- Today -ออกมาเจอฮยองหน่อย วันนี้ไม่มีอารมณ์50,000 โอเค เจอกันที่เดิม บูซึงกวานกลับคำทันทีเมื่อเห็นจำนวนตัวเลขที่มากกว่าปกติพร้อมกับชื่อคู่สนทนา 'ชเวซึงชอล' จริง ๆ ช่วงนี้มีหลายคนที่นัดให้เขาไปหา แต่ก็อย่างที่บอก บูซึงกวานไม่มีอารมณ์ ทว่าดูเหมือนชเวซึงชอลจะเป็นข้อยกเว้นนะ ...

เสียงกระทบกันของสแตนเลสดังกังวานไปทั่วห้องกว้าง ปลอกคอและสายจูงสีแดงสดบนคอของชเวซึงชอลเป็นต้นเหตุของเสียงนั้น เพราะซึงชอลกำลังคลานเข้าไปหาเจ้านายคนดี ผู้ที่เป็นเจ้าของปลอกคอนี้ บูซึงกวาน ซึงชอลหยุดนิ่งพลางจ้องมองใบหน้าอีกคนอย่างโหยหา หลังตนคร่อมอยู่บนขาของเจ้านายด้วยแขนและขาทั้งสอง...

“ทำไมวันนี้ใส่กางเกงยีนส์มาล่ะ?” “....” “ไม่รู้รึไงว่ามันถอดยากน่ะ หืม?” ชเวซึงชอลเอ่ยถามพร้อมกระตุกสายจูงซึ่งเชื่อมกับปลอกคอสีเข้มที่อีกคนใส่ให้เข้ามาใกล้ “ก็มันไม่มีอะไรจะใส่-----” “Shh...” “....” “หมาเค้าพูดไม่ได้ไม่ใช่เหรอครับซึงกวาน” คนพี่พูดขัดพลางเคลื่อนเข้าใกล้ริม...

จอสี่เหลี่ยมตรงหน้าชเวซึงชอลกำลังฉายบางอย่างที่น่าสนใจอยู่ 'อืออ... อึก' อาห์... บูซึงกวานคนดีของเขา คนที่ไม่ว่าจะทำอะไรก็น่ารักไปหมด นอน อ่านหนังสือ แต่งตัว อาบน้ำ ไม่เว้นแม้แต่ตอนที่เก็บกวาดห้องตัวเอง ซึงชอลแอบชอบซึงกวานตั้งแต่วันแรกที่อีกฝ่ายย้ายมาอยู่ห้องข้า...

"อึก... ฟัน" ซึงกวานอุทานขึ้นเสียงเบาเพราะเขี้ยวของเจ้าของผมสีเข้ม ที่ขยับเป็นจังหวะอยู่บริเวณระหว่างขาของตน ร่างนุ่มนิ่มถูกปรนเปรออย่างดีด้วยลิ้นและโพรงปากอุ่นของชเวซึงชอล แล้วไหนจะลมหายใจร้อนที่เป่าระเขาอีก มือเรียวของคนน้องขยุ้มเส้นผมอีกฝ่ายไว้เพื่อระบายความวาบหวาม ซึงกวานกำ...

“คุณน้าขี้โกงอะ ผมสั่งหวาน ๆ ไม่ใช่หรอ” เด็กชายชเวซึงชอลวัย 7 ขวบโวยขึ้นเสียงดัง “อยากกินหวาน ๆ ก็มาชิมที่ปากน้านี่ มา” บูซึงกวานเอ่ยตอบหลานของตนด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า พอจบประโยคนั้น ซึงชอลก็วางน้ำปั่นที่หวานไม่พอกับความต้องการของตนลง ก่อนจะปีนข้ามเคาท์เตอร์ แล้วใช้มือของตนโอบแก้มนิ่...

“คุณอาขี้โกงอะ ผมสั่งหวาน ๆ ไม่ใช่หรอ” เด็กชายบูซึงกวานวัย 7 ขวบโวยขึ้นเสียงดัง “อยากกินหวาน ๆ ก็มาชิมที่ปากอานี่ มา” “หวานหรอ?” “แน่นอน” ชเวซึงชอลเอ่ยตอบหลานของตน พอจบประโยคนั้น ซึงกวานก็วางน้ำปั่นที่หวานไม่พอกับความต้องการของตนไว้บนเคาท์เตอร์ และเดินอ้อมมาข้างหลัง มายืนตร...

"ไหนลองอ้ากว้าง ๆ ดูซิซึงกวาน" ซึงชอลเอ่ยปากบอกคนน้องที่นั่งงัวเงียอยู่บนอ่างล้างหน้า ก่อนจะส่งแปรงสีฟันพร้อมยาสีฟันเข้าไปในช่องปากของอีกคน แล้วออกแรงปัดไปมาเบา ๆ ซึงกวานที่ยังตื่นไม่เต็มที่ดีนักทำตามคำสั่งคนพี่อย่างว่าง่ายทั้ง ๆ ที่ยังหลับตาอยู่ เมื่อจัดการช่องปากทั้งของตนเองและอีกฝ่ายเสร็จแล้ว...

