“คุณอาขี้โกงอะ ผมสั่งหวาน ๆ ไม่ใช่หรอ”

       เด็กชายบูซึงกวานวัย 7 ขวบโวยขึ้นเสียงดัง

       “อยากกินหวาน ๆ ก็มาชิมที่ปากอานี่ มา”

       “หวานหรอ?”

       “แน่นอน”

       ชเวซึงชอลเอ่ยตอบหลานของตน

       พอจบประโยคนั้น ซึงกวานก็วางน้ำปั่นที่หวานไม่พอกับความต้องการของตนไว้บนเคาท์เตอร์ และเดินอ้อมมาข้างหลัง มายืนตรงหน้าคุณอาซึงชอลที่นั่งยอง ๆ รออยู่

       ก่อนเด็กชายแก้มกลมจะใช้อุ้งมือนิ่ม ๆ โอบแก้มของคุณอาไว้ แล้วเคลื่อนใบหน้าพร้อมส่งลิ้นเล็ก ๆ ของตนไปแตะเป้าหมาย ซึ่งก็คือริมฝีปากสีอ่อนของอีกคน

       ลิ้นหยุ่นของซึงกวานค่อย ๆ ไล้เลียเบา ๆ ไปตามปากของคุณอา เพื่อลิ้มรสปากที่ถูกโม้ไว้ว่าหวานนักหวานหนา

       “เป็นไง?”

       “....”

       “....”

       “หวานจริง ๆ ด้วย”

       “งั้นคราวหลังถ้าอยากอะไรหวาน ๆ ก็นึกถึงปากอาเอาไว้นะ”

       ชเวซึงชอลเอ่ยพร้อมยกมือลูบหัวซึงกวานเบา ๆ

        ลูกอมได้ผลจริง ๆ ด้วยแฮะ ซึงชอลคิดในใจพลางยิ้มกริ่ม

/ / /

       “พอ อึก... พอแล้ว”

       เด็กหนุ่มวัย 18 เอ่ยปากห้ามคนแก่กว่าที่กำลังถลำลึกลงไปเรื่อย ๆ

       แต่เหมือนคุณอาซึงชอลจะไม่ฟังซึงกวานเลยสักนิด

       ก็แหงล่ะ...

       หวาน

       ซึงกวานหวาน

       ยิ่งโตก็ยิ่งหวาน :)

Sweet (ver. A)  #fictober