เมื่อชีวิตพลิกผัน
ฉันจึงดั้นด้นมาค้นหาจุดหมายในเมืองหลวง
เพียงเพื่อพบความสับสนปนเปล่ากลวง
ฤๅเมืองหลวงจะเป็นหนทางตัน

ท้องฟ้าก็มีแต่เมฆ
สุดวิเวกแลไปไม่เห็นฝัน
อนาคตจะเป็นอย่างไรกัน
เมื่อทุกวันยังไม่รู้...อยู่ที่ใด

อึดอัดจริงกรุงเทพฯ
คนรุมเสพทรัพยากรเกินรับไหว
ความพอดี-ดีพออยู่แห่งใด
มีบ้างไหมใครที่ไม่กระหายเงิน

คนตกงาน คนไร้บ้าน คนเดินห้าง
ชนชั้นล่าง ชนชั้นกลางดูห่างเหิน
ส่วนนายท่าน นายทุน คุณผู้เจริญ
เขาช่างเพลินภิรมย์ ฉันทนทุกข์!

ประชาธิปไตยกว่าจะได้ก็สูญสิ้น
พวกโกงกินอิ่มสำราญบนกองสุข
พวกหน้าใหญ่ทำผิดไม่ติดคุก
ใครจะปลุกให้ตื่นจากฝันร้าย?

หรือต้องใช้ชีวิตอย่างลอยเลื่อน
เหมือนไส้เดือนตาบอดไร้จุดหมาย
เลื้อยอยู่ในวงกตดินวงกตทราย
รอวันตายใต้โลกอันมืดมิด