Snap เป็นผลงานใหม่ของ คงเดช จาตุรันต์รัศมี ผู้กำกับที่ทำหนังอย่างต่อเนื่อง และหนังแต่ละเรื่องของเขาก็เปลี่ยนสไตล์ไปเรื่อยๆ โดยครั้งนี้มันเป็นหนังโรมานซ์ดราม่าที่ว่าด้วยผึ้งกับบอย หนุ่มสาวที่เคยชอบพอกันสมัยเรียนมัธยม หลังจากห่างเหินกันไป 8 ปี พวกเขาต้องกลับมาเจอกันอีกครั้งในงานแต่งงานของเพื่อน   

    หนังของคงเดชมีประเด็นทางการเมืองสอดแทรกอยู่เสมอ ในครั้งนี้มันถูกนำเสนอผ่านธีม “ความทรงจำร่วมและประวัติศาสตร์ร่วม” โดยผึ้งต้องแยกจากกับบอยเพราะพ่อของเธอที่เป็นทหารได้เลื่อนยศในช่วงรัฐประหารปี 2549 และต้องย้ายเข้ากรุงเทพฯ และในวันที่บอยกับผึ้งกลับมาเจอกัน รัฐประหารก็มาบรรจบอีกครั้ง หนังจงใจให้เหตุการณ์เกิดในวันที่ 22 พฤษภาคม 2557 พวกเขากลายเป็นคนรุ่นที่มีความทรงจำต่อการรัฐประหาร (อย่างน้อย) สองครั้ง

    ว่ากันว่าความทรงจำหรือประวัติศาสตร์เป็นสิ่งที่ไม่มีค่าสัมบูรณ์ตายตัว แต่ละคนมีมุมมองเป็นส่วนตัวแม้จะเป็นเหตุการณ์ชุดเดียวกัน Snap ยั่วล้อกับประเด็นนี้ไปทั้งเรื่อง เช่นว่า เพื่อนของบอยบอกว่าเขาไม่เคยไปทริปกับกลุ่มเพื่อน แต่บอยยืนยันว่าเขาไป เรื่องที่บอยกับผึ้งเคยช่วยกันเลี้ยงปลา แต่ทั้งสองกลับเล่าถึงปลาตัวนั้นต่างกันอย่างสิ้นเชิง หรือเพื่อนในกลุ่มบอยที่มีความเห็นทางการเมืองที่ไม่ตรงกันจนนำไปสู่การอันเฟรนด์

    มีสองฉากสำคัญในหนังที่ความทรงจำของบอยกับผึ้งแนบสนิทกันพอดี ฉากแรกคือตอนที่พวกเขาจูบกันในอควาเรียมหลังจากกลับมาพบกัน ทว่ามันก็เป็นภาพจำแสนสั้นที่จางสลายไปอย่างรวดเร็ว เพราะในที่สุดผึ้งก็เลือกหนทางที่มั่นคงจนชีวิตเธอกลายเป็นเส้นขนานกับบอย แต่บ่อยครั้งทางเลือกที่ปลอดภัยที่สุดก็เจ็บปวดที่สุดเช่นกัน

      อีกฉากหนึ่งคือฉากแฟลชแบ็คที่เสนอภาพช่วงเวลาสุดท้ายตอนมัธยมที่พวกเขาใช้เวลาร่วมกัน มันอาจเป็น ‘ความทรงจำร่วม’ ไม่กี่อย่างของทั้งคู่ที่ยังหลงเหลืออยู่ แต่นั่นเป็นเพียงภาพอดีตแจ่มชัดที่จับต้องไม่ได้และไม่มีวันหวนกลับมา เพราะนับจากนั้นความทรงจำและชีวิตของพวกเขาก็แยกขาดออกจากกัน

    ส่วนอะไรเป็นสาเหตุนั้นขอให้คุณผู้อ่านย้อนกลับไปย่อหน้าต้นๆ ของบทความนี้ หรือเราอาจจะต้องลองคิดว่า 8 ปีที่แล้วเกิดอะไรขึ้น แล้วทุกวันนี้มันต่างจากตอนนั้นหรือไม่