โลกใบใหญ่ไยใจคนไม่เห็นกว้าง
ชอบบาดหมางตั้งแต่เรื่องยังไม่ใหญ่
อคติยังคั่งค้างอยู่ในใจ
ให้อภัยยากใช่ไหมอยากรู้นัก

ควรไหม ตัดสินใครโดยไม่รู้
ทั้งยังดูถูกเขาทั้งเบาหนัก
เกลียดสุดใจถึงยังไงก็ไม่รัก
ไม่มีทางหยุดพักความขุ่นเคือง

มองโลกในแง่ดีบ้างดีไหม
เผื่อจะเห็นความเป็นไปในทุกเรื่อง
ลดทิฐิเปิดใจอยู่เนือง ๆ
ปล่อยบางเรื่องช่างมันบ้างคงเบาใจ

ไม่มีใครได้ดั่งใจเราไปหมด
อนาคตไม่มีใครกำหนดได้
วันนี้เราเกลียดเขาจะเป็นจะตาย
วันต่อไปเขาอาจกลายเป็นเพื่อนรัก

คิดดีย่อมรู้สึกดี จิตแจ่มใส
คิดร้ายใจย่อมขุ่นมัวควรตระหนัก
ให้อภัยให้โอกาสไม่ยากนัก
เปลี่ยนจากเกลียดเป็นรักคงดีไม่น้อย

ลองมองหาข้อดีของคนอื่น
เลิกรื้อฟื้นเรื่องอดีตอันด่างพร้อย
เริ่มต้นใหม่ดีกันไว้อย่าพูดพล่อย
คิดทุกถ้อยทำทุกทางด้วยหวังดี

ไม่มีใครไม่อยากเป็นที่รัก
จงรู้จักรักใคร่ไม่หน่ายหนี
โลกน่าอยู่ถ้าทุกคนทำสิ่งดี
ความบาดหมางคงไม่มีอีกต่อไป