“คุณน้าขี้โกงอะ ผมสั่งหวาน ๆ ไม่ใช่หรอ”

       เด็กชายชเวซึงชอลวัย 7 ขวบโวยขึ้นเสียงดัง

       “อยากกินหวาน ๆ ก็มาชิมที่ปากน้านี่ มา”

       บูซึงกวานเอ่ยตอบหลานของตนด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า

       พอจบประโยคนั้น ซึงชอลก็วางน้ำปั่นที่หวานไม่พอกับความต้องการของตนลง ก่อนจะปีนข้ามเคาท์เตอร์ แล้วใช้มือของตนโอบแก้มนิ่มของคุณน้าไว้

       จากนั้นจึงเคลื่อนใบหน้าเข้าใกล้อีกคน และส่งลิ้นเล็กของตนไปแตะริมฝีปากหยักของซึงกวานตามที่อีกฝ่ายบอก

       ลิ้นเล็กของซึงชอลค่อย ๆ ไล้เลียปากหยุ่นของคนเป็นน้าแผ่วเบา ราวกับต้องการซึมซับรสชาติให้ได้มากที่สุด

       “....”

       “ไม่เห็นหวานเลย น้ากวานโกหกนี่นา”

       “....”

        มันเป็นมุกโว้ยย เจ้าเด็กโง่!

       ซึงกวานที่สติหลุดชั่วคราวโวยขึ้นในใจ

/ / /

       “ซึงชอล อึก... พอ... พอแล้ว”

        บูซึงกวานเอ่ยปากห้ามเด็กหนุ่มวัย 18 เสียงแผ่ว

       แต่เหมือนเจ้าเด็กแก่แดดนี่จะไม่ฟังคนเป็นน้าเลยสักนิด ซ้ำยังดูเหมือนจะกู่ไม่กลับแล้วอีกต่างหาก

       ก็แหงล่ะ...

       ซึงกวานไม่ได้โกหกจริง ๆ ด้วย

       หวาน

       ซึงกวานหวาน

       ยังหวานไม่เปลี่ยนเลย :)

Sweet (ver. B)  #fictober