ถึงตอนนี้เราก็ได้รู้แล้วว่ากริชนั่นมีพลังวิเศษยังไง

เขาเรียกมันว่าการเสียสละตัวเองเพื่อรักแท้ แต่ผมคิดว่าการฆ่าตัวตายแบบหล่อๆ น่าจะฟังดูเข้าท่ากว่า แต่ก็เอาเถอะ

ผมพักฝื้นอยู่สองคืนทั้งๆ ที่ไม่จำเป็น 

ทุกคนดูดีใจที่ผมรอด ยกเว้นพ่อเขาที่ดูจะไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ แต่เขาก็ทำอะไรมากไม่ได้เพราะพระราชามอบยศให้ผมแล้ว แถมจัดงานเลี้ยงให้ผมด้วย

เจ้าหญิงยังพูดเล่นๆ ว่าน่าจะจัดเป็นงานแต่งไปเลย แต่ผมมองหน้าว่าที่เจ้าบ่าวแล้วก็ขอปฏิเสธดีกว่า

ตอนนี้ผมรู้สึกสนุกกับการพูดว่า 'ไม่' ออกมาได้อย่างเต็มปาก

เรากลับมาที่เมืองเก่าของผม เพื่อที่ผมจะได้กลับมาหาตาแก่ และไปตั้นหน้าไปไอ้พวกเวรสองสามตัวที่เคยสร้างปัญหาไว้ให้ผม

ตาแก่ไม่ได้ดีใจนักที่ผมกลับมา เขาคิดว่าผมออกจากบ้านไปแค่ 2-3 วัน ทั้งที่ที่จริงแล้วผมออกไปเป็นเดือน

ก็สมกับเป็นแกดี

"เมื่อไหร่เจ้าพูดคำว่า 'ตกลง' สักที?" เขาถาม

"ไม่รู้สิ" ผมตอบ

"เจ้าเอาแต่ปฏิเสธมาตั้งสองอาทิตย์แล้วนะ"

"เพราะฉันทำได้แต่พูดตกลงมาเป็นปีๆ ไงล่ะ" 

"ตอนนี้เจ้ามีสิทธิ์เลือกแล้ว"

"และฉันก็เลือกที่จะตอบว่า 'ไม่'"

เขามุ่ยหน้า "เจ้าแค่อยากจะแก้แค้นข้า"

ผมจิบชา ยิ้มเล็กน้อย

ผมไม่ทันได้สังเกตว่าตาแก่เปลี่ยนไปนิดหน่อยเพราะผมกำลังเถียงกับเขาอยู่

ไม่ทันได้สังเกตด้วยซ้ำว่าแกดูสะอาดสะอ้านขึ้น

และไม่ทันสังเกตว่าแกทำให้น้ำในการ้อนขึ้นเองโดยไม่ได้จุดไฟ

เฮ้อ...ช่างมีความสุขจริงๆ