คนเรามักคิดว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับหัวใจเรานั้นคือความรัก ทั้งหมด
                  แต่ไม่เลย....

มีหลายครั้งที่เรามักสับสนระหว่าง ความรัก กับ ความปลื่ม เพราะทั้งสองคำนี้นั้นเกิดขึ้นมาจากหัวใจเราทั้งสิ้นอีกทั้งยังมีข้อแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เพราะสิ่งที่เรียกว่า “รัก” นั้นมีความหมายที่ลึกซึ้งและมากมายจนนับไม่ท่วน คือการให้ทื่เราไม่หวังผลตอบแทนกับคนที่เรารัก “คุณเคยมีความรู้สึกอยากให้บางสิ่งบางอย่างกับใครสักคนโดยที่เราไม่หวังอะไรในตัวเขาไหม”

กลับกันการปลื้มใครสักคนนั้นเป็นแค่สิ่งที่ให้แรงบันดาลใจกับเราให้เรามีความฝันมีเป้าหมาย เป็นแบบอย่างที่เราหยิบมาเป็นแรงผลักดันให้เรามีไฟในการทำเป้าหมายของเราให้สำเร็จแล้วทำไมเราถึงสับสนใน ความรัก และ ความปลื้ม จนทำให้บางครั้งเราก็อาจจะทำให้คนที่เราปลื่มรู้สึกรักเรามีใจให้กับเรา จนกว่าเราจะรู้ตัว เราก็ถลัมลึกจนกลับตัวไม่ทันเสียแล้ว

เพราะความปลื่มก็เกิดจาก "หัวใจ" เช่นเดียวกันหัวใจที่เต้นรัวเพราะเกิดจากความปลื่มที่มากจนเกินไป ทำให้เราไม่คิดไตร่ตรองมันให้ดีเสียก่อนสุดท้ายเมื่อเรารู้ตัวว่าสิ่งนั้นไม่ใช่ความรัก เราก็มักจะทิ้งมันและนั่นก็จะกลายเป็นมีดแหลมคมทิ่มแทงคนที่รักเราเพราะความรู้สึกรักจอมปลอมของเรา

“หากความรักเปรียบเสมือนดอกไม้ที่สวยงาม

ความรักที่ไม่ใช่ความรักก็เปรียบเสมือนมีดแหลมคมได้เช่นกัน....ดังนั้นจงไตร่ตรองให้ดีก่อนจะรัก”