน้อยนิด มันเป็นสิ่งที่คาดการณ์ไว้แล้ว… แต่เ...

สองเท้าที่ก้าวเดินไปบนเส้นทางแห่งห้วงเวลาอันเป็นนิรันด์… จิตใจอันหมองหม่นมืดดำราวกับรัตติกาลที่กลืนกินแสงสุริยา… แววตาสงบนิ่งเยือกเย็นที่มักเมินเฉยต่อสิ่งเร้ารอบกาย… บัดนี้… บางสิ่ง...ได้เข้ามาทำให้โชคชะตานี้สั่นคลอน… เจ้าจะบอกข้าได้หรือไม่...ว่าการที่ข้าได้พบกับเจ้า... การที่ข้า...เป็น...

เพื่อนเขารับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะกลับบ้านวันนี้ตอนเช้าหลังจากที่เขาเอาเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยนเข้าไปให้เมื่อวาน แต่นี่ก็ใกล้จะเที่ยงแล้วเพื่อนเขากลับยังไม่ถึงบ้านรวมทั้งยังไม่มีการติดต่อใดๆ ว่ามีการเปลี่ยนแปลงอีกด้วย ถ้าหากเป็นเวลาปกติเขาคงไม่เป็นห่วงมากนักเพราะเพื่อนเขาเป็นพวกโลดโผนที่ไม่ค่อยชอบอย...

ถึงตอนนี้เราก็ได้รู้แล้วว่ากริชนั่นมีพลังวิเศษยังไง เขาเรียกมันว่าการเสียสละตัวเองเพื่อรักแท้ แต่ผมคิดว่าการฆ่าตัวตายแบบหล่อๆ น่าจะฟังดูเข้าท่ากว่า แต่ก็เอาเถอะ ผมพักฝื้นอยู่สองคืนทั้งๆ ที่ไม่จำเป็น ทุกคนดูดีใจที่ผมรอด ยกเว้นพ่อเขาที่ดูจะไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ แต่เขาก็ทำอะไรมากไม่ได้เพราะพระราชาม...

ผมไม่เห็นสีหน้าของเขาตอนนั้นหรอก แต่เดาว่ามันต้องเป็นสีหน้าที่ตลกพอดู ของเหลวสีแดงสดๆ ที่ไหลออกจากปากแผล มันช่างอบอุ่นยิ่งกว่าเตาผิงไฟในฤดูหนาว ชีวิตของผมจบลงแล้ว... "นี่แกทำอะไรลงไป!!" เสียงนังแม่มดหวีดร้อง โอ้ย ขอทีเถอะ ฉันไม่อยากได้ยินเสียงแกเป็นสิ่งสุดท้ายก่อนตายหรอกนะ "ทำไมเจ้า..." อัศวินมือสั...

เขาคงไม่คิดว่าจะต้องมาตายเพราะกริชโง่ๆ เล่มหนึ่ง กริชเล่มนั้นที่เขาเคยมอบให้ผม และบัดนี้มันเสียบคาอยู่ตรงหัวใจ อันที่จริง ต้องเรียกว่าเสียบทะลุไปเลยน่าจะถูก อา...ช่างเป็นชีวิตที่สมบูรณ์แบบจริงๆ...

เอาล่ะ เราเกือบจะมาถึงจุดจบของเรื่องแล้ว หรืออันที่จริงต้องพูดว่า จุดจบของชีวิตผมน่าจะถูกกว่า ผมว่าคุณคงไม่อยากเสียเวลาอ่านเรื่องดราม่าและการต่อสู้ไร้สาระ เพราะฉะนั้นผมจะข้ามตอนเราเดินทางเข้าเมืองที่เกือบๆ จะร้าง ทะลวงปราสาทที่ไม่มียาม และผ่านกรงขังพระราชาพระราชินีและชาวเมืองที่โดนสาปให้เป็นหมูไว้ ...

