"ยอมหรือยัง"
"ยอมแล้ว"
"...."
"...."
"เดี๋ยว ๆ ไม่ใช่ยอมแบบนี้"
ซึงกวานรีบออกปากห้ามคนเจ้าเล่ห์ที่ลงทุนปีนเตียงมาเพื่อขึ้นคร่อมเขา
"งั้นก็ตอบมา"
"...."
"ต้องทำยังไงกับซึงกวานถึงจะอร่อย"
"แล้วทำไมต้องเป็นผมอะ"
"สาม... สอง... หนึ่---"
"ไม่รู้"
ซึงกวานสวนขึ้นเผื่ออีกคนจะเลิกแกล้งเขาสักที
แต่น่าจะผิดคาดนะ...
"เฉลย"
"...."
"กิน"
เดี๋ยวนะ...
เสียงเรียบ ๆ ขัดกับสายตากรุ้มกริ่มนั่นคืออะไร
"โว้ยยยย หยุดนะชเวซึงชอลลล!"
ไม่กินก็ไม่รู้หรอก จริงไหม? :)
Give up? #fictober
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in