เหมือนหลงทางกลางวิถีของชีวิต
ไม่รู้ทิศ ไม่รู้ทาง และสับสน
หวาดวิตกต่อสภาพอันมืดมน
มองไม่เห็นตัวตนอย่างที่เคย

ไม่รู้ว่าควรเดินไปทางไหน
หรือแค่ต้องพักใจให้นิ่งเฉย
ฉันเป็นใครบางทีไม่รู้เลย
และไม่เคยรู้ที่แท้หวังสิ่งใด

หรือแค่ต้องอดทนหลับตาสู้
ทั้งไม่รู้ว่าสู้เพื่อสิ่งไหน
แล้วจะได้ประโยชน์ต่อสิ่งใด
ไม่เข้าใจ ไม่รู้ ไร้หนทาง

เหมือนที่ทำทั้งหมดแค่ประคอง
ชีวิตไปตามครรลองอันเวิ้งว้าง
เพื่อให้มีชีวิตอยู่จนวายวาง
ในท่ามกลางคำถามเป็นล้านคำ