เปรี้ยง! เสียงฟ้าร้องดัง แม่ฉันอยู่ในสวน ขาติดโคลนโอดครวญ ฝนกระหน่ำน้ำตากระเด็น ฉันนอนอยู่บนฟูกคลุมผ้าห่ม ท่ามสายลมคลื่นทะเลแลเห็น ผู้คนสนุกสนานในยามเย็น เล่นน้ำทะเล-ทรายขาวสะอาดตา แม่ฉันลุกขึ้นจากโคลน ต้นไม้โค่นล้มนักหนา ลมแรงไร้เมตตา แม่ฉันกอบ...

หลับตาเถิดนะเด็กน้อย ล่องลอยไปสู่ความฝัน สู่ที่อันเป็นนิรันดร์ ให้ฉันขับกล่อมเธอนอน ทั้งวันวิ่งเล่นเหนื่อยล้า ก็มานอนหลับพักผ่อน จะพัดให้คลายหายร้อน จงนอนหลับตาฝันดี 2555...

หนาวหนาว หมอกเช้าเช้าพร่างพรมเป็นหยดฝอย ขาวขาวห่มมิดคลุมปิดดอย มือน้อยน้อยกอดกระชับกับร่างบาง เหงาเหงา มองหมอกเช้าพร่างพราวบนฟ้ากว้าง คล้ายคล้ายเห็นเงาลับเลือนราง คนห่างห่างป่านฉะนี้เป็นอย่างไร 22/10/2555 ...

ท่ามกลางเมืองหลวงอันกว้างขวาง ยังมีคนอ้างว้างทุกแห่งหน พวกเขาแทรกตัวอยู่กับผู้คน ที่สุขล้นด้วยรักและไมตรี แม้รอบกายมีคนอยู่คับคั่ง แต่ก็ยังอ้างว้าง อยากหลีกหนี กลับไปอยู่ที่ของเรา ที่ที่มี คนที่รักและหวังดีอย่างบ้านเรา ที่นี่ก็เป็นเหมือนบ้าน แต่เป็นบ้านที่มีแต่ความเหงา มองรอบกายก็มีแค่ตัวเรา ต้อ...

กายห่างไกลใจห่างกัน ความผูกพันยังเหมือนเดิมไหม วันนี้ไม่ใช่ฉันที่อยู่ข้างนาย หรือมิตรภาพจะเลือนหายตามเวลา บางคราวอยากทักทายไป แต่เปลี่ยนใจดูรูปกับเรื่องราวของนายดีกว่า อบอุ่นใจที่เห็นนายสบายดีทุกเวลา บางเสี้ยวปรารถนาให้โชคชะตาพาเราพบกัน หากนายผ่านมาเจอบทกวีนี้ โปรดรู้ว่านี่คือความคิดถึงจากฉัน หว...

เมฆไปกับฟ้าปลาไปกับน้ำเธอไปฉันเราไปด้วยกันสู่ปลายฝันอันงดงาม_____________ เมฆมากับฟ้าปลามากับน้ำเธอมากับฉันเรามาด้วยกันถึงปลายฝันที่ตั้งใจ 23/8/2556...

จับมือฉันเอาไว้ แล้วก้าวไกลไปด้วยกัน สู่ทางที่วาดฝัน ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอ จะส่งกำลังใจ เติมเชื้อไฟให้เสมอ ก้าวไปเถิดเพื่อนเกลอ เพื่อความฝันและมวลชน 20/11/2556 ...

เธอส่งมือมาให้ฉัน ฉันยื่นมือมาหาเธอ เราจับมือกันไว้... พลันฉันก็รู้สึกถึงความอบอุ่นและความสุขล้นที่บังเกิดขึ้น และความทุกข์ ความเศร้า ความเหงา ความกลัวก็มลายหายไป แล้วเราก็ปล่อยมือจากกัน... เราไม่ได้คาดหวังว่าจะอยู่ด้วยกันไปตลอด เพราะเรารู้ว่าวันหนึ่งเราก็ต้องจากกันไป มือของเร...

บอกตัวเองว่าถ้าไม่เก่ง ก็อยู่ในสังคมเส็งเคร็งนี่ไม่ได้ ถ้าอ่อนแอก็แค่ตาย เป็นศพใต้ตีนคนต่ำช้า 2561 ...

