เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
The Man & The MandolinWinai Chaichana
24. ความรักของภูเขา ทะเล สายลม และแผ่นดิน


  • 1) ความรักของภูเขา

    ภูเขารักทะเล
    รักตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้รู้จัก
    แต่ทะเลอยู่ไกลเหลือเกิน
    ภูเขาจึงส่งความรักผ่านสายน้ำไปให้ทะเล

    สายน้ำจากภูเขาจะไม่มีวันหยุดไหล
    เพื่อทะเลจะได้ไม่มีวันเหือดหาย

    แม้ภูเขาจะรู้ว่าเป็นเพียงครั้งคราว
    ที่ไอน้ำจากทะเลจะก่อตัวเป็นเมฆฝน
    แล้วหยดลงมาเป็นสายฝนให้ภูเขาชื่นฉ่ำใจ

    แต่ภูเขาก็ไม่เคยเสียดายสายน้ำที่ส่งให้ทะเลเลยแม้แต่น้อย
    และแม้ว่าสายน้ำมากมายที่ภูเขาส่งไป
    จะไม่ทำให้ทะเลใกล้ภูเขาขึ้นมาเลยก็ตาม

    แต่แค่ได้ส่งความรักต่อไปเรื่อย ๆ อย่างนี้
    ได้รับความรู้สึกดี ๆ จากสายฝนของทะเล
    เท่านี้ภูเขาก็มีความสุขล้นแล้ว
    และไม่หวังอะไรมากไปกว่านี้อีก


    2) ความรักของทะเล

    ทะเลรักตะวัน
    รักตั้งแต่วันที่ทะเลเกิดขึ้นมาบนโลก

    ใกล้รุ่งของทุกวัน ทะเลจะมองหาตะวันที่ภูเขา
    พอรุ่งเช้า ตะวันก็จะโผล่พ้นสันภูเขา
    ตะวันค่อย ๆ มอบความอบอุ่นแก่ทะเล
    จากเช้าสู่สาย จากสายสู่บ่าย จากบ่ายสู่เย็น
    และเมื่อถึงเวลาที่ตะวันจะลับหายจากโลกเพื่อเริ่มวันใหม่
    ตอนนั้นเองทะเลจะได้อยู่ใกล้ตะวันมากที่สุด อบอุ่นที่สุด

    ทะเลรู้สึกราวกับได้รับอ้อมกอดจากตะวัน
    ทะเลจึงเข้าใจว่าการจากลานั้นอบอุ่นที่สุดแล้ว
    แม้ยามกลางคืนแสนเปลี่ยวเหงาและเหน็บหนาว
    ไออุ่นของตะวันก็ยังคงอยู่กับทะเล
    แม้วันที่มีพายุฝนแสนทรมานใจ
    ทะเลก็รู้ว่าเมื่อถึงวันใหม่ก็จะได้พบตะวันอีกครั้ง
    และได้รับอ้อมกอดอันอบอุ่นจากตะวันเช่นเดิม


    3) ความรักของสายลม

    สายลมรักภูเขา
    รักตั้งแต่วันที่ภูเขายังเป็นเพียงผืนดิน
    สายลมบอกรักภูเขาครั้งแล้วครั้งเล่า
    แต่ภูเขาก็ยังทำเหมือนไม่ได้ยิน

    เสียงของสายลมคงแผ่วเบาราวกระซิบ
    และฟังไม่ออกว่าบอกว่ารัก
    สายลมจึงพยายามทำให้ภูเขารู้สึกตัวว่าสายลมรัก

    สายลมพัดพาไอน้ำจากทะเลให้ก่อตัวเป็นกลุ่มเมฆ
    แล้วกลั่นตัวเป็นน้ำฝนตกลงมาให้ภูเขาชุ่มฉ่ำ
    แต่ภูเขาก็ยังทำเหมือนไม่รู้ว่าสายลมรัก

    สายลมจึงพยายามมากขึ้นเพื่อให้ภูเขารู้ว่าสายลมรัก
    จากฝนธรรมดาจึงกลายเป็นพายุฝนที่ทำให้ทะเลปั่นป่วน
    สาดกระหน่ำใส่ภูเขารุนแรงราวบดขยี้
    แต่ภูเขาก็ยังทำเหมือนไม่รู้อยู่ดีว่าสายลมรัก

    ภูเขาผู้เย็นชา ภูเขาผู้แข็งกระด้าง
    ทั้ง ๆ ที่สายลมรักมากมายขนาดนี้
    แต่ทำไมถึงยังแกล้งไม่รู้ว่าสายลมรัก

    สายลมผู้อ่อนไหว สายลมผู้ไร้ตัวตน สายลมผู้ไม่เคยอยู่ในสายตา
    คงไม่อาจทำให้ภูเขารู้ว่าสายลมรักมากขนาดไหน

    หากภูเขาได้ยินเสียงสายลมพัดหวีดหวิว
    ภูเขาจะรู้หรือไม่ว่าสายลมกำลังร้องไห้
    หากภูเขาสัมผัสได้ถึงสายลมอันอ่อนโยน
    ภูเขาจะรู้หรือไม่ว่านั่นคือความรักของสายลม


    4) ความรักของแผ่นดิน

    แผ่นดินรักภูเขา
    รักตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้รู้จัก
    แต่ภูเขาอยู่สูงเหลือเกิน
    แผ่นดินจึงได้แต่แอบมองภูเขาอยู่ข้างล่าง…ตรงนี้

    ตรงที่ภูเขามองเลยผ่านไป...

    แผ่นดินได้รับสายน้ำจากภูเขาอยู่เสมอ
    และสายน้ำก็ทำให้แผ่นดินที่แห้งผากมีชีวิตชีวา
    สิ่งนี้ยิ่งทำให้แผ่นดินรักภูเขาขึ้นไปอีก
    แผ่นดินตะโกนบอกรักภูเขาทุกวัน

    แต่ภูเขาที่อยู่สูง...ก็ไม่เคยได้ยิน

    แล้ววันหนึ่งมวลน้ำมหาศาลก็หลากท่วมแผ่นดิน
    แผ่นดินไม่มีโอกาสได้เห็นภูเขาอีก
    แผ่นดินไม่เข้าใจ แผ่นดินเสียใจ

    แผ่นดินแค่อยากรู้ว่า..."ทำไม"

    5/4/2562
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in