ข้าหวาดกลัวเหลือเกิน ในวินาทีนั้น ดวงตาที่สั่นไหวจ้องตรงมาที่ข้า เจ้าช่างบริสุทธิ์ เฉกเช่นดอกลิลลี่ ทว่ามุ่งมั่น และออกจะดื้อรั้น และเหนือสิ่งอื่นใด เจ้างดงาม เจ้าช่างงดงาม...มากเสียจนข้ากลัว กลัวเหลือเกิน กลัวว่าจะมีใครพรากเจ้าไปจากข้าอีก หากมันเกิดขึ้น ครั้งนี้ ข้าคงไม่สามารถทนมีชีวิตอยู่ต่อไปได...

ที่นี่เหงาจัง สีขาวโพลนไปทั่ว มองไปสุดลูกตาเห็นสีขาวตัดกับสีฟ้า ข้างบนนั้นมีก้อนเมฆ ฉันคงลอยขึ้นไปไม่ได้ แต่ไม่นานลมก็พัด พัด พัด พัดแรงจนตัวฉันเริ่มขยับ ฉันเคลื่อนที่ผ่านสีขาว สีแล้ว สีเล่า มีสีเดียวที่ฉันมองเห็นในตอนนี้ ฉันอยากจะอธิบายว่าฉันเคลื่อนที่ผ่านอะไรบ้าง แต่ไม่รู้จะอธิบายยังไง ในเมื่อทุกส...

ในช่วงเวลาที่คุณคิดว่าชีวิตคงจะไม่มีทางดิ่งเหวลงไปมากกว่านี้แล้ว พระเจ้าก็จะเล่นสนุกกับคุณต่อ "ไม่เจอกันนานนะพ่อหนูน้อย" ผมขนลุกวาบ เสียงหวานแหลมอันคุ้นเคยนั่นฉุดเอาผมขึ้นมาจากหลุม แล้วโยนผมกลับลงไปใหม่พร้อมกลบดินซ้ำ "แกต้องการอะไร" ผมถามเสียงเรียบ ไม่หวาดกลัว ไม่ตื่นตระหนก ผมไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล...

เราเจอกระท่อมที่คาดว่าน่าจะเป็นบ้านของพ่อมดผู้ยิ่งใหญ่ หรืออาจจะเรียกว่าพ่อมดผู้ล่วงลับก็ได้ ให้ตายเถอะ เขาน่าจะเขียนใบมรณบัตรแจ้งไว้สักหน่อยนะ "เจ้าควรไปพัก" อัศวินพูดกับผม แต่ผมไม่ตอบ ผมเหนื่อยเกินกว่าจะตอบ ผมเหนื่อยเกินกว่าที่จะมีชีวิตอยู่... พระอาทิตย์ลาลับไปนานแล้ว เช่นเดียวกับความหวังของผม ผ...

เราใกล้ถึงจุดหมายแล้ว ผมมองไปที่หนังสือของพ่อมด จุดเล็กๆ สีแดงที่ปรากฏบนแผนที่อยู่ใกล้เพียงปลายจมูก ผมตื่นเต้นถึงขั้นออกวิ่ง วิ่งเต็มฝีเท้าแม้จะรู้ตัวว่าวิ่งช้าเสียเหลือเกิน ผมกำลังจะได้เป็นอิสระแล้ว หากไม่พบว่าปลายทางของจุดสีแดงนั้นคือป้ายหลุมศพ พระเจ้า ทำไมคุณถึงไม่ฆ่าผมเสียทีนะ...

ผมบอกคุณรึยังนะว่าผมเกลียดชีวิตตัวเอง? "เจ้าทำได้ดีนะ" "หุบปาก" ผมหันมองด้วยดวงตาแดงก่ำ เขานิ่ง แววตาเปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคน ผมคงไม่ได้เจอเด็กตาสีฟ้าคนนั้นอีกแล้วตลอดชีวิตนี้ "นายมันไอ้เฮงซวย" ผมบอก "ถ้าเจ้าไม่ชอบแล้วจะจูบเธอทำไมล่ะ" เขาสวนกลับ "ก็เพราะว่านายสั่---" เสียงผมหายไปในอากาศ "เพราะนาย..." "...