ตอนเป็นเด็กครูเคยเอ่ยคำขวัญ "เก่งเท่านั้น และทำดี จึงมีสุข" จะมีทรัพย์ คนนับถือ ไม่มีทุกข์ จะไม่ถูกเยาะหยามให้ช้ำใจ จึงตั้งมั่นหมั่นเขียนเรียนหนังสือ หมั่นฝึกปรือ-หาซื้อความรู้ใหม่ จนเรียนจบได้ปริญญามา 1 ใบ ไม่พอใจใบที่ 2 ต้องได้มา จึงสอบเข้าไปเรียนได้สมใจอยาก หารู้ไม่ว่าลำบากเป็นหนักหนา ต้องเหน...

เหมือนหลงทางกลางวิถีของชีวิต ไม่รู้ทิศ ไม่รู้ทาง และสับสน หวาดวิตกต่อสภาพอันมืดมน มองไม่เห็นตัวตนอย่างที่เคย ไม่รู้ว่าควรเดินไปทางไหน หรือแค่ต้องพักใจให้นิ่งเฉย ฉันเป็นใครบางทีไม่รู้เลย และไม่เคยรู้ที่แท้หวังสิ่งใด หรือแค่ต้องอดทนหลับตาสู้ ทั้งไม่รู้ว่าสู้เพื่อสิ่งไหน แล้วจะได้ประโยชน์ต่อสิ่งใด ...

เมื่อชีวิตพลิกผัน ฉันจึงดั้นด้นมาค้นหาจุดหมายในเมืองหลวง เพียงเพื่อพบความสับสนปนเปล่ากลวง ฤๅเมืองหลวงจะเป็นหนทางตัน ท้องฟ้าก็มีแต่เมฆ สุดวิเวกแลไปไม่เห็นฝัน อนาคตจะเป็นอย่างไรกัน เมื่อทุกวันยังไม่รู้...อยู่ที่ใด อึดอัดจริงกรุงเทพฯ คนรุมเสพทรัพยากรเกินรับไหว ความพอดี-ดีพออยู่แห่งใด มีบ้างไหมใครที...

วันนี้ผมมาอยู่กรุงเทพฯ เมืองที่ผู้คนต่างพากันก้มหน้า ก้มหน้าก้มตาทำงานกันไปหาใช้กันจนจะแทบบ้า ผมเข้ามาเรียนป.โทโอ้โหค่าเรียนเทอมแรกสี่หมื่นห้า! แต่ผมสัญญากับใจไม่ว่ายังไงก็จะไม่เป็นบ้า ผมเช่าห้องเล็กมืดอับและแทบไม่มีที่พอจะตากผ้า แต่ผมก็อยู่มาได้จนถึงวันนี้เป็นวันที่ยี่สิบห้า ผมขายต้นไม้ทั้งปลีกแล...

ชายคนหนึ่งกับแมนโดลินของเขา... ตั้งแต่ครั้งวัยเยาว์เขาหลงใหล เสียงขับขานกังวานเหมือนเสียงไก่ กับเสียงใสคล้ายเสียงนกของมัน พอเติบใหญ่ทำงานหาเงินได้ เขาจึงซื้อแมนโดลินไว้ใช้ล่าฝัน ฝึกฝีมือฝึกปรืออยู่ทุกวัน หวังสักวันได้เป็นศิลปิน เขาส่งบทเพลงเข้าประกวด แต่ก็ชวดไม่ผ่านการตัดสิน ไม่มีใครรู้จักเสียง...

ครานั้นว่ากันว่า มีผู้กล้าอยู่ผู้หนึ่ง ผู้คนต่างพูดถึง วีรกรรมที่เขาทำ ปราบยักษ์อสูรร้าย ไม่กลัวตายแม้เพลี่ยงพล้ำ คว้าชัยได้ประจำ ผู้คนสรรเสริญเยินยอ เจ้าเมืองเคยพูดไว้ "หวังสิ่งใดโปรดจงขอ" ผู้กล้ายังรีรอ ยังไม่ขอสิ่งใด ๆ วันหนึ่งมีปีศาจ มากอำน...