"ยอมหรือยัง" "ยอมแล้ว" "...." "...." "เดี๋ยว ๆ ไม่ใช่ยอมแบบนี้" ซึงกวานรีบออกปากห้ามคนเจ้าเล่ห์ที่ลงทุนปีนเตียงมาเพื่อขึ้นคร่อมเขา "งั้นก็ตอบมา" "...." "ต้องทำยังไงกับซึงกวานถึงจะอร่อย" "แล้วทำไมต้องเป็นผมอะ" "สาม... สอง... หนึ่---" "ไม่รู้" ซึงกวานสวนขึ้นเผื่ออีกคนจะเลิกแกล้งเขาสัก...

'ทำไมล่ะซึงกวาน' "ก็แค่..." '....' "...เบื่อ" '....' "ผมเบื่อฮยองแล้ว" '....' "แค่นี้นะ" 'เดี๋ย----' ยังไม่ทันที่ปลายสายจะพูดจบ ซึงกวานก็ตัดสายซึงชอลเสียแล้ว ตอนนี้หัวใจของซึงกวานกำลังสั่นรัวไม่แพ้โทรศัพท์เลย อีกฝ่ายยังไม่ยอมหยุด โทรหาเขาร้อยสายได้แล้...

เรือนร่างนวลเนียนตรงหน้าซึงชอลกำลังส่งเสียงครวญครางหวานหูออกมาไม่ขาด ความอบอุ่นข้างในตัวของซึงกวานทำให้รู้ว่าเขาไม่ได้ฝันไป ลำตัวของอีกคนกำลังเคลื่อนไหวอย่างเย้ายวนไปตามทิศที่ซึงชอลกระแทกกระทั้น ซึงกวานกลมกล่อมเสียยิ่งกว่าไวน์ราคาแพงเป็นไหน ๆ อีกทั้งยังสามารถมอมเมาเขาให้เคลิบเคลิ้...

รูปถ่ายโพลารอยด์สีซีดจากกล้องของผม มักเป็นรูปเขา กางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้มตัวโปรดที่อีกคนใส่เป็นประจำ เม็ดยาสีฟ้าในกระเป๋าที่ซึงกวานไม่แน่ใจเหมือนกันว่าอีกฝ่ายพกมันทำไม เส้นผมสีเข้มเพราะอีกคนเพิ่งย้อม ยังมีกลิ่นน้ำยาติดอยู่ แต่ถึงแม้ผมของอีกฝ่ายจะเป็นสีขาวทั้งหัว ซึงกวานก็ยังชอบอยู่ดี ...

กลัว... เขากำลังสั่นเทาด้วยความกลัว กอปรกับความมืดที่เริ่มคืบคลานเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ มีเพียงแสงสว่างจากหน้าต่างบานเล็กเท่านั้นที่คอยส่องแสงอย่างเงียบเหงาราวกับหิ่งห้อยเดียวดาย เขาไปไหนไม่ได้ เขาจำไม่ได้แล้วว่าอยู่ในห้องแคบ ๆ นี้มานานเท่าไหร่ เขาจำได้เพียงว่า ถ้าหากมืดลงคราใด ตัวของเขาจะเริ่...

“เขินหรอ” “เงียบไปเลย” “ชอ----” “บอกให้เงียบไง” ซึงกวานที่ถูกรุกรานทั้งทางกาย ทางวาจาและใจ(?)ใช้มือทั้งสองข้างของตนปิดปากของคนพี่ไว้ทันทีที่รู้ว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไร คำพูดอันตรายต่อหัวใจแบบนั้นไม่อยากได้ยินบ่อย ๆ หรอกนะ เพราะซึงกวานก้มหน้าไว้ ซึงชอลจึงสังเกตเห็นเพียงใบหูแดง ๆ ของคนตรงหน้า ...

เมื่อคืนผมฝัน ฝันว่าได้จูบกับซึงชอลฮยอง... ใบหน้าหล่อเหลาที่เคลื่อนเข้ามาใกล้ผมเรื่อย ๆ ลมหายใจร้อนที่เป่าระกัน สัมผัสชวนสยิวจากริมฝีปากหยุ่น จะเป็นอะไรไหมถ้าผมบอกว่าผมไม่รู้สึกแปลก ออกจะรู้สึกดีมากกว่า แถมยังอยากลองของจริงด้วยซ้ำ… มันทำให้ผมอดสงสัยไม่ได้ว่าถ้าผู้ชายสองคนจูบกันจะรู้สึก...