เธอส่งมือมาให้ฉัน ฉันยื่นมือมาหาเธอ เราจับมือกันไว้... พลันฉันก็รู้สึกถึงความอบอุ่นและความสุขล้นที่บังเกิดขึ้น และความทุกข์ ความเศร้า ความเหงา ความกลัวก็มลายหายไป แล้วเราก็ปล่อยมือจากกัน... เราไม่ได้คาดหวังว่าจะอยู่ด้วยกันไปตลอด เพราะเรารู้ว่าวันหนึ่งเราก็ต้องจากกันไป มือของเร...

บอกตัวเองว่าถ้าไม่เก่ง ก็อยู่ในสังคมเส็งเคร็งนี่ไม่ได้ ถ้าอ่อนแอก็แค่ตาย เป็นศพใต้ตีนคนต่ำช้า 2561 ...

ตอนเป็นเด็กครูเคยเอ่ยคำขวัญ "เก่งเท่านั้น และทำดี จึงมีสุข" จะมีทรัพย์ คนนับถือ ไม่มีทุกข์ จะไม่ถูกเยาะหยามให้ช้ำใจ จึงตั้งมั่นหมั่นเขียนเรียนหนังสือ หมั่นฝึกปรือ-หาซื้อความรู้ใหม่ จนเรียนจบได้ปริญญามา 1 ใบ ไม่พอใจใบที่ 2 ต้องได้มา จึงสอบเข้าไปเรียนได้สมใจอยาก หารู้ไม่ว่าลำบากเป็นหนักหนา ต้องเหน...

เหมือนหลงทางกลางวิถีของชีวิต ไม่รู้ทิศ ไม่รู้ทาง และสับสน หวาดวิตกต่อสภาพอันมืดมน มองไม่เห็นตัวตนอย่างที่เคย ไม่รู้ว่าควรเดินไปทางไหน หรือแค่ต้องพักใจให้นิ่งเฉย ฉันเป็นใครบางทีไม่รู้เลย และไม่เคยรู้ที่แท้หวังสิ่งใด หรือแค่ต้องอดทนหลับตาสู้ ทั้งไม่รู้ว่าสู้เพื่อสิ่งไหน แล้วจะได้ประโยชน์ต่อสิ่งใด ...

เมื่อชีวิตพลิกผัน ฉันจึงดั้นด้นมาค้นหาจุดหมายในเมืองหลวง เพียงเพื่อพบความสับสนปนเปล่ากลวง ฤๅเมืองหลวงจะเป็นหนทางตัน ท้องฟ้าก็มีแต่เมฆ สุดวิเวกแลไปไม่เห็นฝัน อนาคตจะเป็นอย่างไรกัน เมื่อทุกวันยังไม่รู้...อยู่ที่ใด อึดอัดจริงกรุงเทพฯ คนรุมเสพทรัพยากรเกินรับไหว ความพอดี-ดีพออยู่แห่งใด มีบ้างไหมใครที...

วันนี้ผมมาอยู่กรุงเทพฯ เมืองที่ผู้คนต่างพากันก้มหน้า ก้มหน้าก้มตาทำงานกันไปหาใช้กันจนจะแทบบ้า ผมเข้ามาเรียนป.โทโอ้โหค่าเรียนเทอมแรกสี่หมื่นห้า! แต่ผมสัญญากับใจไม่ว่ายังไงก็จะไม่เป็นบ้า ผมเช่าห้องเล็กมืดอับและแทบไม่มีที่พอจะตากผ้า แต่ผมก็อยู่มาได้จนถึงวันนี้เป็นวันที่ยี่สิบห้า ผมขายต้นไม้ทั้งปลีกแล...

ชายคนหนึ่งกับแมนโดลินของเขา... ตั้งแต่ครั้งวัยเยาว์เขาหลงใหล เสียงขับขานกังวานเหมือนเสียงไก่ กับเสียงใสคล้ายเสียงนกของมัน พอเติบใหญ่ทำงานหาเงินได้ เขาจึงซื้อแมนโดลินไว้ใช้ล่าฝัน ฝึกฝีมือฝึกปรืออยู่ทุกวัน หวังสักวันได้เป็นศิลปิน เขาส่งบทเพลงเข้าประกวด แต่ก็ชวดไม่ผ่านการตัดสิน ไม่มีใครรู้จักเสียง...

ครานั้นว่ากันว่า มีผู้กล้าอยู่ผู้หนึ่ง ผู้คนต่างพูดถึง วีรกรรมที่เขาทำ ปราบยักษ์อสูรร้าย ไม่กลัวตายแม้เพลี่ยงพล้ำ คว้าชัยได้ประจำ ผู้คนสรรเสริญเยินยอ เจ้าเมืองเคยพูดไว้ "หวังสิ่งใดโปรดจงขอ" ผู้กล้ายังรีรอ ยังไม่ขอสิ่งใด ๆ วันหนึ่งมีปีศาจ มากอำน...

