คุณทำปากขมุบขมิบเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง คิ้วของคุณขมวดเข้าหากันแน่น คุณมักจะเป็นแบบนี้เสมอเวลาป่วย เวลาคุณตื่นมาคุณจะชอบโวยวายผมว่า ทำไมคุณให้ผมทำนู่นทำนี่ให้แล้วผมไม่ทำ ผมไม่ได้ไม่ทำนะ แต่ผมไม่ได้ยินที่คุณพูดสักหน่อย "คุณยกหัวขึ้นหน่อยนะ มันจะปวดคอเอา" ผมพูด ยื่นมือไปจัดท่าให้ แน่นอน คุณไม่ได้ยินผม...

Who wants to live forever Day 1-5 Day 6: Sword “ทำไมนายถึงถามเธอเรื่องโอกาสครั้งที่สอง” สแตนลีย์ถามคนที่เดินอยู่ข้าง ๆ ชะลอฝีเท้ารอให้อีกฝ่ายลงบันไดมาช้า ๆ เพื่อนของเขาไม่ได้ปฏิเสธความช่วยเหลือเมื่อเขาส่งมือให้ “นั่นเป็นเรื่องที่ค้างคาใจนายมาตลอดไม่ใช่เหรอ สแตนลีย์” คำตอบของเกเบรียลท...

Black Hole Fictober Day 20: Deep ความพลั้งเผลอเป็นสิ่งอันตราย และมันจะอันตรายยิ่งกว่านั้นหากคิดไปว่าตัวเองเข้าใจถึงแก่นแท้ของความชั่วร้ายอันลึกล้ำ หลงคิดว่าได้รู้จัก ได้เรียนรู้ตัวตนของมัน จากที่เคยกลัวก็กลายเป็นไม่กลัวเพราะเมื่อเข้าใจสิ่งที่มันเป็นก็ไม่มีอะไรให้ต้องกลัวอีกต่อไป หากแต่ความดำมืดนั้น...

'ทำไมล่ะซึงกวาน' "ก็แค่..." '....' "...เบื่อ" '....' "ผมเบื่อฮยองแล้ว" '....' "แค่นี้นะ" 'เดี๋ย----' ยังไม่ทันที่ปลายสายจะพูดจบ ซึงกวานก็ตัดสายซึงชอลเสียแล้ว ตอนนี้หัวใจของซึงกวานกำลังสั่นรัวไม่แพ้โทรศัพท์เลย อีกฝ่ายยังไม่ยอมหยุด โทรหาเขาร้อยสายได้แล้...

"สวัสดีครับ พอดีผมไม่ค่อยได้ขึ้นรถไฟเท่าไหร่ สภาพเลยดูไม่ได้อย่างนี้ล่ะครับ" คุณตอบผมอย่างเป็นธรรมชาติ ส่งยิ้มเปี่ยมมารยาทมาให้ นัยน์ตาของคุณมีความเป็นมิตรฉายออกมา แต่ผมรู้ดีว่า คุณกำลังรู้สึกหงุดหงิดเอามากๆทีเดียว คุณกำลังรำคาญเสียงรถไฟและรำคาญผมด้วย เขากำลังหงุดหงิดถึงขั้นเกรี้ยวกราด คุณหลับตา ผมเ...

เรือนร่างนวลเนียนตรงหน้าซึงชอลกำลังส่งเสียงครวญครางหวานหูออกมาไม่ขาด ความอบอุ่นข้างในตัวของซึงกวานทำให้รู้ว่าเขาไม่ได้ฝันไป ลำตัวของอีกคนกำลังเคลื่อนไหวอย่างเย้ายวนไปตามทิศที่ซึงชอลกระแทกกระทั้น ซึงกวานกลมกล่อมเสียยิ่งกว่าไวน์ราคาแพงเป็นไหน ๆ อีกทั้งยังสามารถมอมเมาเขาให้เคลิบเคลิ้...

คุณยิ้มให้ผม ผมมองรอยยิ้มนั้นด้วยจิตใจที่บีบแน่น คุณยิ้มให้ผมตามมารยาท รอยยิ้มนัั้นส่งไปให้ถึงดวงตาของคุณเลย คุณเป็นคนที่ยิ้มให้งดงามที่สุดในโลกคนหนึ่ง เมื่อคุณยิ้ม นัยน์ตาคุณจะยิบหยีลงและเส้นที่หางตาคุณจะกดลึกลงมา เส้นสายพวกนี้คุณทั้งชอบมันทั้งเกลียดมันในเวลาเดียวกัน คุณอายุยี่สิบกว่าเท่านั้นเอง!! ...

รูปถ่ายโพลารอยด์สีซีดจากกล้องของผม มักเป็นรูปเขา กางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้มตัวโปรดที่อีกคนใส่เป็นประจำ เม็ดยาสีฟ้าในกระเป๋าที่ซึงกวานไม่แน่ใจเหมือนกันว่าอีกฝ่ายพกมันทำไม เส้นผมสีเข้มเพราะอีกคนเพิ่งย้อม ยังมีกลิ่นน้ำยาติดอยู่ แต่ถึงแม้ผมของอีกฝ่ายจะเป็นสีขาวทั้งหัว ซึงกวานก็ยังชอบอยู่ดี ...

คุณหลับตาราวกับไม่ได้ยินที่ผมพูด คุณมักจะตอบผมอย่างเชื่องช้าอย่างนี้เสมอแหละ คุณมักจะบอกว่าเสียงผมนั้นฟังดูหล่อเหลาเกินไป คุณเคยบอกในครั้งแรกๆที่เจอกันว่าคุณหมั่นไส้เสียงผมมาก บางทีครั้งนี้คุณอาจจะรู้สึกแบบนั้นอีกครั้งก็ได้ "กินน้ำสักหน่อยไหมครับ คุณอาจจะดีขึ้นก็ได้" ผมพูดอีกครั้ง คิ้วคุณขมวดเข้าหาก...