หล่อนเป็น freshy วันนี้มี activity อยู่อย่างหนึ่ง คือรับน้องสุด extreme ควรคำนึง หล่อนจึงพึงระวังตัวเพราะกลัวตาย สวมเสื้อผ้าหนา ๆ ไว้ไม่ให้เจ็บ ทั้งตัดเล็บและทา cream กันผิวไหม้ accessories ทั้งหลายอย่าใส่ไป รองเท้าผ้าใบใส่สบายกันเท้าพอง พี่บอกว่าวันนี้ exclusive พี่ ๆ brief กันแล้วเพื่อน้อง ๆ ส...

หล่อนเป็นลูกครึ่ง ประเดี๋ยวหนึ่งหล่อนก็พูด 2 ภาษา กายเป็นไทยใจฝรั่งสวมชฎา ชื่อ Sara หรือนามเดิมสมฤทัย tomorrow หล่อนจะไป night market ทว่า yet ยังไม่มีชุดสวยใส่ จะใส่ sack หรือสวม dress ห่มสไบ รองเท้าไหนกระเป๋าใดอย่างไรดี หล่อนจึงออกไปเดิน Chatuchak คนคึกคักน่าสนุกอยาก selfie ยก iPhone ปรับมุมกล...

ณ เอกภพอันไร้จุดจบและกว้างใหญ่ มีดาวเคราะห์แคระดวงหนึ่งลอยเคว้งคว้างเดียวดาย มันเคยเป็นบริวารของดวงอาทิตย์ผู้ยิ่งใหญ่ แต่บัดนี้ถูกผลักไสให้เป็นอื่นไป มันมีชื่อว่าพลูโต...พลูโตน้อยผู้ไร้แรงดึงดูดต่อสิ่งใด มันไม่เคยมีบริวารใด ๆ มีแต่ถูกน้ำแข็ง อุกกาบาตกระแทกใส่ พลูโตน้อยไม่เคยเข้าใจ ว่าทำไมถึงถูกผลั...

ไม่มีมุมหนังสือบางเซเว่น เท่าที่เห็นมีแค่ร้านหนังสือใหญ่ กับร้านหนังสืออิสระบ้างประปราย เฮ้อ! คนไทยอ่านหนังสือกันน้อยลง เสพโซเชียลกันอย่างบ้าระห่ำ มิหนำซ้ำยังเล่นเกมอย่างลุ่มหลง ดูซีรีย์จนไม่รู้ว่ากี่โมง หนังในโรงไม่ดู ดูผ่านแอพ ก่อนจะสอบให้ติวเตอร์ช่วยติวให้ ชอบตามไปกรี๊ดดาราจนเสียงแหบ ไม่ชอบอ่...

แม่ชี-ป้าสนทนาบทรถตู้ ไม่เหลียวดูคนอื่นกำลังหลับ นักศึกษาตื่นมาพูด "พอเหอะ" ปั๊บ ทำหูดับคุยจ้อกันต่อไป บนรถเมล์นักเรียนยืนเล่นโทรศัพท์ ราวไม่จับ คนขับเอ็ดเข้าให้ "นักเรียนครับ จับราวด้วย อันตราย!" ไม่สนใจ เล่นต่อไป หูทวนลม ค่านิยมมีไว้ให้พินิจ ถูกหรือผิด ทำอย่างไรจึงเหมาะสม อย่าสนแต่คิดแค่ "กูนิ...

โลกใบใหญ่ไยใจคนไม่เห็นกว้าง ชอบบาดหมางตั้งแต่เรื่องยังไม่ใหญ่ อคติยังคั่งค้างอยู่ในใจ ให้อภัยยากใช่ไหมอยากรู้นัก ควรไหม ตัดสินใครโดยไม่รู้ ทั้งยังดูถูกเขาทั้งเบาหนัก เกลียดสุดใจถึงยังไงก็ไม่รัก ไม่มีทางหยุดพักความขุ่นเคือง มองโลกในแง่ดีบ้างดีไหม เผื่อจะเห็นความเป็นไปในทุกเรื่อง ลดทิฐิเปิดใจอยู่เ...

จะโกรธเกลียดกันไปไย เราคนไทยเหมือน ๆ กัน เอะอะจะฆ่าฟัน สุขนักหรือความโกรธา ในเมื่อไม่เป็นสุข เลิกเอาทุกข์เข้ามาหา เลิกโกรธเกลียดกันดีกว่า หันหน้ามาจับมือกัน 2555...